Περί δημοσίων υπαλλήλων

[comms]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ 2.000.000 ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.... ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ... ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ 100.000 ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΟΝ.....!!! ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΠΡΩΤΟΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣ ΕΡΘΟΥΝ ΜΕΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ 1.000.000 Δ.Υ.

 

[Thanasis B]

Κοιτα ειναι πρακτικως αδυνατον 300 να τρωνε το ιδιο με 1.000.000
ασ γινουν το 1.000.000 250,000 και θα δουμε

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ 2.000.000 ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.... ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ... ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ 100.000 ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΟΝ.....!!! ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΠΡΩΤΟΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣ ΕΡΘΟΥΝ ΜΕΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ 1.000.000 Δ.Υ.

 

[1personanongrata]

Κοιτα ειναι πρακτικως αδυνατον 300 να τρωνε το ιδιο με 1.000.000
ασ γινουν το 1.000.000 250,000 και θα δουμε

ααααααααααααααααααααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχααχαχααααααα
είναι πρακτικώς αδύνατον να καταλάβεις πόσα δις έχουν φάνει οι 300 και οι συν αυτώ.

 

[pornopapos]

Άλλη μια διάψευση των ΑΥΤΟ(Α)ΝΟΗΤΩΝ της τρέχουσας ακρομεσοδεξιάς φιλολογίας!!!!

Λένε διάφοροι κόπροι και κοπρόνια
"Η Ελλάς έχει τους περίσσοτερους δ.υ. σε όλη την Ευρώπη, ποσοστιαία"

που το σηρίζουν; πουθενά!!!
απλώς παπαγαλίζουν!!!

Παπαγαλάκια ΠΑΡΤΕ και ΑΡΙΘΜΟΥΣ, λοιπόν :


Μυστικά και ψέματα πίσω από τα στοιχεία για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, το μέγεθος του κράτους και τη δίψα της τρόικας για απολύσεις. Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.


Με περισσή σπουδή ανακοίνωσαν, την περασμένη εβδομάδα, οι υπουργοί Οικονομικών και Εσωτερικών τα αποτελέσματα της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων. Η διαδικασία παρουσιάστηκε σαν έργο τιτάνιο, λες και όλη η λειτουργία της δημόσιας διοίκησης εξαρτιόταν από τη γνώση του ακριβούς αριθμού των λειτουργών της. Η επιλογή περιελάμβανε πολλές γκρίζες ζώνες, ως προς τη σκοπιμότητά της, μια και η καταγραφή μπορούσε να γίνει και με τα στοιχεία που ήδη διέθεταν οι διευθύνσεις προσωπικού υπουργείων και άλλων φορέων του Δημοσίου. Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, ελάχιστα αποκλίνουν από αυτά που, κατά καιρούς, έχει παρουσιάσει η ίδια η ΑΔΕΔΥ.

Είναι προφανές ότι η φαραωνικής έμπνευσης διαδικασία περιείχε, εξαρχής, ένα στόχο: να συντηρήσει και να επιβεβαιώσει τους συνήθεις αστικούς μύθους περί διόγκωσης του απεχθούς κράτους, στην οποία μάλιστα ερρίφθη το ανάθεμα της δημοσιονομικής κρίσης. Το προηγούμενο διάστημα ακούστηκαν εξωφρενικά πράγματα περί 1,5 εκατομμυρίου υπαλλήλων του δημοσίου τομέα και περί ελληνικής εξαίρεσης στον πανευρωπαϊκό κανόνα του «λιτού» κράτους, ενώ σε ευρύτατα στρώματα της κοινωνίας, χάρη και στη ρητορική των ΜΜΕ, εμπεδώθηκε αντίληψη περί προνομιούχων και παρασιτούντων υπαλλήλων. Αντίληψη που διευκόλυνε την ευθεία επίθεση στο εισόδημα και σε στοιχειώδη δικαιώματά τους.  
Προφανώς, η επιχείρηση αποψίλωσης των δικαιωμάτων έχει και δεύτερο μέρος. Ωστόσο, η ανακοίνωση των τελικών στοιχείων της απογραφής του δημοσίου αποκάλυψε μερικές κρίσιμες (και χρήσιμες) λαθροχειρίες.
Πρώτον, παρά τις προσπάθειες να διογκωθεί ο αριθμός των απασχολούμενων στο Δημόσιο με την προσθήκη αιρετών (π.χ. βουλευτών και δημοτικών συμβούλων!), συμβασιούχων (ακόμη και αυτών που οι συμβάσεις τους λήγουν), το τελικό αποτέλεσμα δεν παράγει τις επιδιωκόμενες εντυπώσεις. Το σύνολο των μισθοδοτούμεων από τον προϋπολογισμό είναι 738.000, ενώ μια πιο ακριβής προσέγγιση, δηλαδή με την εξαίρεση των ένστολων του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, περιορίζει τον αριθμό των πολιτικών υπαλλήλων στους 461.000.  

