Κατ' αρχήν τύπε ανακαλώ οτι σε θεωρώ κλώνο του μουνοβάγονου.
Στις απόψεις διαφωνούμε αλλά μπορείς να βάλεις δύο λέξεις την μια πισω απο την άλλη και να κάνεις διάλογο.
(Το ξέρω, στα αρχίδια σου, αλλά έπρεπε να το πω)
Στο θέμα τώρα:
Αν μια κυβέρνηση είναι η χειρότερη των τελευταίων ετών δεν κρίνεται στις εκλογές.
Στις εκλογές κρίνονται δύο, άντε τρία το πολύ κόμματα αν θα είναι (αυτοδύναμα ή όχι) αυτά που θα σχηματίσουν κυβέρνηση.
Παραδοσιακά εναλλάσονται κάθε μια-δύο τετραετίες και αυτό είναι καλό για να μην μένει η κουτάλα σε έναν για πολύ καιρό.
Αν μια κυβέρνηση είναι η χειρότερη ή όχι θέλει κρίση από απόσταση.
Χρονική και κομματική.
Με συγκεκριμένα κριτήρια (και όχι φυσικά τα κουκιά που μάζεψε σε μια εκλογική αναμέτρηση. Αυτά αλλάζουν.)
Για την ώρα η σημερινή κυβέρνηση τα έχει σκατώσει.
Το πρώτο κριτήριο έιναι η προσωπική τσέπη. Τα λεφτά μου.
Αυτά έχουν μειωθεί.
Το δεύτερο κριτήριο είναι η τσέπη των γύρω μου. Η συνολική ανάπτυξη της οικονομίας.
Γιατί αν η οικονομία αναπτύσεται, το χρήμα κυκλοφορεί και θα έρθει και στη δική μου τσέπη.
Και εδώ στην τριετία έχουμε (-), (-), ολίγο (+) μισό από τις προβλέψεις.
Το τρίτο κριτήριο είναι η τσέπη μου αύριο.
Γιατί σήμερα μπορεί να κονομάω, αλλά αυτό είναι προιόν ιδρώτα ή δανεικά;
Αράχωβα πάω με τα λεφτά μου, ή αύριο το παιδί μου θα τα πληρώσει διπλά και τρίδιπλα;
Εδώ η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να τα σκατώσει διότι απλά δεν την δανείζουν (παρα μόνο οι 'κακοί' ευρωπαίοι).
Το τέταρτο κριτήριο είναι η κοινωνική συνοχή, η προστασία των αδυνάτων.
Σε αντίθεση με αυτά που διαφημίζουν το κοινωνικό κράτος μειώνεται. Το ΕΚΑΣ κόβεται, η φορολογία των χαμηλόμισθων αυξάνεται, οι στοχευμένες ενισχύσεις ΑΜΕΑ, πολυτέκνων κλπ κόβονται και αντικαθιστούνται απο το ΚΕΑ που το λαμβάνουν παράσιτα τύπου Νικολιού. Ακόμη και το ΕΣΠΑ αντί να δωθεί κάπου ανταποδοτικά χάνεται σε αργομισθίες διοικητικών θέσεων στο Δημόσιο.
Το πέμπτο κριτήριο είναι η ορθή λειτουργία και βελτίωση των θεσμών και των ανεξαρτήτων αρχών που πρέπει να υπάρχουν σε μια σύγχρονη Δημοκρατία.
Τι να πιάσεις και τι να αφήσεις εδώ. Ξήλωμα του Ρακιτζή και από τότε δεν ξανακούσαμε για έλεγχο Δημόσιας διοίκησης. Γραφείο προυπολογισμού με κομματικό επι κεφαλής; Αστυνομία που την έχουν για σκοποβολή οι αναρχομπαχαλάκηδες; Δικαιοσύνη που ο φυσικός θάνατος συνήθως προηγείται των αποφάσεών της; Στρατός που κάνει πρωινό προσκλητήριο για να διαπιστώσει πόσοι του λείπουν; Εκπαίδευση με 'ταξικό πρόσημο' και κατάργηση των προτύπων σχολείων; Διαγωνισμοί με ημέτερους με δάνεια από βοσκοτόπια για εξαγορά και χειραγώγηση ΜΜΕ;
Ολες οι προηγούμενες κυβερνήσεις κάπου πετύχαιναν και κάπου έχαναν. Κάποιοι μοίραζαν λεφτά, έφερναν ανάπτυξη και βελτίωναν το οικονομικό επίπεδο αλλά χρέωναν τις μελλοντικές γενιές. Κάποιοι άλλοι συμάζευαν τα οικονομικά αλλά είχαν διαφθορά. Αλλοι έκαναν πρωτόγνωρες τομές υπερ της διαφάνειας της Δημόσιας διοίκησης αλλά δεν μάζευαν το κράτος.
Μέχρι στιγμής οι μόνοι που τα έχουν σκατώσει παντού είναι οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Φυσικά επειδή στην Ελλάδα είμαστε, αυτό δεν σημαίνει οτι αύριο ο 'σοφός' λαός δεν θα επιλέξει κάτι χειρότερο.
Τίποτε μαύρους φασίστες για να διώξει τους κόκκινους.
Γιατί ο λαός, αρχίδια σοφός είναι.
Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το κριτήριο ένα.
Και εκεί συχνά κάνει και λάθος επιλογή.