Με ταράξατε με τα αεροπλανικά σας. Ενδιαφέροντα δεν λέω αλλά η δική μου "ειδικότητα" είναι τα οπλικά συστήματα του Στρατού Ξηράς. Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που θα ήθελα να διευκρινήσω είναι ότι ο JOE125 είχε δίκιο σε ένα πράγμα, και, αυτό το αναφέρω για την αποκατάσταση της αλήθειας, πραγματικότητας, ή όπως αλλοιώς θέλετε.
Ο Ιρακινός Στρατός, την εποχή που εισέβαλε στο Κουβέιτ διέθετε ένα μεγάλο αριθμό πυροβόλων 105mm Αμερικανικής κατασκευής, καθώς και ένα αριθμό πυροβόλων 155mm (ορισμένα Ρυμουλκούμενα Μ114, καθώς και ένα μεγάλο αριθμό 155mm μακρού βεληνεκούς από την ARMSCOR της Νοτίου Αφρικής τα οποία είχε προμηθευθεί μέσω της Βελγικής εταιρείας SRC του Gerald Bull).
Το 1985/86 κατά την διάρκεια του Περσο-Ιρακινού πολέμου η ΠΥΡΚΑΛ είχε υπογράψει μία σύμβαση με την τότε ηγεσία του Ιρακινού ΥΠΕΘΑ για την προμήθεια 600.000 βλημάτων 105mm M1 HE με μηχανικό χρονικό πυροσωλήνα (Mechanical Time Super Qick) MTSQ M577. Ένα με δύο χρόνια ενωρίτερα η ΕΒΟ είχε υπογράψει μία σύμβαση για την προμήθεια 50.000 βλημάτων 155mm HRA (αγόραζε τους κορμούς - projectiles - από την Ισπανία και έκανε την γόμωση στο εργοστάσιο του Λαυρίου).
Την εποχή του Περσο-Ιρακινού πολέμου οι Αμερικανοί βοηθούσαν ανεπίσημα το Ιράκ καθώς το θεωρούσαν ως κυματοθραύστη του Θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν και ορκισμένου εχθρού του Ισραήλ. Στο πλαίσιο αυτό η Αμερικανική κυβέρνηση έκανε τα στραβά μάτια όταν Αμερικανικής προέλευσης υλικό έφθανε στο Ιράκ. Μάλιστα την εποχή εκείνη τα ξενοδοχεία της Βαγδάτης ήταν στην κυριολεξία πλυμηρισμένα από εμπόρους όπλων, οι περισσότεροι των οποίων ήταν Αμερικανοί! Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά το τέλος του πολέμου όταν διεξήγετο μία εκ των σημαντικοτέρω μαχών στην Βασόρα (1987/1988), ο 6ος στόλος, ο οποίος τότε ήταν στον Περσικό κόλπο, έλαβε εμφανώς το μέρος των Ιρακικών δυνάμεων βομβαρδίζοντας τους Πέρσες.