Δεύτερον, η επιχείρηση να εμφανιστεί η Ελλάδα ως η παγκόσμια εξαίρεση του κανόνα της ιδιωτικής οικονομίας, ώς το τελευταίο προπύργιο «υπαρκτού σοσιαλισμού», δεν ευδοκίμησε. Στον πίνακα που παραθέτουμε παρουσιάζονται τα στοιχεία για τον πληθυσμό, τη γενική απασχόληση και την απασχόληση στον δημόσιο τομέα στις 16 χώρες της Ευρωζώνης, τρεις χώρες της Ε.Ε. εκτός ευρώ, καθώς και τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τα στοιχεία προέρχονται από τη βάση δεδομένων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας  Laborsta.
Χώρα Πληθυσμός

Σύνολο απασχολούμενων


Απασχολούμενοι στη δημόσια διοίκηση


(σύνολο δημόσιου τομέα)


Ποσοστό Δ.Υ. στο σύνολο των απασχολούμενων

Αυστρία  

8.316.487 4.090.000 476.900 11,6%

Βέλγιο  

10.666.866 3.357.000 756.300 (905.500) 22,5%

Φινλανδία
5.289.128 2.492.000 666.000 26,7%

Γαλλία
63.392.140 23.141.000 6.033.000 (6.718.000) 26%

Γερμανία
82.314.906 39.768.000 4.060.000 (5.692.000) 10,2%

Ελλάδα
11.125.179 4.582.500 392.000 (1.022.100) 8,5%

Ιρλανδία
4.234.848 2.108.500 331.600 (373.300) 15,7%

Ιταλία
59.131.287 24.996.300 3.611.000 (3.611.000) 14,4%

Κύπρος  
821.622 381.900 57.100 (67.100) 14,9%

Λουξεμβούργο
476.200 348.700 37.000 (-) 10,7%

Μάλτα  
404.902 152.500 42.300 (46.900) 27,7%

Ολλανδία
12.471.968 6.753.900 1.069.900 (1.821.600) 15,8%

Πορτογαλία  
10.599.095 5.197.800 677.900 (-) 13,04%

Σλοβακία  
5.379.455 2.280.000 287.000 (519.200) 12,5%

Σλοβενία  
2.013.597 847.100 153.666
(236.400) 18,1%

Ισπανία
45.116.894 20.257.600 2.799.100 (2.959.600) 13,8%

Δανία  
5.519.257 2.857.600 840.900 (922.900) 29,4%

Σουηδία  
9.259.044 3.742.500 1.267.400 (-) 33,8%

Βρετανία
61.113.205 28.964.000 15.502.000 (5.850.000) 18,9%

HΠΑ  
307.212.123 137.066.000 22.500.000 16,4%

Καναδάς
33.487.208 17.125.800 3.011.600
(3.312.506) 17,8%

Ακόμη κι αν χρησιμοποιηθεί ως δεδομένο ο αριθμός της κυβερνητικής απογραφής (στον οποίο αθροίζονται πάνω από 100.000 συμβασιούχοι του Δημοσίου, ακόμη και ωρομίσθιοι, ήτοι η μαύρη εργασία του κράτους), αποδεικνύεται ότι το ποσοστό των υπαλλήλων στο σύνολο της απασχόλησης δεν υπερβαίνει το 16% και δεν αποκλίνει από τον μέσο όρο άλλων χωρών της Ε.Ε. Χώρες με αυστηρή προσήλωση στον καπιταλισμό της ιδιωτικής οικονομίας εμφανίζουν υψηλά ποσοστά απασχόλησης στο Δημόσιο: η Γαλλία 26%, το Βέλγιο 22,5%, η Ολλανδία 15,8%, η Βρετανία 18,9%, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς πάνω από 16%, ενώ τα ρεκόρ κατέχουν οι σκανδιναβικές χώρες με ποσοστά απασχόλησης περί το 30%. Αν δε η σύγκριση περιοριστεί στους υπαλλήλους της δημόσιας διοίκησης, κεντρικής και τοπικής (χωρίς τους ένστολους), το πραγματικό ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα περιορίζεται στο 10%, κάτω και από αυτό της εγκρατούς Γερμανίας.  

Τρίτη λαθροχειρία από την πλευρά της κυβέρνηση αποτελεί η απόκρυψη της πραγματικής σκοπιμότητας της απογραφής. Η σύνδεση της απογραφής με την υπαγωγή στη λεγόμενη Ενιαία Αρχή Πληρωμών, αποτελεί τη βάση για νέες περικοπές εισοδημάτων στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ενιαίου μισθολογίου, με βάση την αρχή της «εξίσωσης προς τα κάτω». Εκεί θα αναζητηθούν, ενδεχομένως, τα «μαξιλάρια» για περαιτέρω μείωση των κρατικών δαπανών και πολύ περισσότερο στους «περίσσειους» υπαλλήλους των υπό συγχώνευση ή κατάργηση φορέων και υπηρεσιών. Επί της ουσίας, η τρόικα ΔΝΤ, Ε.Ε. και ΕΚΤ έχει στα χέρια της μια βάση δεδομένων για να υποδεικνύει προγραφές και «αποκεφαλισμούς» υπαλλήλων και υπηρεσιών, με πρώτα θύματα τους συμβασιούχους. Για τον ίδιο λόγο προβάλλονται, εξάλλου, και συστάσεις για ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του κράτους και την εκχώρηση λειτουργιών του σε ιδιώτες, με πρώτο πεδίο πειραματισμού το υπουργείο Οικονομικών.  


