Σωστά.
Όταν η Ελλάδα μπήκε στην οικονομική παγκοσμιοποίηση μέσω ΕΕ, η ελληνική ελαφρά βιομηχανία που αναφέρεις έβγαζε προιόντα ακριβότερα από τα εισαγόμενα, λόγω παλαιού εξοπλισμού, κακής οργάνωσης, δαπανηρών μεταφορών (μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν τραίνα, μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχαν σύγχρονοι εθνικοί δρόμοι, τα λιμάνια λειτουργούσαν με περιορισμούς), κτλ
Τότε η Ελλλάδα ζήτησε δανεικά από την ΕΕ ώστε να τα διοχετεύσει στις ελληνικές παραγωγικές μονάδες, ώστε να γίνουν διεθνώς ανταγωνιστικές.
Αυτό λειτούργησε σε μερικές μόνο περιπτώσεις μεγάλων εταιρειών, π.χ. διυλιστήρια, αλουμίνιο-Μυτιληναίος, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΦΑΓΕ, ΤΙΤΑΝ, κτλ.
Άλλες ελληνικές εταιρείες προτίμησαν να πάρουν τα δάνεια και μετά να πτωχεύσουν, ενώ οι βασικοί μέτοχοί τους έγιναν πάμπλουτοι και ζουν στο εξωτερικό, όπως π.χ. οι Μαρινόπουλοι, οι Αγγελόπουλοι, κτλ
Άλλες ελληνικές εταιρείες προσπάθησαν να εκσυγχρονιστούν, αλλά δεν τους το επέτρεψαν ο συνδικαλισμός, η τοπική αυτοδιοίκηση, η γραφειοκρατία (Πίτσος, Nissan, κ.ά)
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι εσωτερικό και όχι εξωτερικό.
Αυτό ακριβώς λένε τα μνημόνια.