Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Στην θεωρία καλά θα ήταν, αλλά η πράξη απέδειξε το ακριβώς αντίθετο (βλέπε κράτη ανατολικού μπλοκ). Εκεί δεν υπήρχαν Λάτσηδες, Κοκαλαίοι, Βαρδινογιάννηδες κλπ, αλλά ο κόσμος περνούσε πολύ χειρότερα από τον μέσο Έλληνα. Το γιατί δεν θέλει και πολύ σκέψη. Η παραγωγικότητα ήταν σε επίπεδα κάτω του μηδενός, πράγμα που συμβαίνει και σε πολλές υπηρεσίες του δημοσίου στην Ελλάδα. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα οργανισμών και εταιριών του δημοσίου, που όχι μόνο είναι υπεράριθμα, αλλά απασχολούν πολλαπλάσιο κόσμο με το αντίστοιχο κόστος από έναν ιδιωτικό φορέα. Πάρε για παράδειγμα την κρατική τηλεόραση (ΕΤ1, ΝΕΤ, ΕΤ3, κανάλι βουλής). Και όχι μόνο έχουν υψηλότατο κόστος, αλλά δεν θα επιβίωναν ούτε με σφαίρες στον ελεύθερο ανταγωνισμό με τα ποσοστά τηλεθέασης που επιτυγχάνουν. Και μην μου πεις ότι προσφέρουν ποιότητα, διότι η καλή η ποιότητα, αλλά τα λεφτά μετράνε για να επιβιώσει μία εταιρία ή ένα έθνος. Ακόμη και η Κίνα, έχει δώσει ελεύθερο χώρο στην ιδιωτική πρωτοβουλία και έχει πετύχει το οικονομικό θαύμα του 21ου αιώνα (παραβλέπω τις απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες). Το βέλτιστο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με ιδιωτική πρωτοβουλία και τον αντίστοιχο κρατικό έλεγχο για να μην έχουμε ασυδωσία, αλλά με όσο το δυνατό μικρότερο δημόσιο τομέα.