Στον πίνακα καταγράφονται τα στοιχεία για τον πληθυσμό (με πηγή της επίσημες ιστοσελίδες των κρατών), τη γενική απασχόληση (σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) και την απασχόληση στο Δημόσιο (περιλαμβάνονται η κεντρική και οι περιφερειακές διοικήσεις, οι ΟΤΑ, οι οργανισμοί κοινωνικής πρόνοιας κ.ά.). Σε παρένθεση, στην πέμπτη στήλη, τίθεται ο αριθμός των απασχολουμένων στο σύνολο του δημοσίου τομέα (όπου είναι διαθέσιμος), δηλαδή και στις επιχειρήσεις με κρατική ιδιοκτησία ή συμμετοχή. Τα στοιχεία προέρχονται από τη βάση δεδομένων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), τη Laborsta, και είναι τα τελευταία διαθέσιμα (2008).  
* Για την Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, από τα οποία προκύπτει ποσοστό 16,1% στο σύνολο των απασχολούμενων. Αν, ωστόσο, χρησιμοποιηθούν τα ενιαία κριτήρια της Laborsta και υπολογιστούν μόνο οι πολιτικοί υπάλληλοι του κράτους (461.403, σύμφωνα με την ΑΔΕΔΥ), το ποσοστό περιορίζεται στο 10%.  


Τι είδους κράτος;

Η συζήτηση για το μέγεθος του δημοσίου τομέα και για την έκταση της απασχόλησης σ’ αυτόν είναι προφανές ότι λειτουργεί στην κατεύθυνση της κοινωνικής νομιμοποίησης της ιδιωτικοποίησης και της απόσυρσης του κράτους από δραστηριότητες υπέρ των ιδιωτών. Έχει, ωστόσο, και μια παγίδα αποπροσανατολισμού για την Αριστερά και τα κριτήρια με τα οποία προσεγγίζει το θέμα. Προφανώς, το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι «πόσο κράτος» αλλά «τι κράτος». Και η Αριστερά, κατ’ εξοχήν ιστορικό θύμα του μετεμφυλιακού «κρατισμού» της άρχουσας τάξης (διωγμοί, αποκλεισμοί, καταστολή), δεν έχει λόγους να υπερασπίζεται άκριτα το γραφειοκρατικό, αυταρχικό, σπάταλο και πελατειακό μόρφωμα που σχηματίστηκε έπειτα από δεκαετίες συντηρητικής ή σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης. Ούτε, επίσης, έχει λόγους να κολακεύει, άνευ όρων, στρώματα που συνωθούνται και παρασιτούν (με αργομισθίες, χρήση του κρατικού «κύρους» και γκρίζες συναλλαγές) στο σώμα της κρατικής μηχανής, εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων που πληρώνουν αδρά για τη λειτουργία της.  
Αυτά που οφείλει να υπερασπιστεί η Αριστερά στην υπόθεση κράτος είναι:  
Πρώτον, την ιδέα της συλλογικής ιδιοκτησίας που αυτό περικλείει, μια προβολή, έστω στρεβλή, του απώτερου κοινωνικού μας μέλλοντος, απαλλαγμένου από τις αναπηρίες της ατομικής ιδιοποίησης του κοινωνικού πλούτου αλλά τελικά και του ίδιου του κράτους.
Δεύτερον, τον πυρήνα των συλλογικών κατακτήσεων της μισθωτής εργασίας και άλλων υποτελών τάξεων που αυτό εγγυάται με τις στοιχειώδεις λειτουργίες του (ασφάλιση, συντάξεις, δημόσια υγεία και παιδεία, υπηρεσίες πρόνοιας, μηχανισμοί ελέγχου της ασυδοσίας της αγοράς).  
Τρίτον, την ανάγκη δημοκρατικού και κοινωνικού ελέγχου στις λειτουργίες του -και όχι μόνο από τη Βουλή- ώστε να μην αποτελεί ανδράποδο και υποχείριο των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών ελίτ. Υπάρχει, άλλωστε, μια αιτιώδης συνάφεια ανάμεσα στην υπόσταση του κράτους και στην απελευθερωτική πάλη της Αριστεράς: αναπόφευκτη προϋπόθεση για την κατάκτηση της κρατικής εξουσίας είναι η ύπαρξή της.

