Όμορφη κουβέντα ανοίξαμε για το "καμακι"
Αυτό που έχω να καταθέσω αρχικά είναι ότι δεν υπάρχει συνταγή - τεχνικές όμως υπάρχουνε.
Είναι η διάθεση σου και η διάθεση της
Ο χοροχρόνος - η συγκηρία - το ξαφνικό ή αναπάντεχο
Φυσικά ένας καλός μάστορας που ξέρει τεχνικές και είναι κουλάτος, αν του έρθει καλή ζαρία θα φάει καλά.
Σπούδασα στη Ρώμη την δεκαετία του '80 και γνώρισα μεγάλους ψαράδες (σχεδόν επαγγελματίες) που οι περισσότεροι δεν ήταν καν πάνω από το μέσο όρο στην εμφάνιση.
Ο ένας από αυτούς (που τον παρακολουθούσα για καιρό - αν και δεν γνωριστίκαμε) ήταν ένας ασχημάντρας με στιλ καιμπόι και κιθάρα (+30 τότε) που την άραζε στα σκαλία στην Πιάτσα ντι Σπάνια. Ο τύπος έσκαγε στο στέκι του κατά της 7μμ, με την κιθάρα του και καμία μπυρίτσα. Ξεκιναγε να παίζει κάποιες ρομαντικές μπαλάντες τραγουδόντας σιγά και με κουλ στιλ (γουστάρω και είμαι και ωραίος - μπάζο ήταν αλλά τεσπα). Περνούσαν οι τουρίστριες (εκεί είχε ειδικότητα) παρέες και κάποιες κοντοστέκονταν. Μερικές γούσταραν τα τραγούδια του και σιγομουρμούριζαν. Κάποιες κάθονταν και από εκει και μετά ήταν θέμα χρόνου πότε θα τις . Ο μάγκας διάλεγε πάντα τις καλύτερες και δεν βιάζονταν. Έδειχνε ότι δεν ήταν λιγούρης και ότι μόνο η μουσική τον ενδίεφερε.
εχουμε και στην αθηνα τετοιους. πειραζει που θελω να κοπανησω καθε τυπακο με κιθαρα?