μερικους οφειλουμε να τους τιμησουμε
Για σιγά ρε παιδιά!
Αυτή η ιστορία μου τους διορισμούς έχει καταντήσει γελοία!
Ξεφτυλίζεται έτσι όχι μόνο ο συγκεκριμένος αθλητής, αλλά και:
--Ο θεσμός της αθλητικής ιδέας.
--Η διάκριση που πέτυχε.
--Η θέση που κατέλαβε (στο δημόσιο, προφανώς).
--Οι «συνάδελφοι» του που κάνουν την ίδια δουλειά εκεί που πήγε.
Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους που πέτυχαν τις διακρίσεις, και μπράβο τους, και ναι, είμαι πρόθυμος να τους ανταμείψω (με τους φόρους μου) γι’ αυτό που πέτυχαν:
--Που έκαναν τη χώρα υπερήφανη.
--Που την ανέδειξαν (στα βάθρα των νικητών) με όποια προβολή αυτό συνεπάγεται.
--Που κατάφεραν με τις προσπάθειες τους να διακριθούν (οι ίδιοι, η ομάδα τους, και η χώρα).
Αλλά ας κάνουμε μια ανάλυση του τι σημαίνει (ως παράδειγμα τον φέρνω) η επιτυχία του Πύρρου Δήμα στην άρση βαρών, και ο εν συνεχεία διορισμός του σαν υπολοχαγός του πυροβολικού στον Ελληνικό στρατό!
(Παρένθεση: Ξαναλέω: Ο Πύρρος Δήμας πέτυχε αυτό που πέτυχε γιατί και η φύση τον βοήθησε, και ο ίδιος το ήθελε, και το προσπάθησε, και (προφανώς) θυσίασε πολλά άλλα πράματα για να το πετύχει. Και μπράβο του, και γι’ αυτό να ανταμειφθεί, εφ’ όσο και η χώρα ολόκληρη κέρδισε από την επιτυχία του. Αλλά να ανταμειφθεί ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ, όχι για ΑΛΛΟ πράμα, όπως δηλαδή ανταμείβεται ο αξιωματικός του στρατού, που άλλη είναι η δουλειά του και άλλες οι (τυχόν) επιτυχίες του.
Εννοώ: Να πάρη μια (τιμητική) ΣΥΝΤΑΞΗ ο Πύρρος Δήμας. Όχι να «διοριστεί».)
Η δουλειά του αξιωματικού του πυροβολικού (π.χ.) είναι: Να είναι σε ετοιμότητα, να ξέρει πως δουλεύουν τα (φονικά) πράματα που η πατρίδα του έχει εμπιστευτεί (για να τα χρησιμοποιήσει όταν αυτό απαιτηθεί), να τα διατηρεί σε καλή κατάσταση, τέτοια. Τι σχέση έχει μ’ αυτά ο Πύρρος και τον βάζουν εκεί? Πως θα τον βλέπουν οι άλλοι (ομοιόβαθμοι του) που έχει μεσάνυχτα (και δικαίως) από τα μηχανήματα αυτά?
Ο Πύρρος (και ο κάθε Πύρρος) έχει αποδείξει (πέραν πάσης αμφιβολίας) ότι σε αυτό που έκανε είναι ο άριστος. Τόσο άριστος, που αναγνωρίστηκε (εκ του αποτελέσματος) διεθνώς.
Αξίζει ανταμοιβής? Βεβαίως! Ε, λοιπόν, αφού την αξίζει, να του την δώσουμε. Και (ξαναλέω), να του δώσουμε μια σύνταξη, δηλαδή ένα μόνιμο εισόδημα (μέχρι να πεθάνει), που θα του εξασφαλίζει τη ζωή του, μια που θυσίασε πολλά πράματα (που αν δεν τα θυσίαζε θα του εξασφάλιζαν τη ζωή του – π.χ. σπουδές) αλλά, κατάφερε με τις θυσίες του να μας ωφελήσει όλους.
Ο Πύρρος (και ο κάθε Πύρρος) δεν έχει ανάγκη «να τον βάλει κάποιος σε μια δουλειά». Έχει αποδείξει ποια είναι η δουλειά που του αρέσει, έχει αποδείξει πόσο καλός είναι σ’ αυτήν, και η δουλειά που θα έκανε καλύτερα απ’ όλες είναι να γυρίζει όλη μέρα στα γυμναστήρια και να μαθαίνει τα νέα παιδιά τι πρέπει να κάνουν για να γίνουν σαν κι αυτόν.
Σ’ αυτό είναι καλός ο Πύρρος Δήμας, και όχι στον να σκοπεύει εχθρικούς στόχους με κάποιο πυροβόλο.
Λέω λοιπόν εγώ:
Του δίνουμε (ως κράτος) μια σύνταξη (όση μπορούμε, και όση πρέπει), και τον αφήνουμε να κάνει ό,τι θέλει. Ό,τι ήθελε έκανε και πριν πάρει τα μετάλλια, και το που έφτασε το είδαμε. Γιατί θα πρέπει να τον «αναγκάσουμε» τώρα να πάει να κάνει μια δουλειά (για να ζήσει), που ούτε ξέρει να την κάνει, ούτε καλός θα έιναι σ' αυτήν, ούτε μπορεί να την μάθει, ούτε θα προσφέρει τίποτα εκεί που θα τον βάλουμε?
Για να τον ξεφτυλίσουμε?
Να σας πω γιατί το κάνουμε:
Για να δείξουμε (σε όλον τον ελληνικό κόσμο) ΠΟΣΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ είναι να «διοριστεί» κάποιος στο δημόσιο! Είναι τόσο σπουδαίο, που οι ολυμπιονίκες το αξίζουν!
(Το ότι το δημόσιο θα πάει κατά διαόλου αν επανδρωθεί με ακατάλληλα άτομα στις ακατάλληλες θέσεις, κανείς δεν το σκέφτεται βέβαια. Λες και ο Πύρρος στο στρατό θα αντικαταστήσει το γρύλλο που σηκώνει το άρμα για να του αλλάξουν ερπύστρια! Δυστυχώς βέβαια αυτό δεν το σκέφτεται ΟΥΤΕ ο Πύρρος, που δέχεται το διορισμό και πάει «να δουλέψει» στο στρατό.
Συμπέρασμα:
ΟΡΘΩΣ κόβονται αυτοί οι διορισμοί.
900 (άκουσα) είναι οι με τέτοιο τρόπο διορισμένοι.
(Προφανώς είναι πάρα πολλοί – κοντά στους βασιλικούς ποτίστηκαν και κάποιες γλάστρες, που «είχαν μπάρμπα στην Κορώνη» και το «νομοσχέδιο» τους περιέλαβε κι αυτούς που πήραν έκτη θέση σε κάποιους νομαρχιακούς αγώνες).
ΟΧΙ, δεν πρέπει οι άνθρωποι να μείνουν χωρίς εισόδημα, τώρα μάλιστα, αρκετά χρόνια μετά την επιτυχία τους και την «ανταμοιβή τους» έστω με αυτόν τον αισχρό τρόπο.
Απολύστε τους λοιπόν, ξαναεξετάστε τι σημαίνει η επιτυχία του καθενός, και στους πραγματικά άξιους δώστε μια αξιοπρεπή σύνταξη για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Οι υπόλοιποι.... Τον πούλο.