από την εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ

http://edromos.gr/

ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΑΣ ΤΟΥΣ ΕΙΣΦΕΡΕΙ!!!

 

[tramountana]

ΠΠ κατά την προσφιλή σου συνήθεια παραθέτεις ένα άρθρο και μία σειρά νούμερα χωρίς καμμιά επεξεργασία .. βλέποντας λοιπόν τα νούμερα (ας μην ξεχνάμε στατιστική είναι η τέχνη σύμφωνα με την οποία ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι) παρατηρώ τα εξής

(1) Κάποιο λάκκο έχει η φάβα διότι στα νούμερα που αφορούν την Βρετανία ο αριθμός των απασχολουμένων στην αμιγώς δημόσια διοίκηση είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ από τον συνολικό αριθμό των απασχολουμένων στον δημόσιο τομέα δηλαδή 15.502.000 δημόσια διοίκηση και συνολικά  (5.850.000) στον δημόσιο τομέα. Αυτό εγείρει αυτόματα θέματα αξιοπιστίας των αριθμών που αναφέρεις
(2) Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τα νούμερα θα δούμε ότι η διαφορά μεταξύ του συνόλου των απασχολουμένων στο δημόσιο με τους απασχολούμενους στην δημόσια διοίκηση είναι σε ΟΛΕΣ της περιπτώσεις πολύ μικρή πράγμα που σημαίνει ότι ο δημόσιος τομέας λειτουργεί καλά και το σύνολο των απασχολουμένων είναι ταγμένο στην εξυπηρέτηση του πολίτη. Φωτεινή εξαίρεση αποτελεί η Ελλάδα στην οποία η διαφορά μεταξύ απασχολουμένων στην δημόσια διοίκηση και συνόλου απασχολουμένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι πραγματικά τεράστια 392.000/1.022.100 πράγμα το οποία σημαίνει ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι κακοστελεχομένος. Αν πάρουμε το νούμερο αυτό σαν αριθμητή τότε φτάνουμε στο 22.3% δημόσιο στην Ελλάδα
(3) Δεν συγκρινονται μόνο αριθμοί εργαζομένων αλλά και μισθοδοτικό κόστος. Αν βάλεις και αυτόν τον αριθμό θα δείς τελείως άλλα πράγματα


και χρησιμοποιώντας μία φράση του αξέχαστου Μάνου Χατζιδάκι...

"Δεν με νοιάζει αν ο γείτονας ανέχεται βόθρο ανοιχτό στην αυλή του. Με νοιάζει να μην έχω εγώ"...

 

[1personanongrata]

Πορνόπαπε στ αρχίδια μου τα νούμερα.
δεν είμαι ούτε οικονομολόγος, ούτε κυβερνητικός, ούτε αριθμολάγνος.

το συμπέρασμά μου από τη διαβίωση στην Ελλάδα είναι ένα.
Είτε οι ΔΥ είναι υπεράριθμοι, ειτε όχι το αποτέλεσμα παροχής Υπηερεσιών τους ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΕΙΝΟ, ΤΡΙΣΑΘΛΙΟ, ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΟ και ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ.
Εχω ξαναπεί ότι υπάλληλοι που ΔΕΝ ΕΞΑΓΟΥΝ, Η που ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΝΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ωσ ΠΡΟΙΝ αλλα αποτελούν ΚΟΣΤΟΣ πρέπει να ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ελεγζόμενοι και να έχουν παραγωγικότητα.
Δε με ενδιαφέρει ΤΙ θα τους κάνετε. Βάλτε τους να παράγουν σιτηρά, να καθαρίζουν τους δρόμους, να σβήνουν φωτιές, να καθαρίζουν ξερά χόρτα.
ΣΤΑ ΡΙΠΑΠΑ ΜΟΥ.
Το κράτος πληρώνει Υπαλλήλους ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΣ ΤΡΙΣΑΘΛΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ.

Ολα τ άλλα είναι αριστεροδεξιές παπαριές για να τσακώνεστε οι χλιμίτζουρες αναμεταξύ σας.

 

[1personanongrata]

και χρησιμοποιώντας μία φράση του αξέχαστου Μάνου Χατζιδάκι...

"Δεν με νοιάζει αν ο γείτονας ανέχεται βόθρο ανοιχτό στην αυλή του. Με νοιάζει να μην έχω εγώ"...

εμένα με νοιάζει αυτός που κάνει κοινωνικά μαθήματα να μην είναι παιδεραστής.

 

[tramountana]

εμένα με νοιάζει αυτός που κάνει κοινωνικά μαθήματα να μην είναι παιδεραστής.

τότε γιατί δεν αυτοεξαιρείσαι των κοινωνικών μαθημάτων...

 

[SEX_PYR]

Άλλη μια διάψευση των ΑΥΤΟ(Α)ΝΟΗΤΩΝ της τρέχουσας ακρομεσοδεξιάς φιλολογίας!!!!

