Κορκονέας μπορείς να είσαι καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής σου, χωρίς ποτέ να επέλθει η κρίσιμη εκείνη στιγμή που θα σου αποκαλύψει τι ακριβώς είσαι.
Αντίθετα, Κορκονέας γίνεσαι σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής σου: Κορκονέας γίνεσαι μέσα σε μία μόλις στιγμή.
Όταν χρειαστεί να πράξεις το αυτονόητο για το οποίο δεν υπάρχει προηγούμενο, για το οποίο δεν έχεις παράδειγμα για να συγκρίνεις ή να μιμηθείς, όταν οι περιστάσεις σε αναγκάσουν να πάρεις θέση, τότε η πράξη σου μπορεί να σου φαινόταν πρωτόγνωρη αν στην κοινοποιούσε κάποιος εκ των προτέρων:
να σπάσεις το κεφάλι κάποιου με κλωτσιές στη Γλάδστωνος ας πούμε, αντί να φωνάξεις την αστυνομία,
ή να οπλίσεις την κυνηγετική σου καραμπίνα και να πυροβολήσεις, στην Κέρκυρα, κάποιον αλβανό.
Οι κρίσιμες στιγμές έρχονται μια φορά στη ζωή μας ή δεν έρχονται καθόλου· δεν δημιουργούν αυτές τους δολοφόνους και τους φασίστες: αυτές τους αποκαλύπτουν.
Η απόσταση ανάμεσα στον φιλήσυχο νοικοκυραίο που γουστάρει καθαρά πανεπιστήμια κι έναν φονιά δεν είναι μεγάλη, κι η αξίωση και των δύο να τους δοθεί η απόδειξη της εγγύτητάς τους στο πιάτο, ξεπερνά εμένα, την κοινωνιολογική καθώς και την πολιτική επιστήμη.
Μόνο η ψυχολογία δεν σηκώνει τα χέρια ψηλά στην αξίωση της άμεσης θεώρησης του θεού, χωρίς άσκηση και νηστεία, χωρίς μελέτη και πνευματικό μόχθο,
μόνο η επιστήμη της ψυχολογίας και το "μακελειό".
Γιατί τι να απαντήσεις στην υπέρμετρα βλακώδη απαίτηση να υποστηρίξεις αυτό που λες, όταν μια τέτοια υποστήριξη, μια τέτοια ανάλυση, προϋποθέτει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση ανάμεσα στα μέρη που συνδιαλέγονται;
Ότι θα χρειαστεί να αναπτύξεις τις πνευματικές σου δυνάμεις και να πραγματοποιήσεις ένα θαύμα, μπροστά στην απαίτηση του μπακάλη σου που φωνάζει για αποδείξεις;
Τι να πεις σ' έναν βλάκα;