Πολιτικές Εξελίξεις

[mariath]

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[Cr9]

:S :S :S

Ελπίζουμε να έχει ξεκουμπιστεί όταν αποσυρθεί ο Kevin Durant!

 

[iakovos]

 

[iakovos]

 

[brabus67]

πληρωστε τα χρεη σας η πεστε Γ εθνικη και να περαστουν τα χρεη στα νομικα προσωπα που δημιουργησαν το χρεος.Το ιδιο να γινει και με το εθνικο μας χρεος.Να περασει εξ ολοκληρου στους πολιτικους που διοικουσαν την χωρα μεχρι και σημερα,και να αλλαξει αφμ και ονομασια η χωρα.Να ονομαστει Νεα Ελλαδα η Νιου Γκρις.

 

[zeljko]

Δεν εχει 30%? Ποσο εχει?

Tο μεγιστο που θα παρει στις επομενες εκλογες, θα ειναι 25%. Αντε 27%.
Τωρα εχει λιγοτερο.

 

[arist_plat1]

[size=20pt]Διμέτωπη επίθεση Αλαβάνου και Λαφαζάνη κατά Τσίπρα[/size]

Την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση θα πάρει πολύ σκληρά μέτρα που θα γονατίσουν τον ελληνικό λαό, διατύπωσε ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε δηλώσεις του στο περιθώριο του 6ου Φεστιβάλ Αριστερής Ανασύνθεσης στη Θεσσαλονίκη.

Ερωτηθείς σχετικά υπογράμμισε ότι πρέπει να υπάρξει προσφυγή στις κάλπες, επισημαίνοντας «η κυβέρνηση αυτή δεν έχει μέλλον έτσι και αλλιώς, αλλά και δεν μπορεί να δώσει απάντηση σε κανένα πρόβλημα». Πρόσθεσε δε, ότι χρειάζεται προσφυγή στις κάλπες, όχι για να φύγει ο Αλέξης Τσίπρας και να έρθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «πρέπει να φύγουν και οι δύο, η Ελλάδα να απαλλαγεί από το μνημονιακό μπλοκ, από όλους τους μνημονιακούς και τα μνημονιακά κόμματα».

«Υπάρχει εναλλακτική λύση με ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης, με έξοδο από την ευρωζώνη, με διακοπή αποπληρωμής του χρέους, με ιδιωτικοποίηση των τραπεζών, με στήριξη μισθών και συντάξεων, με επαναφορά των εργατικών κατακτήσεων. Η χώρα αυτή την ώρα χρειάζεται ένα σύγχρονο ΕΑΜ, ένα πλατύ, ευρύ εθνικό μέτωπο, κοινωνικό μέτωπο, ταξικό μέτωπο, δημοκρατικό μέτωπο για να μπορέσουμε να ανασάνουμε», πρόσθεσε.

Απαντώντας σε ερώτηση για το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου δήλωσε «ευπρόσδεκτο το κόμμα, είναι επιλογή της».

Την άποψη ότι θα υπάρξει και τέταρτο μνημόνιο διατύπωσε ο επικεφαλής του «Σχεδίου Β΄» Αλέκος Αλαβάνος, ενώ κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι «επαγγελματικά λέει ψέματα».

«Διότι είναι πολύ σαφές και για αυτό έχει αυτόν τον πανικό η κυβέρνηση... ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο λέει αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, αλλά ταυτόχρονα νέα μέτρα, μεταρρυθμιστικά, όπως λέει, που θα κάνουν την οικονομία λειτουργική, καταλαβαίνετε ότι στην πραγματικότητα το μόνο που χρειάζεται να γίνει είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση μια ημέρα νωρίτερα», υπογράμμισε.

«Θέλουμε να δείξουμε ότι υπάρχει μια άλλη Αριστερά που δεν προδίδει, που κρατάει τον λόγο της, που μιλάει με καθαρά χαρτιά και είναι έντιμη απέναντι στον κόσμο».

πηγη

http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/2209265/dimetopi-epithesi-alavanou-ke-lafazani-kata-tsipra

 

[arist_plat1]

[size=20pt]Η Γαλλία (ξε)σηκώνεται όρθια μέσα στη νύχτα[/size]

Στις 31 Μάρτη, 1 εκατομμύριο άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν την εναντίωσή τους στο νόμο της νέας εργασιακής μεταρρύθμισης που εισηγήθηκε ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ του κυβερνώντος Σoσιαλιστικού Κόμματος.

Προη­γού­με­να, στις 9 Μάρτη, πε­ρί­που 500.000 άν­θρω­ποι είχαν δια­δη­λώ­σει σε πε­ρισ­σό­τε­ρες από 250 πό­λεις σε όλη τη χώρα. Πρό­κει­ται για μια πα­νε­θνι­κή λαϊκή κι­νη­το­ποί­η­ση νε­ο­λαί­ων, συ­ντα­ξιού­χων, ερ­γα­ζο­μέ­νων, μα­θη­τών και φοι­τη­τών, οδη­γών φορ­τη­γών και άλλων. Το πιο ση­μα­ντι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό είναι η ανά­δει­ξη μιας νέας γε­νιάς που εμ­φα­νί­ζε­ται όχι μόνο στις δια­δη­λώ­σεις και απερ­γί­ες σε σχο­λεία και πα­νε­πι­στή­μια, αλλά και στους χώ­ρους δου­λειάς και στις συν­δι­κα­λι­στι­κές δρά­σεις.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ακόμα κι αν το κί­νη­μα εκ­φρά­ζε­ται με δια­φο­ρε­τι­κές μορ­φές σε κάθε χώρα, υπάρ­χουν κοινά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά με­τα­ξύ των εκα­τομ­μυ­ρί­ων νέων που κα­τέ­λα­βαν τα κέ­ντρα των με­γα­λύ­τε­ρων πό­λε­ων της Ισπα­νί­ας με τη ση­μαία των αγα­να­κτι­σμέ­νων, εκεί­νων που συμ­με­τεί­χαν στο νέο αρι­στε­ρό κόμμα Podemos και της νε­ο­λαί­ας που συμ­με­τεί­χε στο κί­νη­μα Occupy των ΗΠΑ. Αυτός ο νέος κύ­κλος ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης της νε­ο­λαί­ας εκ­φρά­στη­κε επί­σης στις δια­δη­λώ­σεις ενά­ντια στην κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή (που έπρε­πε να αψη­φή­σει την κυ­βερ­νη­τι­κή απα­γό­ρευ­ση που επι­βλή­θη­κε στον από­η­χο των τρο­μο­κρα­τι­κών επι­θέ­σε­ων του Νο­έμ­βρη) στη Διε­θνή Διά­σκε­ψη COP 21 στο Πα­ρί­σι τον πε­ρα­σμέ­νο Δε­κέμ­βρη.

