και να πω λιγάκι και για την έννοια του ρίσκου που μιλάει ο ΠΠ αλλά κατά πως φαίνεται ούτε και σ αυτό πρόκειται να συμφωνήσουμε!
αν γίνει κάποιος υπάλληλος και μετά από χι χρονικό διάστημα τον απολύσει το αφεντικό του δεν έχει πληρώσει κανένα ρίσκο! Ίσα ίσα που έχει φροντήσει το κράτος γι αυτόν και παίρνει αποζημείωση, ταμείο ανεργίας κοκ μέχρι αν βρει το επόμενο αφεντικό που μέχρι να δει ότι είναι άχρηστος θα του ξαναπληρώσει αποζημείωση, επίδομα άδειας (οση του αναλογεί σε σχέση με τους μήνες εργασίας), την άδεια που θα έπαιρνε (σε ρευστό), δώρο χριστουγέννων (ομοίως με την άδειας) και φυσικά όλα αυτά τα ΞΑΝΑΠΛΗΡΩΝΕΙ ΣΤΟ ΙΚΑ!!!!
γιατίιιι????
επειδή είχε την ατυχία να προσλάβει έναν άχρηστο!
αν φυσικά αυτός ο άχρηστος υπάλληλος έμπαινε στο δημόσιο θα συνεχίζαμε να τον πληρώνουμε ώσπου να πεθάνει!(αλλά και μετά το θάνατό του σύνταξη στη χήρα του!!!!!)
Αν βέβαια αυτός ο άχρηστος άνοιγε μαγαζί τότε κανένας άλλος δεν θα πλήρωνε την λάθος επιλογή του ή την ανικανότητά του, παρά μόνον αυτός (και η οικογένειά του)
κανεις δεν του δίνει αποζημείωση, ούτε φυσικά ταμείο ανεργείας (γιατί άραγε?????), ούτε φυσικά δώρα χριστουγένων,πάσχ, άδειας κτλ.
και φυσικά θα έχανε ότι λεφτά είχε βάλει να την ανοίξει, είτε ήταν δικά του είτε από δάνειο!
Αυτή είναι η έννοια του ρίσκου ΠΠ. Αλλά μάλλον μόνο υπάλληλος ήσουν πάντα και αδυνατείς να καταλάβεις!