καππα,μαρκο μονόκλ
θα σας πω την διαφορα σκεψης αποφασεων με 1 παράδειγμα
πριν παρα πολλα χρονια υπηρχε ένα λεωφορειο που πηγαινε από το μαρασλειο,πισω από την αμερικανικη πρεσβεια κολωνακι πλατεια κανιγγος
τις κυριακες το πρωι ερχοταν περιπου κάθε 40 λεπτα
όταν εμπενες μεσα 10 πμ περιπου ηταν μεσα από 2 εωσ 5 ατομα εκ των οποιων μπορει και ολοι να ηταν ναυτες που αλλαζε η βαρδια στο ννα που δεν πληρωναν
το λεωφορειο αυτό και το περιμενες παρα πολύ στην σταση και οικονομικα εμπενε μεσα
λυσεις
τζημερος να καταργηθεί η γραμμη γιατι είναι ζημιογονα η πολύ μεγαλη αυξηση του εισιτηριου η οι συγκοινωνιες σε ιδιωτες που οση οικονομια και απολυσεις να κανανε δεν θα λυνανε το συγκεκριμενο
αριστερα να γινεται το δρομολογιο κάθε 10 λεπτα για να εξυπηρετείται ο φτωχος κοσμάκης
να παραμεινει όπως είναι ισως η κεντροδεξια
η κάθε λυση εχει τα υπερ και τα κατά της
ο τζημερος κατά την γνωμη μου είναι η μια ακρη, η αριστερα η άλλη , και η κεντροδεξια η μεσαια λυση
οι διαφορες λυσεις στο απλο αυτό παράδειγμα δειχνουν ότι στους περισσοτερους τομεις οι περιορισμένοι ποροι ενός κρατους πρεπει να μοιράζονται με τετοιο τροπο που να μην είναι ουτε μονο σε βαρος του φορολογουμενου όπως πιστευει αριστερα ουτε να κλεινουν ολες οι ζημιογόνες επιχειρήσεις η να ιδιωτικοποιούνται όπως λεει ο τζημερος
για μερικες βεβαια καλο θα ηταν
το ακριτα δεν ηταν το καλυτερο επιθετο
daima
καταρχήν είμαι σχεδόν εντελώς άσχετος σε ζητήματα πολιτικής οικονομίας.
Τώρα, μπορεί να κάνω λάθος αλλά οι πόροι ενός κράτους μπορεί να είναι περιορισμένοι αλλά δεν χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι.
Οι πόροι ενός κράτους αν τους λάβουμε υπό την ευρεία τους έννοια συμπεριλαμβάνουν και την ανθρώπινη εργασία, και τα μέσα με τα οποία παράγεται αυτή, και το χρήμα φυσικά που εισρέει στα ταμεία του υπό τη μορφή της φορολογίας.
Αν εστιάσουμε στη φορολογία μπορούμε να πούμε ότι οι πόροι ενός κράτους απ' αυτήν είναι περιορισμένοι ως προς ορισμένους κλάδους και τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.
Οι πόροι που διατίθενται για τις δημόσιες συγκοινωνίες ενδέχεται να είναι περιορισμένοι εις βάρος κάποιων άλλων πόρων που διατίθενται αφειδώς αλλού.
Καταλαβαίνεις πού το πάω.
Η κρατική πολιτική είναι αναγκασμένη να θέτει προτεραιότητες, τις οποίες οι περισσότεροι από μας τείνουμε να θεωρούμε δεδομένες ή αναπόδραστες.
Το πλαίσιο μέσα στο οποίο τίθεται η εκτίμηση των προτεραιοτήτων δεν το θέτει η κυβέρνηση αλλά οι εκάστοτε διεθνείς συγκυρίες.
Σε αυτές μπορεί να το παίζεις είτε ακόλουθος, είτε ενεργός παράγοντας, είτε ρυθμιστής (με τη θετική ή αρνητική έννοια).
Πιστεύω ότι καταλαβαίνεις τι θέλω να πω και τι πιστεύω σχετικά μ' όλα αυτά, οπότε μέρες που είναι αφήνω τη φαντασία σου να οργιάσει.
(Το πίνεις ένα ουισκάκι τώρα κύριε πρόεδρε, ή δεν το πίνεις; )