με τις μαλακίες του μεμορέξ μου ήρθε στο μυαλό ένα ανέκδοτο...
κάποτε υπήρχαν στην Ελλάδα κάποια είδη τα οποία ήταν κρατικό μονοπώλιο ... αλάτι, οινόπνευμα, φωτιστικό πετρέλαιο, τράπουλες και σπίρτα... τα σπίρτα τα έφτιαχνε ένα κρατικό εργοστάσιο κάπου στην Χαλκίδα (ΒΕΛΠΕΞ θαρρώ λεγότανε)... από αυτά άναβε 1 στα 15 περίπου ... τα υπόλοιπα ήταν τζούφια...
έρχεται λοιπόν ένας ελληνοαμερικάνος στην Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια και στην βόλτα που έκανε πάει στο περίπτερο και αγοράζει τσιγάρα και σπίρτα ... βγάζει τσιγάρο πάει να τ'ανάψει τζούφιο, τζούφιο, τζούφιο.. με τα πολλά ανάβει το τσιγάρο και βλέποντας ότι είχαν μείνει τρία σπίρτα πετάει το κουτάκι... μετά από δυό ώρες χαρμάνιασε πάει σε ένα περίπτερο και αγοράζει ένα κουτί σπίρτα... εκεί δίπλα στο περίπτερο κάνει να ανάψει το τσιγάρο, τρίβει το σπίρτο και ως του θαύματος ανάβει... ανάβει το τσιγάρο και πετάει το κουτί με τα σπίρτα.. ο περιπτεράς τον βλέπει και τον ρωτάει "Καλά ρε άνθρωπε γιατί το πετάς γεμάτο είναι ακόμη" και ο τουρίστας απαντάει "Αφού βρήκα με την πρώτη αυτό που άναβε"...
για να μην πω για τις περίφημες μπανάνες από την κρήτη που για να προστατευτούν οι παραγωγοί είχε απαγορευθεί η εισαγωγή μπανάνας ... και οι μπανάνες κρήτης ήταν σαν νερουλιασμένες τσουτσούδες μικροτσούτσουνων πράσινων κινέζων...