Λένε διάφοροι κόπροι και κοπρόνια
"Η Ελλάς έχει τους περίσσοτερους δ.υ. σε όλη την Ευρώπη, ποσοστιαία"

που το σηρίζουν; πουθενά!!!
απλώς παπαγαλίζουν!!!

Παπαγαλάκια ΠΑΡΤΕ και ΑΡΙΘΜΟΥΣ, λοιπόν :


Μυστικά και ψέματα πίσω από τα στοιχεία για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, το μέγεθος του κράτους και τη δίψα της τρόικας για απολύσεις. Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.


Με περισσή σπουδή ανακοίνωσαν, την περασμένη εβδομάδα, οι υπουργοί Οικονομικών και Εσωτερικών τα αποτελέσματα της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων. Η διαδικασία παρουσιάστηκε σαν έργο τιτάνιο, λες και όλη η λειτουργία της δημόσιας διοίκησης εξαρτιόταν από τη γνώση του ακριβούς αριθμού των λειτουργών της. Η επιλογή περιελάμβανε πολλές γκρίζες ζώνες, ως προς τη σκοπιμότητά της, μια και η καταγραφή μπορούσε να γίνει και με τα στοιχεία που ήδη διέθεταν οι διευθύνσεις προσωπικού υπουργείων και άλλων φορέων του Δημοσίου. Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, ελάχιστα αποκλίνουν από αυτά που, κατά καιρούς, έχει παρουσιάσει η ίδια η ΑΔΕΔΥ.

Είναι προφανές ότι η φαραωνικής έμπνευσης διαδικασία περιείχε, εξαρχής, ένα στόχο: να συντηρήσει και να επιβεβαιώσει τους συνήθεις αστικούς μύθους περί διόγκωσης του απεχθούς κράτους, στην οποία μάλιστα ερρίφθη το ανάθεμα της δημοσιονομικής κρίσης. Το προηγούμενο διάστημα ακούστηκαν εξωφρενικά πράγματα περί 1,5 εκατομμυρίου υπαλλήλων του δημοσίου τομέα και περί ελληνικής εξαίρεσης στον πανευρωπαϊκό κανόνα του «λιτού» κράτους, ενώ σε ευρύτατα στρώματα της κοινωνίας, χάρη και στη ρητορική των ΜΜΕ, εμπεδώθηκε αντίληψη περί προνομιούχων και παρασιτούντων υπαλλήλων. Αντίληψη που διευκόλυνε την ευθεία επίθεση στο εισόδημα και σε στοιχειώδη δικαιώματά τους.  
Προφανώς, η επιχείρηση αποψίλωσης των δικαιωμάτων έχει και δεύτερο μέρος. Ωστόσο, η ανακοίνωση των τελικών στοιχείων της απογραφής του δημοσίου αποκάλυψε μερικές κρίσιμες (και χρήσιμες) λαθροχειρίες.
Πρώτον, παρά τις προσπάθειες να διογκωθεί ο αριθμός των απασχολούμενων στο Δημόσιο με την προσθήκη αιρετών (π.χ. βουλευτών και δημοτικών συμβούλων!), συμβασιούχων (ακόμη και αυτών που οι συμβάσεις τους λήγουν), το τελικό αποτέλεσμα δεν παράγει τις επιδιωκόμενες εντυπώσεις. Το σύνολο των μισθοδοτούμεων από τον προϋπολογισμό είναι 738.000, ενώ μια πιο ακριβής προσέγγιση, δηλαδή με την εξαίρεση των ένστολων του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, περιορίζει τον αριθμό των πολιτικών υπαλλήλων στους 461.000.  

Δεύτερον, η επιχείρηση να εμφανιστεί η Ελλάδα ως η παγκόσμια εξαίρεση του κανόνα της ιδιωτικής οικονομίας, ώς το τελευταίο προπύργιο «υπαρκτού σοσιαλισμού», δεν ευδοκίμησε. Στον πίνακα που παραθέτουμε παρουσιάζονται τα στοιχεία για τον πληθυσμό, τη γενική απασχόληση και την απασχόληση στον δημόσιο τομέα στις 16 χώρες της Ευρωζώνης, τρεις χώρες της Ε.Ε. εκτός ευρώ, καθώς και τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τα στοιχεία προέρχονται από τη βάση δεδομένων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας  Laborsta.
Χώρα Πληθυσμός

Σύνολο απασχολούμενων


Απασχολούμενοι στη δημόσια διοίκηση


(σύνολο δημόσιου τομέα)


