Υπηρέτησα Έβρο διοτι δεν ειχα βύσμα , αλλα κ να ειχα δεν θα το χρησιμοποιούσα
Η κατάσταση εκει ήταν ως εξής
Κουμάντο ,οταν υπηρετούσα , για 8 μηνες ,έκαναν οι οπλίτες πενταετούς υποχρεώςης, συνήθως ντόπιοι . Το επίπεδο τους πολυ χαμηλό , τεμπελόσκυλα που ουτε σε πάγκο λαϊκής δεν θα τους προσλάμβανε καποιος
Οι διοικητές ταγμάτων δεν μπορούσαν κ δεν ειχαν τον τσαμπουκά να φτιάξουν ενα πειθαρχημένο σύνολο . Οι ΕΠΟΠ ρήμαζαν το στρατοπεδο στις κλοπές , έκλεβαν απο ανταλλακτικα αυτοκινητων , sleeping bags , τρόφιμα μεχρι οτι προμήθεια έφερνε η δ/νςη εφοδιασμού για το στράτευμα
Οι στρατιώτες και οι δόκιμοι έφεδροι αξιωματικοί σε πολυ μεγαλο ποσοστό ήταν μάχιμοι , αλλα ως μονάδα, λόγω της κακής διοίκησης των ελλείψεων σε ανταλλακτικα οχηματων κ κρίσιμο οπλισμό κ της ελλιπέστατης εκπαίδευσης δεν θα μπορούσαν ουτε διαδήλωση συνταξιούχων στην Ομόνοια να καταστείλουν , για να πολεμήσουν δε το συζητάω καθόλου
Στο λόχο τεχνικού είχαμε περίπου 8 οχήματα κ τα 5 ητανε για σκραπ σε πρέσες στον Ασπρόπυργο . Μονο τα 3 ήταν επιχειρησιακά . Ενα τζιπάκι κ δυο ΡΕΟ της κακιάς ώρας
Σε περπτωση σύρραξης ο μόνος τρόπος για να σωθείς απο τα εχθρικά πυρά ήταν το τρέξιμο με τα πόδια ..
Στους 8 μηνες ουτε βολές τακτικά κάναμε , ουτε τπτ .. Κολοβαρεμα, ολη μερα στο στρατοπεδο κ στις εξόδους τρέχαμε στα κωλομπαρα να μας τρώνε τα λεφτά οι νταβάδες
Το μονο θετικό οτι γνώρισα κατι αλάνια που εως και τωρα 15 χρονια μετα κάνουμε παρέα στην αθηνα κ γίναμε κολλητοί.. Οι περιςςοτεροι στρατιώτες στον βόρειο Έβρο που υπηρέτησα ήταν Αθηναίοι