Το στοι­χείο που ενο­ποιεί και συ­σπει­ρώ­νει όλους αυ­τούς τους αγώ­νες είναι ότι απο­τε­λούν την πρώτη απόρ­ρι­ψη του κυ­βερ­νη­τι­κού νόμου ερ­γα­σια­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης, που απο­τε­λεί μια απει­λή με­γέ­θους «ατο­μι­κής βόμ­βας» σε ένα ευρύ φάσμα δι­καιω­μά­των και κοι­νω­νι­κών κα­τα­κτή­σε­ων. Η κυ­βερ­νώ­σα «Αρι­στε­ρά» τολμά να κάνει όσα δεν τόλ­μη­σε η πιο αντι­δρα­στι­κή δεξιά: δη­λα­δή, την κα­τα­στρο­φή του Ερ­γα­τι­κού Κώ­δι­κα –νόμοι, ρυθ­μί­σεις, δια­τάγ­μα­τα- που κερ­δή­θη­καν έπει­τα από δε­κά­δες αγώ­νες και κοι­νω­νι­κές συ­γκρού­σεις για να προ­στα­τεύ­ουν τους ερ­γά­τες από την κα­πι­τα­λι­στι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση.

Μέχρι σή­με­ρα, οι προ­βλέ­ψεις του Ερ­γα­τι­κού Κώ­δι­κα υπε­ρί­σχυαν των εται­ρι­κών συμ­φω­νιών, των ατο­μι­κών συμ­βά­σε­ων, δια­φό­ρων «εξαι­ρέ­σε­ων», ακόμα και του Νέου Ερ­γα­σια­κού Νόμου -που απο­κα­λεί­ται συχνά Νόμος Ελ-Κομ­ρί από το όνομα της Υπουρ­γού Ερ­γα­σί­ας του Σο­σια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος, Μυ­ριάμ Ελ Κομρί. Οι προ­τει­νό­με­νες αλ­λα­γές αντι­στρέ­φουν την ιε­ραρ­χία των κοι­νω­νι­κών κα­νό­νων, υπο­τάσ­σο­ντας τα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα στην «εύ­ρυθ­μη λει­τουρ­γία της επι­χεί­ρη­σης».

Έτσι, βα­σι­ζό­με­νες στην καλή θέ­λη­ση των αφε­ντι­κών και υπό τον εκ­βια­σμό της ανερ­γί­ας, οι επί μέ­ρους συμ­φω­νί­ες με­τα­ξύ διεύ­θυν­σης και ερ­γα­ζο­μέ­νων θα κα­θο­ρί­ζουν τη διάρ­κεια της ερ­γά­σι­μης ημέ­ρας, τους μι­σθούς και τις απο­λύ­σεις χωρίς πε­ριο­ρι­σμούς από τους υπάρ­χο­ντες κα­νο­νι­σμούς. Το τέλος του εβδο­μα­διαί­ου 35ώ­ρου θα υπο­χρε­ώ­σει τους ερ­γα­ζο­μέ­νους να ερ­γά­ζο­νται πε­ρισ­σό­τε­ρο για λι­γό­τε­ρα χρή­μα­τα. Κι αν τα κέρδη πέ­φτουν, το αφε­ντι­κό θα μπο­ρεί να αυ­ξά­νει τα ωρά­ρια κρα­τώ­ντας στα­θε­ρούς προς τα κάτω τους μι­σθούς κατά τη διάρ­κεια του έτους. Με άλλα λόγια, η νέα με­ταρ­ρύθ­μι­ση ση­μαί­νει τη με­τα­τρο­πή κάθε πτυ­χής της ερ­γα­σί­ας σε επι­σφα­λή. Λαμ­βά­νο­ντας όλα αυτά υπόψη, γί­νο­νται εύ­κο­λα κα­τα­νοη­τές οι ισχυ­ρές αντι­δρά­σεις του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και της νε­ο­λαί­ας.

