σε περίπτωση που κάποιοι δεν έχουν καταλάβει, να ενημερώσω ότι στα θέματα της ΑΟΖ και την οπτική που εμείς τα βλέπουμε στην περίπτωση του Καστελόριζου ΔΕΝ έχουμε απόλυτο δίκιο, αν παρακολουθήσετε τους διεθνολόγους όταν τους γίνεται ευθέως το ερώτημα αν έχουμε όλο το δίκιο με το μέρος μας αρχίζουν και τα μασάνε, η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει νομολογία διεθνών δικαστηρίων όπου με βάση την αρχή της αναλογικότητας δεν μπορεί ένα νησάκι να κόψει το δικαίωμα σε ΑΟΖ μιας απέναντι ακτογραμμής χιλιομέτρων
συνοπτικά, κανείς από τους δύο δεν θέλει να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια γιατί απλούστατα και οι δύο θέλουμε ολόκληρη την πίτα και ξέρουμε ότι αν προσφύγουμε κάτι θα κερδίσουμε και κάτι θα χάσουμε
η τουρκία έχει γιγαντωθεί από πολλές απόψεις, την βλέπουμε να παίρνει δυνατές πρωτοβουλίες μονομερώς και εμείς ακολουθούμε ασθμαίνοντας με θεωρητικά διαβήματα, στο τέλος η τουρκία θα πάρει πράγματα που διεκδικεί και εμείς θα έχουμε υποχωρήσει, σε αυτή τη βάση ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί η λύση της συνεκμετάλλευσης, όταν δεν μπορείς να ανακόψεις τον αντίπαλο ίσως πρέπει να του δώσεις κάτι που θα το πάρει ούτως ή άλλως για να γλιτώσεις και τις φάπες
η άλλη επιλογή είναι να μείνεις ανυποχώρητος και να περιμένεις τυχόν ανατροπή του παιχνιδιού από εξωγενείς παράγοντες, πράγμα που δεν φαίνεται στον ορίζοντα, αν και κανείς δεν θέλει μια τουρκία πολύ ισχυρή στην περιοχή από την άλλη κανείς δεν φαίνεται πρόθυμος (ή και ικανός?) να της ανακόψει την πορεία