λέφτη μου μπορεί να μην υπήρχε το 1980 ιντερνετ, υπήρχαν όμως εφημερίδες (με τις αγγελίες εργασίας) που φτάνανε σε όλον τον κόσμο, τηλεφωνικοί κατάλογοι εταιρειών,
υπήρχαν από τότε γραφεία εξεύρεσης προσωπικού,υπήρχε ταχυδρομείο (για να στείλεις βιογραφικό και να πάρεις απαντήσεις), υπήρχε τηλέφωνο και φυσικά υπήρχαν αεροπλάνα για να ταξιδέψεις και να περάσεις συνέντευξη…
και το να στερηθείς κάτι από την διασκέδαση σου για να πληρώσεις ένα αεροπορικό εισητήριο για να έρθεις στην Ελλάδα να περάσεις μια συνέντευξη δεν είναι καταστροφή είναι επένδυση…
και φυσικά ξέρεις ότι και στο εξωτερικό υπάρχει η έννοια της κανονικής αδείας, κατά την διάρκεια της οποίας μπορείς να κάνεις ότι γουστάρεις μεταξύ αυτών να ψάξεις για δουλειά…
και όσο το αν υπήρχαν απόφοιτοι πανεπιστημίου ή όχι στην Ελλάδα να ξέρεις λέφτη μου ότι το να είσαι πτυχιούχος δεν λέει τίποτε… λένε όμως πολλά τι εξειδικεύσεις έχεις και τι
ειδικές γνώσεις έχεις και το κυριώτερο τι εμπειρίες έχεις (όχι μόνο επαγγελματικές αλλά εμπειριες όπως το να έχεις ζήσει και εργαστεί σε ένα διαφορετικό περιβάλλον)…
τις μαλακίες περί νομιμότητας για εργασία κατά την διάρκεια της θητείας το πείς στους σημερινούς που η θητεία είναι εννιάμηνη…
όταν η θητεία είναι εικοσιεπτάμηνη και ο στρατιωτης είναι 28 χρόνων, μάλλον αυτός ο νόμος είναι για τα μπάζα….
εξάλλου και τότε υπήρχαν αγροτικές, φοιτητικές και ειδικές άδειες για στρατευμένους μόνο που τότε δινόντουσαν με πραγματικά κριτήρια ….
όσο για τα όνειρα και τους στόχους σου τι θες να πω ??
με αυτά που βάζεις σαν στόχους μια ζωή καρμίρης και μίζερος θα είσαι χωρίς κανένα στόχο στην ζωή σου πέρα από το βολεματάκι σου και μια ζωή θα ψωμολυσσάς…