Η κυ­βέρ­νη­ση θα πρέ­πει να λάβει σο­βα­ρά υπόψη, ότι οι δη­μο­σκο­πή­σεις δεί­χνουν ότι το 70% του γαλ­λι­κού πλη­θυ­σμού αντι­τί­θε­ται στο νο­μο­σχέ­διο, και μια κα­μπά­νια στα social media έχει ήδη συ­γκε­ντρώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα από 1,2 εκα­τομ­μύ­ρια υπο­γρα­φές. Έκτο­τε, το κί­νη­μα έχει απο­γειω­θεί, όχι μόνο γιατί οι άν­θρω­ποι είναι ορ­γι­σμέ­νοι με την ερ­γα­σια­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση, αλλά και γιατί εξε­γεί­ρο­νται ενά­ντια στα μα­κρο­χρό­νια απο­τε­λέ­σμα­τα της κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης: την έκρη­ξη των ανι­σο­τή­των, την κοι­νω­νι­κή αδι­κία, τις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας, το ότι η οι­κο­νο­μι­κή ζωή βα­σί­ζε­ται στην κα­πι­τα­λι­στι­κή κερ­δο­φο­ρία και τον αντα­γω­νι­σμό, την τυφλή κα­τα­στρο­φή του πε­ρι­βάλ­λο­ντος από το υπαρ­κτό πα­ρα­γω­γι­κό μο­ντέ­λο.

Αυτή η οργή για τις κοι­νω­νι­κο-οι­κο­νο­μι­κές συν­θή­κες συγ­χω­νεύ­ε­ται με τα αι­τή­μα­τα για την υπε­ρά­σπι­ση της δη­μο­κρα­τί­ας κι ενά­ντια στη Συ­νταγ­μα­τι­κή Ανα­θε­ώ­ρη­ση που προ­τά­θη­κε από τον Ολάντ (και τε­λι­κά απο­σύρ­θη­κε), μια ανα­θε­ώ­ρη­ση που απει­λού­σε να αφαι­ρεί την υπη­κο­ό­τη­τα από όσους κα­τη­γο­ρού­νται για τρο­μο­κρα­τία –μια πρό­τα­ση που θα εξυ­πη­ρε­τού­σε μόνο στη στο­χο­ποί­η­ση ενός ολό­κλη­ρου τμή­μα­τος του με­τα­να­στευ­τι­κού πλη­θυ­σμού. Πε­ρισ­σό­τε­ρη λι­τό­τη­τα, δια­κρί­σεις και ρα­τσι­σμός -ως εδώ και μη πα­ρέ­κει! Το φράγ­μα σπάει και οι άν­θρω­ποι βγαί­νουν στους δρό­μους!

Ανα­πτύσ­σο­νται και νέες μορ­φές αγώ­νων, όπως κα­τα­λή­ψεις συμ­βο­λι­κών το­πο­θε­σιών έπει­τα από με­γά­λες δια­δη­λώ­σεις. Χι­λιά­δες νέοι και νέες συμ­με­τέ­χουν σε μια πρω­το­βου­λία που απο­κα­λεί­ται «Όρ­θιοι τη Νύχτα» ("Nuit debout" στα γαλ­λι­κά) στην Πλα­τεία Δη­μο­κρα­τί­ας-την κε­ντρι­κή Πλα­τεία του Πα­ρι­σιού. Αντα­πο­κρι­νό­με­νοι στο κά­λε­σμα ενός συ­νό­λου δη­μο­σιο­γρά­φων, δια­νο­ου­μέ­νων και ακτι­βι­στών, χι­λιά­δες άν­θρω­ποι χωρίς συν­δι­κά­το ή πο­λι­τι­κή έντα­ξη συμ­με­τέ­χουν, κα­τα­λαμ­βά­νο­ντας τις πλα­τεί­ες και συ­ζη­τούν πο­λι­τι­κά για πολ­λές ώρες. Αυτές οι χι­λιά­δες νε­ο­λαί­οι έχουν απο­φα­σί­σει να συ­νε­χί­σουν τον αγώνα. 

Συ­νο­λι­κά, αυτό το κί­νη­μα θα μπο­ρού­σε να λάβει νέες δια­στά­σεις καθώς δια­δρα­μα­τί­ζε­ται σε ένα πε­ρι­βάλ­λον κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής κρί­σης. Το κί­νη­μα της νε­ο­λαί­ας και το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα ξυ­πνά­νε σε μια στιγ­μή που ο Ολάντ και η κυ­βέρ­νη­ση είναι πιο αδύ­να­μοι από ποτέ. Ο Ολάντ υπο­χρε­ώ­θη­κε σε υπο­χώ­ρη­ση και ακύ­ρω­σε την προ­τει­νό­με­νη συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση που αφο­ρού­σε την υπη­κο­ό­τη­τα. Αλλά ξαφ­νι­κά, για χι­λιά­δες νέους και ερ­γα­ζό­με­νους, αυτή η υπο­χώ­ρη­ση μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε με­γα­λύ­τε­ρες διεκ­δι­κή­σεις αντί για απο­συ­σπεί­ρω­ση.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όλο αυτό εξε­λίσ­σε­ται σε μια απο­φα­σι­στι­κή ανα­μέ­τρη­ση με­τα­ξύ της κυ­βέρ­νη­σης και των νέων, των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των συν­δι­κά­των που απορ­ρί­πτουν το νο­μο­σχέ­διο. Από την πλευ­ρά της, η κυ­βέρ­νη­ση κα­τόρ­θω­σε εν μέρει τη διά­σπα­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων με την εξα­σφά­λι­ση της υπο­στή­ρι­ξης της CFDT ( Γαλ­λι­κή Συ­νο­μο­σπον­δία Δη­μο­κρα­τών Ερ­γα­τών). Αλλά η πλειο­ψη­φία των συν­δι­κά­των, η CGT (Γε­νι­κή Συ­νο­μο­σπον­δία Ερ­γα­τών), η FO (Ερ­γα­τι­κή Δύ­να­μη), η FSU (Ομο­σπον­δία των Ενω­μέ­νων Συν­δι­κά­των) και η Solidaires (ή SUD-Ενω­μέ­νη Δη­μο­κρα­τι­κή Αλ­λη­λεγ­γύη) - συ­νε­χί­ζει να απαι­τεί την από­συρ­ση του νόμου της ερ­γα­σια­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης, εν­θαρ­ρυ­μέ­νη και από την πλα­τιά στή­ρι­ξη των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Εν τω με­τα­ξύ, η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή συ­ζή­τη­ση για το νο­μο­σχέ­διο θα διαρ­κέ­σει έως τον Ιού­νιο, και δεν μπο­ρεί να απο­κλει­στεί κά­ποιου εί­δους κοι­νο­βου­λευ­τι­κό «ατύ­χη­μα», όπου η κυ­βέρ­νη­ση θα απο­τύ­χει να στη­ρί­ξει την ίδια της την πρό­τα­ση, ανοί­γο­ντας το δρόμο σε μια εθνι­κή πο­λι­τι­κή κρίση.

