ΓΙΑ OΣΟΥΣ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΝ . . . . .!!!!
>
> Την ΔΕΚΑΕΤΊΑ ΤΟΥ `70 τη θυμάμαι σαν
> χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127,τα
> Zastava, και οι μηχανές Floretta. Οι σπορτίφ
> τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα
> παρακαλώ), και οι σώφρονες. Austin Morris
> Allegro! Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3
> δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το
> λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50 λεπτά).
> Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή
> ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν
> είχε. να στο χαλάσει.
> Τόσο καλά....
>
> Και μετά ήρθε η ΔΕΚΑΕΤΊΑ ΤΟΥ 80. Και το
> ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε
> πικραμένου. Το δημόσιο άνοιξε τις
> πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα
> που δήλωνε σοσιαλιστής, η Ελλάδα
> απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή,
> μια νέα τάξη αναδύθηκε απ` το πουθενά,
> και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας. Η χαρά
> του αφισοκολλητή. Το βασίλειο της
> συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας. Όπως
> και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι
> βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη»,
> μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του
> Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια.
> Ώσπου ήρθε το τέλος. Τα αναπόφευκτα
> σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά
> δικαστήρια, ψευδεπίγραφους κήνσορες,
> και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από
> κει πάνε κι`άλλοι.
>
> Και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον
> Μαυρίκη ...
>
> Την ΔΕΚΑΕΤΊΑ ΤΟΥ `90 που ακολούθησε, τα
> κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε
> ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά
> λαμόγια. Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες.
> Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του
> παγόβουνου. Πίσω της υπήρχε μια
> ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και
> συνάμα αγριεμένων ασύδοτων. Με το
> χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά»
> βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και
> τη πλέμπα. Και έτσι είδαμε το μοναδικό
> φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και
> από μια ΕΛΔΕ, όπως κάποτε είχε από μια
> ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα. Κόσμος
> και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να
> μπορεί να γίνει «παίκτης». Χα και πάλι
> χα. Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε.
> Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της
> ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε
> δημοσιότητα.
>
> Την ΔΕΚΑΕΤΊΑ ΤΟΥ '00, ΠΟΥ ΉΛΘΕ ΤΟ ΕΥΡΏ.
> Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι
> αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο
> όνειρο της ψωροκώσταινας. Μέχρι που
> συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που
> είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές,
> ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο.
> Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές
> και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο
> για τα ρέστα από τις 150. Τώρα έφτασε το
> φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε
> γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1 Ε πουρμπουάρ
> (340 δραχμές παρακαλώ).
> Παρόλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα,
> λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική
> απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο
> η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η
> καρακατσουλίστικη τιβί μας, και
> γίναμε όλοι μπρούκληδες. Πήξαμε να
> βλέπουμε BMW και Μερτσέντες
> αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις.
> Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και
> αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές)
> γκλαμουράτες. Εκεί που κάποτε βλέπαμε
> μόνο μουσάτους αγωνιστές, και
> αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από
> τεκνά και σεξοβόμβες. 50 τηλεοπτικά
> κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas,
> Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV's, και
> πάει λέγοντας. Όχι παίζουμε. Και νάσου
> Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και νάσου
> ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
> ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε
> κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι. Ελλάδα
> ρε..
>
> Ναι, αλλά ΉΡΘΕ ΠΛΈΟΝ ΚΑΙ Η ΏΡΑ ΤΟΥ
> ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΎ. Με ..... αυγά δεν βάφονται.
> Η αιώνια σοφία του απλού λαού
> επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά. Όλα
> ήταν σικέ. Τεράστιο το έλλειμμα,
> τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα
> οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας.
> Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να
> κάνουν τη καλή τους με καμιά
> γρηγοράδα. Και μετά μην τους είδατε,
> μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι
> προηγούμενοι. Και νάμαστε ξανά μανά,
> εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή,
> ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε
> Τρισέ. Της σκληρής πραγματικότητας.
>
> Και ξαφνικά έντρομοι
> συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι
> υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυπάνε.
> Ήταν όλα μια αυταπάτη.
> Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι
> παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων ..
> τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας
> θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες.
> Και ο κύκλος κλείνει.
>
> ΜΑΣ ΒΛΈΠΩ ΞΑΝΆ με λαχανί Zastava και
> πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης)
> να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν
> φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη.
> Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με
> φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα.
>
> Το ride είναι over, που λένε και οι
> Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό
> λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε,
> όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο
> τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως
> εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το
> πρόλαβαν το απόλαυσαν. Οι υπόλοιποι ας
> πρόσεχαν.
> Γεννήθηκαν αργά.