Αμόρφωτοι και απαίδευτοι οι πλείστοι, μιά και η Παιδεία ανέκαθεν υπήρξε χώρος άσκησης ιδεολογικών τσαρλατανισμών, θεσμοί με λειτουργία υποσαχάριας Αφρικής και δικαιοσύνη όπου η Μαφία ευχαρίστως θα δανείζοταν τεχνογνωσία, πολίτες κομματικοί νομάδες και νεολαία ικέτης σε πολιτικές παρατάξεις από το νηπιαγωγείο, οικονομία της αρπαχτής, της ρεμούλας και του σήμερα, ενδιαφέρον γιά την εργασία ως επιτομή του ωχαδερφισμού και του «λάθρα βιώσας», κοινωνικό και ατομικό όραμα το «έχει ο Θεός».
Απέλπιδες νεο-εβραίοι της οικουμένης χωρίς τα προτερήματα της αδελφοσύνης και της αλληλοϋποστήριξης του πρωτοτύπου, ψευτο-νταήδες του «όπου μας παίρνει» και του «ξέρεις ποιός είμαι εγώ», ατομιστές και αδιάφοροι του μόνο του «γιά τη πάρτη μας», υβριστές και χλευαστές κάθε παραδοσιακού, ανιστόρητοι και μύωπες των μεγάλων λαθών, επιδειξιομανείς και αυτάρεσκοι που μετρούν το σπιθαμιαίο μπόι από τη μεγάλη σκιά του παρελθόντος, θιασώτες Ζαλόγγων και Κουγκίων αλλά πάντα «μακρυά απ΄το κώλο μας».
Συντεταγμένοι ανέκαθεν όλοι πίσω από όσο πιο άδεια βαρέλια που τόσο πιο πολυ βροντάνε, προχωρούμε με βήμα ταχύ στα πεπρωμένα μας.
Που όσοι καταλαβαίνουν ξέρουν πως δεν είναι τα άδεια πορτοφόλια και οι φευγάτες καταθέσεις αλλά οι ευαγγελισμοί του κενού, η ηθική καταισχύνη του παρία και η εθνική ανυπαρξία