Πε­ρισ­σό­τε­ρες δια­δη­λώ­σεις ορ­γα­νώ­νο­νται τις ερ­χό­με­νες εβδο­μά­δες. Το κί­νη­μα συ­νε­χί­ζει, βα­θαί­νει και σκλη­ραί­νει, αυ­ξά­νο­ντας τις πι­θα­νό­τη­τες για με­τω­πι­κή σύ­γκρου­ση με την κυ­βέρ­νη­ση. Θέτει το ερώ­τη­μα του με ποιον τρόπο μπο­ρεί να συν­δε­θεί η γε­νι­κευ­μέ­νη κι­νη­το­ποί­η­ση της πλειο­ψη­φί­ας του πλη­θυ­σμού με αυτές τις νέες μορ­φές αγώνα –ιδιαί­τε­ρα με την κα­τά­λη­ψη δη­μο­σί­ων χώρων και συ­γκε­κρι­μέ­νων πε­ριο­χών, και με τους απο­κλει­σμούς δρό­μων που δια­κό­πτουν την ήσυχη και συ­νη­θι­σμέ­νη ροή των πραγ­μά­των (το ‘business as usual’). Πώς μπο­ρούν να συν­δυα­στούν η συ­ντο­νι­σμέ­νη δράση των συν­δι­κά­των με τις μορ­φές αυ­το­ορ­γά­νω­σης της νε­ο­λαί­ας και των ερ­γα­τών; Πώς μπο­ρού­με, όχι μόνο να απο­κα­τα­στή­σου­με την ισχύ και την αξιο­πι­στία των εθνι­κών ημε­ρών απερ­γί­ας, αλλά και να ενι­σχύ­σου­με την προ­ο­πτι­κή απερ­γιών διαρ­κεί­ας εφό­σον η κυ­βέρ­νη­ση δεν απο­σύ­ρει το σχέ­διο ερ­γα­σια­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης; Αυτά είναι τα ερω­τή­μα­τα με τα οποία έχου­με σή­με­ρα να ανα­με­τρη­θού­με.

(δη­μο­σιεύ­τη­κε στο σάιτ του NPA  στις 5 Απρί­λη, με τίτλο "Κάτι άλ­λα­ξε στην πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή κα­τά­στα­ση". Με­τα­φρά­στη­κε στα αγ­γλι­κά από τον Todd Chretien για το socialistworker.​org όπου δη­μο­σιεύ­τη­κε με ει­σα­γω­γή του SW. Εδώ, πα­ρα­θέ­του­με, χωρίς την ει­σα­γω­γή, με­τα­φρα­σμέ­νο το κεί­με­νο των δύο στε­λε­χών του NPA)

 

[zigfried]

Tο μεγιστο που θα παρει στις επομενες εκλογες, θα ειναι 25%. Αντε 27%.
Τωρα εχει λιγοτερο.

και τι 25-27%;
Με αποχη 40%...

 

[tramountana]

[size=20pt]Διμέτωπη επίθεση Αλαβάνου και Λαφαζάνη κατά Τσίπρα[/size]

Την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση θα πάρει πολύ σκληρά μέτρα που θα γονατίσουν τον ελληνικό λαό, διατύπωσε ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε δηλώσεις του στο περιθώριο του 6ου Φεστιβάλ Αριστερής Ανασύνθεσης στη Θεσσαλονίκη.

Ερωτηθείς σχετικά υπογράμμισε ότι πρέπει να υπάρξει προσφυγή στις κάλπες, επισημαίνοντας «η κυβέρνηση αυτή δεν έχει μέλλον έτσι και αλλιώς, αλλά και δεν μπορεί να δώσει απάντηση σε κανένα πρόβλημα». Πρόσθεσε δε, ότι χρειάζεται προσφυγή στις κάλπες, όχι για να φύγει ο Αλέξης Τσίπρας και να έρθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «πρέπει να φύγουν και οι δύο, η Ελλάδα να απαλλαγεί από το μνημονιακό μπλοκ, από όλους τους μνημονιακούς και τα μνημονιακά κόμματα».

«Υπάρχει εναλλακτική λύση με ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης, με έξοδο από την ευρωζώνη, με διακοπή αποπληρωμής του χρέους, με ιδιωτικοποίηση των τραπεζών, με στήριξη μισθών και συντάξεων, με επαναφορά των εργατικών κατακτήσεων. Η χώρα αυτή την ώρα χρειάζεται ένα σύγχρονο ΕΑΜ, ένα πλατύ, ευρύ εθνικό μέτωπο, κοινωνικό μέτωπο, ταξικό μέτωπο, δημοκρατικό μέτωπο για να μπορέσουμε να ανασάνουμε», πρόσθεσε.

Απαντώντας σε ερώτηση για το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου δήλωσε «ευπρόσδεκτο το κόμμα, είναι επιλογή της».

Την άποψη ότι θα υπάρξει και τέταρτο μνημόνιο διατύπωσε ο επικεφαλής του «Σχεδίου Β΄» Αλέκος Αλαβάνος, ενώ κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι «επαγγελματικά λέει ψέματα».

«Διότι είναι πολύ σαφές και για αυτό έχει αυτόν τον πανικό η κυβέρνηση... ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο λέει αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, αλλά ταυτόχρονα νέα μέτρα, μεταρρυθμιστικά, όπως λέει, που θα κάνουν την οικονομία λειτουργική, καταλαβαίνετε ότι στην πραγματικότητα το μόνο που χρειάζεται να γίνει είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση μια ημέρα νωρίτερα», υπογράμμισε.

«Θέλουμε να δείξουμε ότι υπάρχει μια άλλη Αριστερά που δεν προδίδει, που κρατάει τον λόγο της, που μιλάει με καθαρά χαρτιά και είναι έντιμη απέναντι στον κόσμο».

πηγη

http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/2209265/dimetopi-epithesi-alavanou-ke-lafazani-kata-tsipra

τέτοια πράγματα υπάρχουν μόνο στα παραμύθια και ακόμη και εκεί την βρίσκεις σε άλλον πλανήτη...

αριστερά = ψέμμα, πουστιά, απατεωνιά, κωλοτούμπα...

 

[tramountana]

[size=20pt]Η Γαλλία (ξε)σηκώνεται όρθια μέσα στη νύχτα[/size]

Στις 31 Μάρτη, 1 εκατομμύριο άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν την εναντίωσή τους στο νόμο της νέας εργασιακής μεταρρύθμισης που εισηγήθηκε ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ του κυβερνώντος Σoσιαλιστικού Κόμματος.

Προη­γού­με­να, στις 9 Μάρτη, πε­ρί­που 500.000 άν­θρω­ποι είχαν δια­δη­λώ­σει σε πε­ρισ­σό­τε­ρες από 250 πό­λεις σε όλη τη χώρα. Πρό­κει­ται για μια πα­νε­θνι­κή λαϊκή κι­νη­το­ποί­η­ση νε­ο­λαί­ων, συ­ντα­ξιού­χων, ερ­γα­ζο­μέ­νων, μα­θη­τών και φοι­τη­τών, οδη­γών φορ­τη­γών και άλλων. Το πιο ση­μα­ντι­κό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό είναι η ανά­δει­ξη μιας νέας γε­νιάς που εμ­φα­νί­ζε­ται όχι μόνο στις δια­δη­λώ­σεις και απερ­γί­ες σε σχο­λεία και πα­νε­πι­στή­μια, αλλά και στους χώ­ρους δου­λειάς και στις συν­δι­κα­λι­στι­κές δρά­σεις.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ακόμα κι αν το κί­νη­μα εκ­φρά­ζε­ται με δια­φο­ρε­τι­κές μορ­φές σε κάθε χώρα, υπάρ­χουν κοινά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά με­τα­ξύ των εκα­τομ­μυ­ρί­ων νέων που κα­τέ­λα­βαν τα κέ­ντρα των με­γα­λύ­τε­ρων πό­λε­ων της Ισπα­νί­ας με τη ση­μαία των αγα­να­κτι­σμέ­νων, εκεί­νων που συμ­με­τεί­χαν στο νέο αρι­στε­ρό κόμμα Podemos και της νε­ο­λαί­ας που συμ­με­τεί­χε στο κί­νη­μα Occupy των ΗΠΑ. Αυτός ο νέος κύ­κλος ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης της νε­ο­λαί­ας εκ­φρά­στη­κε επί­σης στις δια­δη­λώ­σεις ενά­ντια στην κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή (που έπρε­πε να αψη­φή­σει την κυ­βερ­νη­τι­κή απα­γό­ρευ­ση που επι­βλή­θη­κε στον από­η­χο των τρο­μο­κρα­τι­κών επι­θέ­σε­ων του Νο­έμ­βρη) στη Διε­θνή Διά­σκε­ψη COP 21 στο Πα­ρί­σι τον πε­ρα­σμέ­νο Δε­κέμ­βρη.

Το στοι­χείο που ενο­ποιεί και συ­σπει­ρώ­νει όλους αυ­τούς τους αγώ­νες είναι ότι απο­τε­λούν την πρώτη απόρ­ρι­ψη του κυ­βερ­νη­τι­κού νόμου ερ­γα­σια­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης, που απο­τε­λεί μια απει­λή με­γέ­θους «ατο­μι­κής βόμ­βας» σε ένα ευρύ φάσμα δι­καιω­μά­των και κοι­νω­νι­κών κα­τα­κτή­σε­ων. Η κυ­βερ­νώ­σα «Αρι­στε­ρά» τολμά να κάνει όσα δεν τόλ­μη­σε η πιο αντι­δρα­στι­κή δεξιά: δη­λα­δή, την κα­τα­στρο­φή του Ερ­γα­τι­κού Κώ­δι­κα –νόμοι, ρυθ­μί­σεις, δια­τάγ­μα­τα- που κερ­δή­θη­καν έπει­τα από δε­κά­δες αγώ­νες και κοι­νω­νι­κές συ­γκρού­σεις για να προ­στα­τεύ­ουν τους ερ­γά­τες από την κα­πι­τα­λι­στι­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση.

