Θα υπάρξει αύριο συμφωνία και ποια θα είναι αυτή;
Ας δούμε τι ακριβώς έχει συμβεί τις τελευταίες 10 ημέρες. Η Ελληνική ομάδα διαπραγμάτευσης απέρριψε την πρόταση Γιούνκερ για συμφωνία, η οποία είχε επαναδιαπραγματεύσιμα σημεία και κοστολογήθηκε απέκλινε από την πρόταση της Ελληνικής πλευράς μόλις κατά 60 εκ. ευρώ. Ο πιθανός λόγος απόρριψης, σύμφωνα και με τον επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κου Τσακαλώτου, είναι ότι δεν περνούσε στη βουλή από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Επί της ουσίας, επιλέχθηκε να σώσουν το κόμμα αντί για τη χώρα...
Αποτέλεσμα της απόσυρσης από την διαπραγμάτευση και του δημοψηφίσματος ήταν το κλείσιμο των τραπεζών, η ολική καταστροφή του τραπεζικού συστήματος και τα capital controls.
Αύριο, η ίδια κυβέρνηση, με συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων, πάει να διεκδικήσει την ίδια πρόταση, αυτή δηλαδή του Γιούνκερ, με επιπρόσθετα σημεία μία δεσμευτική συμφωνία για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, το ΦΠΑ στον τουρισμό, περικοπή αμυντικών δαπανών κτλ.
Δείτε λίγο τις διαφορές σε πίνακα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:
Και για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, η αναδιάρθρωση του χρέους είχε αποφασισθεί το 2012 και θα γινόταν ούτως ή άλλως, με όποια κυβέρνηση, αρκεί να υπήρχε εφαρμογή του προγράμματος. Η δε αναδιάρθρωση, είτε γινόταν το 2015, είτε το 2016 ή το 2017 (κατά τη διάρκεια ενός τρίτου προγράμματος), δεν θα είχε καμία απολύτως σημασία στην τσέπη του Έλληνα, καθότι οι τόκοι του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου έχουν ήδη μετατεθεί για μετά το 2020 (σε ετήσια βάση για αυτά τα χρόνια, πληρώνουμε τόκους για το χρέος περίπου 6 δις, που ισούνται με 3% του ΑΕΠ, όσος περίπου είναι ο μέσος όρος και των υπόλοιπων μη χρεοκοπημένων κρατών της Ε.Ε.).
Ακόμη, το ΦΠΑ στον τουρισμό έχει ήδη συζητηθεί για το 13% (δεν συνιστά καν διεκδίκηση) ενώ η μείωση των αμυντικών δαπανών είναι κάτι που θα έπρεπε να το επιδιώξουμε οι ίδιοι.
Αύριο, ο Τσίπρας θα πάει επί του πρακτέου να διεκδικήσει μία συμφωνία την οποία ως βάση απέρριψε πριν λίγες μέρες, καταπόντισε την οικονομία της χώρας και φυσικά οδήγησε σε κλείσιμο των τραπεζών και capital controls.
Μόνο που η συμφωνία θα είναι δύσκολο να παραμείνει η ίδια. Αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν οι εταίροι για να απαντήσουν σε όλη αυτή την ανευθυνότητα των ημερών, θα ήταν να φέρουν την ίδια συμφωνία την οποία καταψήφισε ο ελληνικός λαός στο φαύλο δημοψήφισμα της Κυριακής με ερώτημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε μέτρα (εντυπωσιακό το 40% που ψήφισε ΝΑΙ σε μέτρα). Αν το δημοψήφισμα είχε την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για μέτρα 8 δις ή ΟΧΙ, ο κόσμος πάλι θα ψήφιζε ΟΧΙ.
Δυστυχώς, πλέον δημιουργούνται νέα δεδομένα. Σε μία συμφωνία θα χρειαστούν πολύ περισσότερα χρήματα, όπως μία γενναιόδωρη ένεση ρευστότητας από τον ELA στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα που έχει στην κυριολεξία ξεμείνει από ρευστό, κεφάλαια για την ανακεφαλαιοποίηση των ήδη διαλυμένων τραπεζών και φυσικά χρήματα για επανεκκίνηση της οικονομίας που έχει παγώσει επί 6μηνο, όπως και για τα αποθεματικά. Άρα, το πιθανό σενάριο είναι να πληρώσουμε πολύ ακριβά την απίστευτη ανοησία του δημοψηφίσματος, το οποίο έγινε τελικά χωρίς κανένα λόγο και με τεράστιο κόστος. Το recovery των τραπεζών σε περίπτωση συμφωνίας θα χρειαστεί πολύ χρόνο ενώ ο έλεγχος της εκροής κεφαλαίων ήρθε για να μείνει και φυσικά το κούρεμα των καταθέσεων δεν θα αποφευχθεί.
Επιπρόσθετα, η Ελλάδα έχει φτάσει την διαπραγματευτική της δύναμη στο ναδίρ, με τους εταίρους να μην έχουν καμία πλέον εμπιστοσύνη και το σενάριο Grexit να είναι δυστυχώς το κυρίαρχο σενάριο στην περίπτωση της Ελλάδας.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα επιτευχθεί η συμφωνία· το εύχομαι. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι αν πάμε σε μία συμφωνία αντίστοιχη του πακέτου Γιούνκερ (τα υπόλοιπα περί αναδιάρθρωσης κτλ είναι επικοινωνιακά τρικ για τον κόσμο, όπως εξηγήσαμε παραπάνω), θα είναι σίγουρα ό,τι καλύτερο μπορούμε να πάρουμε. Δηλαδή κάναμε δημοψήφισμα, έκλεισαν οι τράπεζές μας, επιδεινώθηκε η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας (τουρισμός, επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με εξωτερικό κτλ) και μπήκε κόσμος στις ουρές για να πάρουμε στην καλύτερη περίπτωση την συμφωνία που καταφηψίσαμε στο δημοψήφισμα.
Δύσκολο θα βρει κανείς ιστορικό προηγούμενο κυβέρνησης που ξεκίνησε διαπραγμάτευση με πρωτογενές πλεόνασμα, ανάπτυξη και σταθερή οικονομία και κατάφερε να φτάσει σε έλλειμμα, ύφεση και την πτώχευση της χώρας στο τραπέζι. Πρόκειται περί αυτοκαταστροφικού άθλου. Το μόνο πια που μένει είναι να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται.
- See more at:
