Τύπε νά μήν γράφω κανά σεντόνι τώρα, είναι καί εκτός θέματος, μέ μία κουβέντα τόν Μάρξ δέν τόν εφάρμοσε κανένας. Οί Μπολσεβίκοι πρόλαβαν μόνο τό πρώτο μέρος από τό τρίπτυχο: Kατάργηση τού ταξικού καπιταλισμού-αμεσοδημοκρατία-ελευθεριακή ουτοπία. Ό Στάλιν επιβλήθηκε καί άλλαξε τό δεύτερο καί τρίτο κομμάτι σέ δικτατορία καί κρατικιστική εθνική αυτοκρατορία.
Όπως σωστά είπες τόν άνθρωπο καί τίς ιδέες συχνότερα τόν ξεπερνά ή ιστορία του καί τά προδικασμένα της. Όταν αυτός σπάνια τά ξεπερνά τότε πραγματικά αλλάζει ή ανθρωπότητα εποχή. Αναφορικά μέ τά πρόσωπα πού παρέθεσες, Ό Μ. Αλέξανδρος ήταν ό ιδρυτής καί αρχτέκτονας τής έννοιας τής ατομικής πολιπολιτισμικής δυτικής αυτοκρατορίας, ό Ιούλιος Καίσαρας επανέφερε τόν ατομισμό στό κέντρο τού ιμπεριαλισμού, ό Χίτλερ ώς λαϊκός εθνικός εκδικητής αυτοσχεδίασε προσωπολατρικό μυθογενή καταστροφικό κύκλο, ό Τσώρτσιλ καί οί Αμερικανοί ήταν υπερασπιστές τού δυτικού καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού όχι Μακεδονικού/ατομικού, όσο Αθηναϊκού συστημικού τύπου.
Ή διαφορά τού Στάλιν είναι ότι αναδείχτηκε από θεωρητική επαναστατική ζύμωση ενώ οί άλλοι ήταν ιστορικά δοκιμότεροι. Ώς δικτάτορας καί αυτοκράτορας ήταν πολύ επιτυχής. Όλοι όσοι ήταν ισχυροί ήταν κυρίως ιμπεριαλιστές λοιπόν καί όχι κοινωνιστές, άρα ουδείς έπραξε ώς κομμουνιστής. “Communism is a phenomenon of consciousness” Ernesto Che Guevara.