Μέχρι σή­με­ρα, οι προ­βλέ­ψεις του Ερ­γα­τι­κού Κώ­δι­κα υπε­ρί­σχυαν των εται­ρι­κών συμ­φω­νιών, των ατο­μι­κών συμ­βά­σε­ων, δια­φό­ρων «εξαι­ρέ­σε­ων», ακόμα και του Νέου Ερ­γα­σια­κού Νόμου -που απο­κα­λεί­ται συχνά Νόμος Ελ-Κομ­ρί από το όνομα της Υπουρ­γού Ερ­γα­σί­ας του Σο­σια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος, Μυ­ριάμ Ελ Κομρί. Οι προ­τει­νό­με­νες αλ­λα­γές αντι­στρέ­φουν την ιε­ραρ­χία των κοι­νω­νι­κών κα­νό­νων, υπο­τάσ­σο­ντας τα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα στην «εύ­ρυθ­μη λει­τουρ­γία της επι­χεί­ρη­σης».

Έτσι, βα­σι­ζό­με­νες στην καλή θέ­λη­ση των αφε­ντι­κών και υπό τον εκ­βια­σμό της ανερ­γί­ας, οι επί μέ­ρους συμ­φω­νί­ες με­τα­ξύ διεύ­θυν­σης και ερ­γα­ζο­μέ­νων θα κα­θο­ρί­ζουν τη διάρ­κεια της ερ­γά­σι­μης ημέ­ρας, τους μι­σθούς και τις απο­λύ­σεις χωρίς πε­ριο­ρι­σμούς από τους υπάρ­χο­ντες κα­νο­νι­σμούς. Το τέλος του εβδο­μα­διαί­ου 35ώ­ρου θα υπο­χρε­ώ­σει τους ερ­γα­ζο­μέ­νους να ερ­γά­ζο­νται πε­ρισ­σό­τε­ρο για λι­γό­τε­ρα χρή­μα­τα. Κι αν τα κέρδη πέ­φτουν, το αφε­ντι­κό θα μπο­ρεί να αυ­ξά­νει τα ωρά­ρια κρα­τώ­ντας στα­θε­ρούς προς τα κάτω τους μι­σθούς κατά τη διάρ­κεια του έτους. Με άλλα λόγια, η νέα με­ταρ­ρύθ­μι­ση ση­μαί­νει τη με­τα­τρο­πή κάθε πτυ­χής της ερ­γα­σί­ας σε επι­σφα­λή. Λαμ­βά­νο­ντας όλα αυτά υπόψη, γί­νο­νται εύ­κο­λα κα­τα­νοη­τές οι ισχυ­ρές αντι­δρά­σεις του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και της νε­ο­λαί­ας.

Η κυ­βέρ­νη­ση θα πρέ­πει να λάβει σο­βα­ρά υπόψη, ότι οι δη­μο­σκο­πή­σεις δεί­χνουν ότι το 70% του γαλ­λι­κού πλη­θυ­σμού αντι­τί­θε­ται στο νο­μο­σχέ­διο, και μια κα­μπά­νια στα social media έχει ήδη συ­γκε­ντρώ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα από 1,2 εκα­τομ­μύ­ρια υπο­γρα­φές. Έκτο­τε, το κί­νη­μα έχει απο­γειω­θεί, όχι μόνο γιατί οι άν­θρω­ποι είναι ορ­γι­σμέ­νοι με την ερ­γα­σια­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση, αλλά και γιατί εξε­γεί­ρο­νται ενά­ντια στα μα­κρο­χρό­νια απο­τε­λέ­σμα­τα της κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης: την έκρη­ξη των ανι­σο­τή­των, την κοι­νω­νι­κή αδι­κία, τις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας, το ότι η οι­κο­νο­μι­κή ζωή βα­σί­ζε­ται στην κα­πι­τα­λι­στι­κή κερ­δο­φο­ρία και τον αντα­γω­νι­σμό, την τυφλή κα­τα­στρο­φή του πε­ρι­βάλ­λο­ντος από το υπαρ­κτό πα­ρα­γω­γι­κό μο­ντέ­λο.

Αυτή η οργή για τις κοι­νω­νι­κο-οι­κο­νο­μι­κές συν­θή­κες συγ­χω­νεύ­ε­ται με τα αι­τή­μα­τα για την υπε­ρά­σπι­ση της δη­μο­κρα­τί­ας κι ενά­ντια στη Συ­νταγ­μα­τι­κή Ανα­θε­ώ­ρη­ση που προ­τά­θη­κε από τον Ολάντ (και τε­λι­κά απο­σύρ­θη­κε), μια ανα­θε­ώ­ρη­ση που απει­λού­σε να αφαι­ρεί την υπη­κο­ό­τη­τα από όσους κα­τη­γο­ρού­νται για τρο­μο­κρα­τία –μια πρό­τα­ση που θα εξυ­πη­ρε­τού­σε μόνο στη στο­χο­ποί­η­ση ενός ολό­κλη­ρου τμή­μα­τος του με­τα­να­στευ­τι­κού πλη­θυ­σμού. Πε­ρισ­σό­τε­ρη λι­τό­τη­τα, δια­κρί­σεις και ρα­τσι­σμός -ως εδώ και μη πα­ρέ­κει! Το φράγ­μα σπάει και οι άν­θρω­ποι βγαί­νουν στους δρό­μους!

Ανα­πτύσ­σο­νται και νέες μορ­φές αγώ­νων, όπως κα­τα­λή­ψεις συμ­βο­λι­κών το­πο­θε­σιών έπει­τα από με­γά­λες δια­δη­λώ­σεις. Χι­λιά­δες νέοι και νέες συμ­με­τέ­χουν σε μια πρω­το­βου­λία που απο­κα­λεί­ται «Όρ­θιοι τη Νύχτα» ("Nuit debout" στα γαλ­λι­κά) στην Πλα­τεία Δη­μο­κρα­τί­ας-την κε­ντρι­κή Πλα­τεία του Πα­ρι­σιού. Αντα­πο­κρι­νό­με­νοι στο κά­λε­σμα ενός συ­νό­λου δη­μο­σιο­γρά­φων, δια­νο­ου­μέ­νων και ακτι­βι­στών, χι­λιά­δες άν­θρω­ποι χωρίς συν­δι­κά­το ή πο­λι­τι­κή έντα­ξη συμ­με­τέ­χουν, κα­τα­λαμ­βά­νο­ντας τις πλα­τεί­ες και συ­ζη­τούν πο­λι­τι­κά για πολ­λές ώρες. Αυτές οι χι­λιά­δες νε­ο­λαί­οι έχουν απο­φα­σί­σει να συ­νε­χί­σουν τον αγώνα. 