Ποσοστό Δ.Υ. στο σύνολο των απασχολούμενων

Αυστρία  

8.316.487 4.090.000 476.900 11,6%

Βέλγιο  

10.666.866 3.357.000 756.300 (905.500) 22,5%

Φινλανδία
5.289.128 2.492.000 666.000 26,7%

Γαλλία
63.392.140 23.141.000 6.033.000 (6.718.000) 26%

Γερμανία
82.314.906 39.768.000 4.060.000 (5.692.000) 10,2%

Ελλάδα
11.125.179 4.582.500 392.000 (1.022.100) 8,5%

Ιρλανδία
4.234.848 2.108.500 331.600 (373.300) 15,7%

Ιταλία
59.131.287 24.996.300 3.611.000 (3.611.000) 14,4%

Κύπρος  
821.622 381.900 57.100 (67.100) 14,9%

Λουξεμβούργο
476.200 348.700 37.000 (-) 10,7%

Μάλτα  
404.902 152.500 42.300 (46.900) 27,7%

Ολλανδία
12.471.968 6.753.900 1.069.900 (1.821.600) 15,8%

Πορτογαλία  
10.599.095 5.197.800 677.900 (-) 13,04%

Σλοβακία  
5.379.455 2.280.000 287.000 (519.200) 12,5%

Σλοβενία  
2.013.597 847.100 153.666
(236.400) 18,1%

Ισπανία
45.116.894 20.257.600 2.799.100 (2.959.600) 13,8%

Δανία  
5.519.257 2.857.600 840.900 (922.900) 29,4%

Σουηδία  
9.259.044 3.742.500 1.267.400 (-) 33,8%

Βρετανία
61.113.205 28.964.000 15.502.000 (5.850.000) 18,9%

HΠΑ  
307.212.123 137.066.000 22.500.000 16,4%

Καναδάς
33.487.208 17.125.800 3.011.600
(3.312.506) 17,8%

Ακόμη κι αν χρησιμοποιηθεί ως δεδομένο ο αριθμός της κυβερνητικής απογραφής (στον οποίο αθροίζονται πάνω από 100.000 συμβασιούχοι του Δημοσίου, ακόμη και ωρομίσθιοι, ήτοι η μαύρη εργασία του κράτους), αποδεικνύεται ότι το ποσοστό των υπαλλήλων στο σύνολο της απασχόλησης δεν υπερβαίνει το 16% και δεν αποκλίνει από τον μέσο όρο άλλων χωρών της Ε.Ε. Χώρες με αυστηρή προσήλωση στον καπιταλισμό της ιδιωτικής οικονομίας εμφανίζουν υψηλά ποσοστά απασχόλησης στο Δημόσιο: η Γαλλία 26%, το Βέλγιο 22,5%, η Ολλανδία 15,8%, η Βρετανία 18,9%, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς πάνω από 16%, ενώ τα ρεκόρ κατέχουν οι σκανδιναβικές χώρες με ποσοστά απασχόλησης περί το 30%. Αν δε η σύγκριση περιοριστεί στους υπαλλήλους της δημόσιας διοίκησης, κεντρικής και τοπικής (χωρίς τους ένστολους), το πραγματικό ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα περιορίζεται στο 10%, κάτω και από αυτό της εγκρατούς Γερμανίας.  

Τρίτη λαθροχειρία από την πλευρά της κυβέρνηση αποτελεί η απόκρυψη της πραγματικής σκοπιμότητας της απογραφής. Η σύνδεση της απογραφής με την υπαγωγή στη λεγόμενη Ενιαία Αρχή Πληρωμών, αποτελεί τη βάση για νέες περικοπές εισοδημάτων στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ενιαίου μισθολογίου, με βάση την αρχή της «εξίσωσης προς τα κάτω». Εκεί θα αναζητηθούν, ενδεχομένως, τα «μαξιλάρια» για περαιτέρω μείωση των κρατικών δαπανών και πολύ περισσότερο στους «περίσσειους» υπαλλήλους των υπό συγχώνευση ή κατάργηση φορέων και υπηρεσιών. Επί της ουσίας, η τρόικα ΔΝΤ, Ε.Ε. και ΕΚΤ έχει στα χέρια της μια βάση δεδομένων για να υποδεικνύει προγραφές και «αποκεφαλισμούς» υπαλλήλων και υπηρεσιών, με πρώτα θύματα τους συμβασιούχους. Για τον ίδιο λόγο προβάλλονται, εξάλλου, και συστάσεις για ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών του κράτους και την εκχώρηση λειτουργιών του σε ιδιώτες, με πρώτο πεδίο πειραματισμού το υπουργείο Οικονομικών.  


