Για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά...
Η ιστορία με τον Αποστολάκη φυσικά και είναι φιάσκο και αναμενόμενο να βγάζει γέλιο. Το γέλιο όμως θα διαρκέσει όσο ο χαβαλές στο Facebook και μετά θα ξεχαστεί. Θα μείνει βέβαια και μια σπατάλη πολιτικού κεφαλαίου, ίσως άδικη, αλλά οπωσδήποτε αχρείαστη.
Στην υπόθεση αυτή υπάρχουν δυο σοβαρά πράγματα που πρέπει να μείνουν:
Πρώτον, ότι η επιλογή Αποστολάκη (όσο κι αν λοιδωρήθηκε απο όλους μας αρχικά) είχε ένα στόχο διακομματικής συναίνεσης και συνεννόησης σε ένα κρίσιμο τομέα. Ο Αποστολάκης, προκειμένου να δεχθεί, ζήτησε σύσταση υπουργειου Πολιτικής Προστασίας (πράγμα που ίσως δείχνει μια σκέψη πάνω στο θέμα -σωστή ή λάθος, άγνωστο), κάτι που ο Μητσοτάκης δέχθηκε και ανακοίνωσε. Ο Σύριζα έφριξε μόλις έμαθε την υπουργοποίηση του Αποστολάκη και ποιος ξέρει με ποιον εκβιασμό τον ανάγκασε να μην δεχθεί την θέση. Την (όποια) διακομματική συναίνεση και συνεννόηση λοιπόν την τινάζει στον αέρα ο ίδιος ο Σύριζα. Η Κυβέρνηση την επιδίωξε (ακόμα και υστερόβουλα, δεν έχει σημασία), συνέστησε νέο υπουργείο, επέλεξε έναν πρώην κορυφαίο υπουργο (Αμυνας) του Συριζα για την θέση και ο Σύριζα του έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό για να μην δεχθεί. Τόσο απλά.
Το δεύτερο ζήτημα (και πιο σοβαρό κατ' εμέ) είναι ότι η Κυβέρνηση, ο Μητσοτάκης και το επιτελείο του, πίστεψαν έστω και για μια στιγμή ότι υπάρχει περίπτωση ο Συριζα και ο Τσίπρας να συναινέσουν στο ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Είναι συγκλονιστική αφέλεια να θεώρησαν πιθανό ότι ο Τσίπρας θα κάνει οποιαδήποτε κίνηση συνεννόησης -ειδικά αφότου είπε στον Αποστολάκη ότι η αποδοχή της πρότασης ισοδυναμεί με αποστασία. Μιλάμε για τον άνθρωπο που πριν 6 καλοκαίρια με την χώρα στο χείλος του γκρεμού έκανε συμβούλια πολιτικών αρχηγών για το θεαθήναι, μιλάμε για τον άνθρωπο που εκλεισε το deal για το Σκοπιανό χωρίς ποτέ να ενημερώσει πολιτικούς αρχηγούς, μιλάμε για τον άνθρωπο που δεν δίστασε στην καριέρια του να εργαλειοποιήσει ανθρώπους, δυστυχία, καταστροφη, τα πάντα, μιλάμε για τον άνθρωπο που έφερε τον κυνισμό σε επαφή με την γκανγκστερική λογική.
Αν πίστεψαν λοιπόν στο Μαξίμου, ότι με αυτόν τον άνθρωπο θα μπορούσαν να κάνουν την ελαχιστότατη συνεννόηση και συναίνεση, είναι άξιοι της μοίρας τους και καλά να πάθουν.