Συ­νο­λι­κά, αυτό το κί­νη­μα θα μπο­ρού­σε να λάβει νέες δια­στά­σεις καθώς δια­δρα­μα­τί­ζε­ται σε ένα πε­ρι­βάλ­λον κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής κρί­σης. Το κί­νη­μα της νε­ο­λαί­ας και το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα ξυ­πνά­νε σε μια στιγ­μή που ο Ολάντ και η κυ­βέρ­νη­ση είναι πιο αδύ­να­μοι από ποτέ. Ο Ολάντ υπο­χρε­ώ­θη­κε σε υπο­χώ­ρη­ση και ακύ­ρω­σε την προ­τει­νό­με­νη συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση που αφο­ρού­σε την υπη­κο­ό­τη­τα. Αλλά ξαφ­νι­κά, για χι­λιά­δες νέους και ερ­γα­ζό­με­νους, αυτή η υπο­χώ­ρη­ση μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε με­γα­λύ­τε­ρες διεκ­δι­κή­σεις αντί για απο­συ­σπεί­ρω­ση.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, όλο αυτό εξε­λίσ­σε­ται σε μια απο­φα­σι­στι­κή ανα­μέ­τρη­ση με­τα­ξύ της κυ­βέρ­νη­σης και των νέων, των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των συν­δι­κά­των που απορ­ρί­πτουν το νο­μο­σχέ­διο. Από την πλευ­ρά της, η κυ­βέρ­νη­ση κα­τόρ­θω­σε εν μέρει τη διά­σπα­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων με την εξα­σφά­λι­ση της υπο­στή­ρι­ξης της CFDT ( Γαλ­λι­κή Συ­νο­μο­σπον­δία Δη­μο­κρα­τών Ερ­γα­τών). Αλλά η πλειο­ψη­φία των συν­δι­κά­των, η CGT (Γε­νι­κή Συ­νο­μο­σπον­δία Ερ­γα­τών), η FO (Ερ­γα­τι­κή Δύ­να­μη), η FSU (Ομο­σπον­δία των Ενω­μέ­νων Συν­δι­κά­των) και η Solidaires (ή SUD-Ενω­μέ­νη Δη­μο­κρα­τι­κή Αλ­λη­λεγ­γύη) - συ­νε­χί­ζει να απαι­τεί την από­συρ­ση του νόμου της ερ­γα­σια­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης, εν­θαρ­ρυ­μέ­νη και από την πλα­τιά στή­ρι­ξη των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Εν τω με­τα­ξύ, η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή συ­ζή­τη­ση για το νο­μο­σχέ­διο θα διαρ­κέ­σει έως τον Ιού­νιο, και δεν μπο­ρεί να απο­κλει­στεί κά­ποιου εί­δους κοι­νο­βου­λευ­τι­κό «ατύ­χη­μα», όπου η κυ­βέρ­νη­ση θα απο­τύ­χει να στη­ρί­ξει την ίδια της την πρό­τα­ση, ανοί­γο­ντας το δρόμο σε μια εθνι­κή πο­λι­τι­κή κρίση.

Πε­ρισ­σό­τε­ρες δια­δη­λώ­σεις ορ­γα­νώ­νο­νται τις ερ­χό­με­νες εβδο­μά­δες. Το κί­νη­μα συ­νε­χί­ζει, βα­θαί­νει και σκλη­ραί­νει, αυ­ξά­νο­ντας τις πι­θα­νό­τη­τες για με­τω­πι­κή σύ­γκρου­ση με την κυ­βέρ­νη­ση. Θέτει το ερώ­τη­μα του με ποιον τρόπο μπο­ρεί να συν­δε­θεί η γε­νι­κευ­μέ­νη κι­νη­το­ποί­η­ση της πλειο­ψη­φί­ας του πλη­θυ­σμού με αυτές τις νέες μορ­φές αγώνα –ιδιαί­τε­ρα με την κα­τά­λη­ψη δη­μο­σί­ων χώρων και συ­γκε­κρι­μέ­νων πε­ριο­χών, και με τους απο­κλει­σμούς δρό­μων που δια­κό­πτουν την ήσυχη και συ­νη­θι­σμέ­νη ροή των πραγ­μά­των (το ‘business as usual’). Πώς μπο­ρούν να συν­δυα­στούν η συ­ντο­νι­σμέ­νη δράση των συν­δι­κά­των με τις μορ­φές αυ­το­ορ­γά­νω­σης της νε­ο­λαί­ας και των ερ­γα­τών; Πώς μπο­ρού­με, όχι μόνο να απο­κα­τα­στή­σου­με την ισχύ και την αξιο­πι­στία των εθνι­κών ημε­ρών απερ­γί­ας, αλλά και να ενι­σχύ­σου­με την προ­ο­πτι­κή απερ­γιών διαρ­κεί­ας εφό­σον η κυ­βέρ­νη­ση δεν απο­σύ­ρει το σχέ­διο ερ­γα­σια­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης; Αυτά είναι τα ερω­τή­μα­τα με τα οποία έχου­με σή­με­ρα να ανα­με­τρη­θού­με.

