τα
της πολιτικής, παγκοσμίως, ευρωπαϊκώς κι ειδικότερα τοπικώς εδώ στην υπερσαχάρια (Γ)Ελλαδίτσα έχουν καταφέρει να δομήσουν (σοδομώντας)
ψηφοφόρους με ψευδαισθήσεις δημοκρατικής απο-φύσεως, πεπεισμένους πια, ότι όποτε καλούνται στις επάλξεις του χρέους τους μέσα σε παραβάν κ κάλπες, επιτελούν έργον δημοκρατίας. Είναι να κλαις γελώντας με την τραγική κατάληξη του ανθρώπινου συνειδώτος.
Αν υπήρχαν σκεπτόμενοι άνθρωποι που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτό που περιέχεται στο πράγμα που κουβαλάνε ανάμεσα στους ώμους τους, το ''μυαλό τους'' (με χρήση λογικής, ηθικής και γνώσης), το πανυγηράκι των εκλογών θα είχε -ευθύς εξαρχής- απαγορευθεί ως μια παράνομη φιέστα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, η εκδήλωση της δημοκρατίας θα ήταν επαναστατικής φύσεως.
Αυτό αφορά το αποτέλεσμα της διαδικασίας της 'ελεύθερης' ψήφου, που διαχρονικά (μένοντας στα σύγχρονα δρώμενα) διαπιστώνεται, πιστοποιείται ότι ούτε διαφανής είναι ούτε οδηγεί σε καλύτερες συνθήκες αλλά σε πιο σκοτεινές πραγματικότητες.
Κι αυτό για όποιον επιθυμεί να βλέπει κι όχι απλώς να κυττάει σαν κοκκοβιός το αγκιστρι με το δόλωμα είναι διάφανο.
Η όλη σαβούρα της πλασαρισμένης παγκοσμιοποίησης πάτησε στο lifestyle που ο κάθε πικραμένος μπορούσε να φαντασιωθεί μέσα από οθόνες, περιοδικά, ραδιόφωνα, αφίσες..., να επιθυμήσει κι αυτός το επίπεδο ευμάρειας των αφεντικών του. Το '80,'90, η φάκα για τις μάζες ήταν η προβολή του lifestyle κι η σπορά και καλλιέργειά του ως ανικανοποίητη επιθυμία, αυτοσκοπός. Έτσι μπορεί να ήσουν σκλάβος αλλά στον καναπέ σου ζούσες τη ζωή και τα προβλήματα των Κάρρινγκτον, τα βίτσια μιας Νεοϋορκέζικης παρέας κοριτσιών που ψάχνουν την αποκατάσταση, τη Βίρνα και το Γιάγκο Δράκο με τα δικά τους.
για να το κρατήσω σε στενά πλαίσια, ο γνώμονας της απόδοσης ψήφου στον Α ή στον Β ή στον Γ 'αντιπρόσωπο' θα έπρεπε σε μια ανθρωπότητα που βαδίζει στην άβυσσο, να πατάει σε σκέψεις όπως...ότι το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου. Ότι το τραπεζικό σύστημα εκτελεί χρέη για λογαριασμό των εταιριών μεγαθηρίων κι άλλων (παγκόσμια και τοπικά), και καθορίζει κι επισπεύδει ως εργαλείο την πλήρη ανισοκατανομή του πλούτου, μέσω πλειστηριασμών σπιτιών, χρηματοδοτήσεων πολέμων, στήνει προτεκτοράτα, χρηματοδοτεί τις πιο βρώμικες βιομηχανίες που καταστρέφουν τον πλανήτη, στρώνει τη λάσπη για να χορέψουν όλα αυτά τα γουρούνια, για να πλουτίζει ακόμη περισσότερο αυτό το 1%.
Κι εμείς λοιπόν τι κάνουμε;;; πάμε Κάλπη (κλάμα) κι αποθεώνουμε τη ''δημοκρατία'' που εμείς εμποδίζουμε να λειτουργήσει υπέρ μας.
Έχει λοιπόν ο ''ψηφοφόρος'' αυτή τη γνώση ως παράμετρο που μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που σκέφτεται; Τι ηθική βάση έχει να πατήσει όταν είναι στο παραβάν; Πως αντιλαμβάνεται την καθημερινότητά του;
Με σιγουριά δεν έχει τίποτε από αυτά, επομένως συνειδησιακά δέχεται να είναι στο 99% του πλήθους που θα παραμένει θύμα.
Αν αλλάξει κάτι σε αυτά ίσως και να δούμε λίγο φως ως ανθρωπότητα.
Γι αυτό το λόγο θεωρώ ότι όλα όσα γράφονται εδώ μέσα κι αλλού κι όσα γίνονται είναι μια ωραία φάρσα, κομμένη, ραμμένη στα μέτρα των ηλιθίων που απαρτίζουν την ανθρωπομάζα του πλανήτη μας.