Στον πίνακα καταγράφονται τα στοιχεία για τον πληθυσμό (με πηγή της επίσημες ιστοσελίδες των κρατών), τη γενική απασχόληση (σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) και την απασχόληση στο Δημόσιο (περιλαμβάνονται η κεντρική και οι περιφερειακές διοικήσεις, οι ΟΤΑ, οι οργανισμοί κοινωνικής πρόνοιας κ.ά.). Σε παρένθεση, στην πέμπτη στήλη, τίθεται ο αριθμός των απασχολουμένων στο σύνολο του δημοσίου τομέα (όπου είναι διαθέσιμος), δηλαδή και στις επιχειρήσεις με κρατική ιδιοκτησία ή συμμετοχή. Τα στοιχεία προέρχονται από τη βάση δεδομένων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), τη Laborsta, και είναι τα τελευταία διαθέσιμα (2008).  
* Για την Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, από τα οποία προκύπτει ποσοστό 16,1% στο σύνολο των απασχολούμενων. Αν, ωστόσο, χρησιμοποιηθούν τα ενιαία κριτήρια της Laborsta και υπολογιστούν μόνο οι πολιτικοί υπάλληλοι του κράτους (461.403, σύμφωνα με την ΑΔΕΔΥ), το ποσοστό περιορίζεται στο 10%.  


Τι είδους κράτος;

Η συζήτηση για το μέγεθος του δημοσίου τομέα και για την έκταση της απασχόλησης σ’ αυτόν είναι προφανές ότι λειτουργεί στην κατεύθυνση της κοινωνικής νομιμοποίησης της ιδιωτικοποίησης και της απόσυρσης του κράτους από δραστηριότητες υπέρ των ιδιωτών. Έχει, ωστόσο, και μια παγίδα αποπροσανατολισμού για την Αριστερά και τα κριτήρια με τα οποία προσεγγίζει το θέμα. Προφανώς, το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι «πόσο κράτος» αλλά «τι κράτος». Και η Αριστερά, κατ’ εξοχήν ιστορικό θύμα του μετεμφυλιακού «κρατισμού» της άρχουσας τάξης (διωγμοί, αποκλεισμοί, καταστολή), δεν έχει λόγους να υπερασπίζεται άκριτα το γραφειοκρατικό, αυταρχικό, σπάταλο και πελατειακό μόρφωμα που σχηματίστηκε έπειτα από δεκαετίες συντηρητικής ή σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης. Ούτε, επίσης, έχει λόγους να κολακεύει, άνευ όρων, στρώματα που συνωθούνται και παρασιτούν (με αργομισθίες, χρήση του κρατικού «κύρους» και γκρίζες συναλλαγές) στο σώμα της κρατικής μηχανής, εις βάρος των λαϊκών στρωμάτων που πληρώνουν αδρά για τη λειτουργία της.  
Αυτά που οφείλει να υπερασπιστεί η Αριστερά στην υπόθεση κράτος είναι:  
Πρώτον, την ιδέα της συλλογικής ιδιοκτησίας που αυτό περικλείει, μια προβολή, έστω στρεβλή, του απώτερου κοινωνικού μας μέλλοντος, απαλλαγμένου από τις αναπηρίες της ατομικής ιδιοποίησης του κοινωνικού πλούτου αλλά τελικά και του ίδιου του κράτους.
Δεύτερον, τον πυρήνα των συλλογικών κατακτήσεων της μισθωτής εργασίας και άλλων υποτελών τάξεων που αυτό εγγυάται με τις στοιχειώδεις λειτουργίες του (ασφάλιση, συντάξεις, δημόσια υγεία και παιδεία, υπηρεσίες πρόνοιας, μηχανισμοί ελέγχου της ασυδοσίας της αγοράς).  
Τρίτον, την ανάγκη δημοκρατικού και κοινωνικού ελέγχου στις λειτουργίες του -και όχι μόνο από τη Βουλή- ώστε να μην αποτελεί ανδράποδο και υποχείριο των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών ελίτ. Υπάρχει, άλλωστε, μια αιτιώδης συνάφεια ανάμεσα στην υπόσταση του κράτους και στην απελευθερωτική πάλη της Αριστεράς: αναπόφευκτη προϋπόθεση για την κατάκτηση της κρατικής εξουσίας είναι η ύπαρξή της.

από την εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ

http://edromos.gr/

ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΑΣ ΤΟΥΣ ΕΙΣΦΕΡΕΙ!!!

Είναι η πρώτη φορά που θα συμφωνήσω με γραφόμενα του προλαλήσαντα. Τα παπαγαλάκια όμως αυτά βρίσκουν γόνιμο έδαφος γιατί ο κόσμος είναι απληροφόρητος και πες πες δημιουργείτε ένα αρνητικό κλίμα και στρέφετε η κοινή γνώμη εναντίον ενός κλάδου που έχει και τα καλά του και τα κακά του όπως όλοι οι τομείς της κοινωνίας. Αυτό που δεν ανέχομαι είναι να έχουν άποψη τα σκατά του κώλου μου. Πάρτε παράδειγμα κάτι τσουτσέκια εδωμέσα που λόγω ηλικίας η μαλακίας δεν έχουν βγει καν στην αγορά εργασίας έχουν άποψη και απλα επαναλαμβάνουν το γνωστό παραμύθι ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι, αι στο διάολο ρε μαλακωμένα. Ίσως και να είναι ο πιο υγιής τομέας της κοινωνίας το δημόσιο ρε ζώα, τα πάντα ελέγχονται, εκεί δεν έχει τόσα με απόδειξη τόσα χωρίς, αλλά είπαμε όταν κάποιος είναι άσχετος με την πραγματικότητα επαναλαμβάνει ότι μαλακία του σερβίρουν.