(δη­μο­σιεύ­τη­κε στο σάιτ του NPA  στις 5 Απρί­λη, με τίτλο "Κάτι άλ­λα­ξε στην πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή κα­τά­στα­ση". Με­τα­φρά­στη­κε στα αγ­γλι­κά από τον Todd Chretien για το socialistworker.​org όπου δη­μο­σιεύ­τη­κε με ει­σα­γω­γή του SW. Εδώ, πα­ρα­θέ­του­με, χωρίς την ει­σα­γω­γή, με­τα­φρα­σμέ­νο το κεί­με­νο των δύο στε­λε­χών του NPA)

στ' αρχίδια μας ...

αρχίδια θα πάρουνε γιατί έτσι πρέπει να γίνει...

 

[jhonny64]

[size=20pt]Διμέτωπη επίθεση Αλαβάνου και Λαφαζάνη κατά Τσίπρα[/size]

Την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση θα πάρει πολύ σκληρά μέτρα που θα γονατίσουν τον ελληνικό λαό, διατύπωσε ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε δηλώσεις του στο περιθώριο του 6ου Φεστιβάλ Αριστερής Ανασύνθεσης στη Θεσσαλονίκη.

Ερωτηθείς σχετικά υπογράμμισε ότι πρέπει να υπάρξει προσφυγή στις κάλπες, επισημαίνοντας «η κυβέρνηση αυτή δεν έχει μέλλον έτσι και αλλιώς, αλλά και δεν μπορεί να δώσει απάντηση σε κανένα πρόβλημα». Πρόσθεσε δε, ότι χρειάζεται προσφυγή στις κάλπες, όχι για να φύγει ο Αλέξης Τσίπρας και να έρθει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «πρέπει να φύγουν και οι δύο, η Ελλάδα να απαλλαγεί από το μνημονιακό μπλοκ, από όλους τους μνημονιακούς και τα μνημονιακά κόμματα».

«Υπάρχει εναλλακτική λύση με ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης, με έξοδο από την ευρωζώνη, με διακοπή αποπληρωμής του χρέους, με ιδιωτικοποίηση των τραπεζών, με στήριξη μισθών και συντάξεων, με επαναφορά των εργατικών κατακτήσεων. Η χώρα αυτή την ώρα χρειάζεται ένα σύγχρονο ΕΑΜ, ένα πλατύ, ευρύ εθνικό μέτωπο, κοινωνικό μέτωπο, ταξικό μέτωπο, δημοκρατικό μέτωπο για να μπορέσουμε να ανασάνουμε», πρόσθεσε.

Απαντώντας σε ερώτηση για το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου δήλωσε «ευπρόσδεκτο το κόμμα, είναι επιλογή της».

Την άποψη ότι θα υπάρξει και τέταρτο μνημόνιο διατύπωσε ο επικεφαλής του «Σχεδίου Β΄» Αλέκος Αλαβάνος, ενώ κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι «επαγγελματικά λέει ψέματα».

«Διότι είναι πολύ σαφές και για αυτό έχει αυτόν τον πανικό η κυβέρνηση... ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο λέει αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, αλλά ταυτόχρονα νέα μέτρα, μεταρρυθμιστικά, όπως λέει, που θα κάνουν την οικονομία λειτουργική, καταλαβαίνετε ότι στην πραγματικότητα το μόνο που χρειάζεται να γίνει είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση μια ημέρα νωρίτερα», υπογράμμισε.

«Θέλουμε να δείξουμε ότι υπάρχει μια άλλη Αριστερά που δεν προδίδει, που κρατάει τον λόγο της, που μιλάει με καθαρά χαρτιά και είναι έντιμη απέναντι στον κόσμο».

πηγη

http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/2209265/dimetopi-epithesi-alavanou-ke-lafazani-kata-tsipra

ασε ρε νικολιο με τον βλακαζανη

 

[barock]

Παλι το αθωο χαζο παιδακι ειναι εδω;;; Πες του κολλητου σου του Βλακαζανη οτι το ΑΝΤΙμνημονιο, ΑΝΤΙ-σε ολα παει, πεθανε, δεν το πιστευει πλεον κανεις.

Οσο για τους Γαλλους, ξυς τα @@ σου με τη τσουγκρανα, εχουν και εκει τους τσιπρολαφαζανηδες τους.

 

[jhonny64]

τυποι σαν τον πιτσαδορο τον τσιπουρα τον βλακαζανη μας κρατανε στα μνημονια με τα αντι τους

τωρα εκανε αποκομμα και η νυφιτσα

ουστ βληματα

 

[Λιλα]

ακομα ελευθερος ειναι αυτος ?

  ΟΥΣΤ ΒΡΩΜΟΦΑΣΙΣΤΑ 

 

[leonoro]

 

 

[Chevalier Fidèle]

τυποι σαν τον πιτσαδορο τον τσιπουρα τον βλακαζανη μας κρατανε στα μνημονια με τα αντι τους

τωρα εκανε αποκομμα και η νυφιτσα

ουστ βληματα

Aν ηταν ο ΓΑΠ και οι αλλοι βαζανε πλατη , κανονικα ομως οχι στα λογια, στο μνημονιο θα μεναμε το πολυ 2 χρονια. Και θα βγαιναμε αλλη χωρα.

 

[alex71]

Tο μεγιστο που θα παρει στις επομενες εκλογες, θα ειναι 25%. Αντε 27%.
Τωρα εχει λιγοτερο.

Α θα πεσει κιολας? Με ποια λογικη?

 

[alex71]

και τι 25-27%;
Με αποχη 40%...

Τύπε χεστηκαμε για την αποχη.