τσίμπα παπαζόλη διάβασε και ξεστραβώσου ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΩΓΕΣ ΣΟΥ.
Στις 4 Ιουλίου 2009, ο Οδοντιατρικός Σύλλογος Αθηνών οργάνωσε ημερίδα για να δοθούν οι απαραίτητες διευκρινήσεις και οδηγίες για τη χρήση του. Έγιναν πολλές και διάφορες αντιφατικές, κατά τη γνώμη μας, αναφορές:
[size=18pt]1. Στα πειραματόζωα έχει αποδειχθεί ότι βλάπτει.[/size]
2. Ο λειχήνας του στόματος όταν εμφανίζεται σε περιοχή της στοματικής κοιλότητας και είναι κοντά σε έμφραξη από αμάλγαμα ευθύνεται το αμάλγαμα.
3. Τα υλικά αυτά είναι άκρως τοξικά για το περιβάλλον. 4. Με το καλό γυάλισμα των εμφράξεων αμαλγάματος απομακρύνονται τα τοξικά οξείδια που δημιουργούνται στην επιφάνειά τους.
[size=18pt]5. Ένας οδοντίατρος έχει πεθάνει εξαιτίας αυτού του υλικού.
6. Το επιτρεπτό όριο γι' αυτό το υλικό να υπάρχει στο στόμα κάποιου ασθενούς είναι οι τέσσερις εμφράξεις.[/size]
Το τελικό συμπέρασμα ήταν πως ναι μεν αλλά... και πως για την Ε. Ε. [size=24pt]η Αγγλία ήταν αυτή που έφερε αντιρρήσεις όσον αφορά την κατάργησή του γιατί έτσι θα κατέρρεε το ασφαλιστικό της σύστημα, η Ισπανία γιατί παράγει υδράργυρο, η Γερμανία συμφώνησε με την Αγγλία.[/size] Μόνο η Ελβετία το απαγόρευσε σε εγκύους και παιδιά.
Όμως δεν δόθηκαν ουσιαστικές απαντήσεις σε εύλογα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν από αυτές τις αναφορές, όπως, για παράδειγμα, στον άνθρωπο τι ακριβώς συμβαίνει ή μπορεί να συμβαίνει μακροπρόθεσμα, ή κάθε πότε θα πρέπει να γυαλίζονται οι εμφράξεις κι αν αυτό είναι εφικτό να γίνεται συχνά, ή τι προτείνεται αν έχουμε πάνω από τέσσερις εμφράξεις αμαλγάματος στο στόμα. Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, καθώς και πώς επιστημονικά η κλασική Ομοιοπαθητική Οδοντιατρική προσεγγίζει αυτό το θέμα θα δοθούν στο 2ο Μέρος αυτής της εργασίας.
του Δημήτρη Καλλιαντά, χειρουργού οδοντίατρου, προέδρου Ελληνικής Εταιρείας Κλασικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΚΟΟ)