 

[1personanongrata]

τότε γιατί δεν αυτοεξαιρείσαι των κοινωνικών μαθημάτων...

παλιόπουστα όταν κατηγορείς ανθρώπους για πράγματα τόσο βαριά να είσαι και έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες.

 

[tramountana]

Ίσως και να είναι ο πιο υγιής τομέας της κοινωνίας το δημόσιο ρε ζώα,

φίλε είπαμε να λέμε και καμμιά μαλακία αλλά όχι και έτσι ρε....

τα πάντα ελέγχονται,

καλό αυτό .. το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις ?

εκεί δεν έχει τόσα με απόδειξη τόσα χωρίς

 

[tramountana]

παλιόπουστα όταν κατηγορείς ανθρώπους για πράγματα τόσο βαριά να είσαι και έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες.

μάλλον εσύ το ξεκίνησες πρώτος... δες το πόστ σου...

 

[SEX_PYR]

φίλε είπαμε να λέμε και καμμιά μαλακία αλλά όχι και έτσι ρε....

καλό αυτό .. το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις ?

Μιλαω για τον απλο υπαλληλο και οχι για αναθεσεις εργων και μιζες. Οαπλος υπαλληλος πρεπει να πληρωνει τη νυφη?

 

[1personanongrata]

Ίσως και να είναι ο πιο υγιής τομέας της κοινωνίας το δημόσιο ρε ζώα, τα πάντα ελέγχονται, εκεί δεν έχει τόσα με απόδειξη τόσα χωρίς, αλλά είπαμε όταν κάποιος είναι άσχετος με την πραγματικότητα επαναλαμβάνει ότι μαλακία του σερβίρουν.

διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής σου έκαναν ή σου έκοψαν την πρέζα;

 

[1personanongrata]

Μιλαω για τον απλο υπαλληλο και οχι για αναθεσεις εργων και μιζες. Οαπλος υπαλληλος πρεπει να πληρωνει τη νυφη?

ο απλός υπάλληλος που παίρνει άδεια από τη σημαία;
ο απλός υπάλληλος που εξαφανίζεται και του χτυπάνε άλλοι κάρτα;

σε αυτόν αναφέρεσαι;

 

[SEX_PYR]

διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής σου έκαναν ή σου έκοψαν την πρέζα;

Δες την απαντηση απο πανω

 

[1personanongrata]

Δες την απαντηση απο πανω

πόσες περιπτώσεις "γρηγορόσημου" σε χαληλόβαθμους υπαλλήλους θες να αναφέρουμε;

 

[tramountana]

Μιλαω για τον απλο υπαλληλο και οχι για αναθεσεις εργων και μιζες. Οαπλος υπαλληλος πρεπει να πληρωνει τη νυφη?

και εγώ γιαυτόν μιλάω.. για τον απλό εφοριακό που παίρνει το χρήμα για να κάνει τα στραβά μάτια, τον υπαλληλάκο της πολεοδομίας που θάβει τις παρανομίες σε μιά άδεια, τον καθηγητάκο που κάνει ιδιαίτερα, τον γιατρό που παίρνει το φακελάκι, την νοσοκόμα που παίρνει το δωράκι για να προσφέρει καλύτερη περίθαλψη... 

 

[SEX_PYR]

ο απλός υπάλληλος που παίρνει άδεια από τη σημαία;
ο απλός υπάλληλος που εξαφανίζεται και του χτυπάνε άλλοι κάρτα;

σε αυτόν αναφέρεσαι;

Γιατι γενικευεις? Μα;ζι με ξερα πρεπει να καουν και τα χλωρα? δεν παιζει να υπαρχουν συνεπεις και παραγωγικοι υπαλληλοι στ δημοσιο?

 

[1personanongrata]

Γιατι γενικευεις? Μα;ζι με ξερα πρεπει να καουν και τα χλωρα? δεν παιζει να υπαρχουν συνεπεις και παραγωγικοι υπαλληλοι στ δημοσιο?

δε γενικεύω....
μέσα στα πλαίσια της μαλακίας που δέρνει τον έλληνα πάλι το πρόβλημα είναι ο αριθμόε των ΔΥ.
το πρόβλημα είναι η μονιμότητα.
Γιατί ο καθένας εάν ήταν σίγουρος πως είτε ξύνει τ αρχίδια του, είτε παίρνει μίζες, είτε μιλάει με το χειρότερο τρόπο στον πελάτη, είτε δεν κάνει σωστά τη δουλειά του την επόμενη μέρα θα πάρει και πάλι κανονικά το ημερομίσθιο το αποτέλεσμα ίδιο μπουρδέλο θα ήταν.