Kavlokalikantzaros
Μέλος
- Εγγρ.
- 28 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 180
- Like
- 769
- Πόντοι
- 81
Μια από τις διασκεδαστικότερες παρενέργειες της έκλυτης ζωής, είναι πως αρχίζεις να συναντάς
παρόμοιους τύπους γυναικών. Αν όχι τόσο φυσιογνωμικά, κυρίως ως προς τον ιδιαίτερο
‘γκομενικό’ χαρακτήρα τους. Η πρώτη μου τέτοια εμπειρία ήταν με την ‘Πέννυ Δυο’.
Σταμπαρισμένη και κορταρισμένη από το αθάνατο MySpace, υποπτευόμουν αρκετά
παραπανίσια κιλά. Είχε όμως πολύ όμορφο και λάγνο πρόσωπο και τα έλεγε νόστιμα. Ταίριαζε
άψογα λοιπόν στην πορνοδίαιτά μου.
Η Πενυδύο ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική απέναντι στις διαχύσεις μου. Είχε αρκετές επαφές στην
ροκ κοινότητα και η κακή μου φήμη σίγουρα είχε φτάσει στα αυτιά της. Ήταν τρομερό το πόσο
γρήγορα σε δαιμονοποιούσαν οι ροκ αντικομφορμίστριες πριγκηπέσσες, όταν αρνείσο να τους
δώσεις με το ‘καλημέρα’ όσα ονειρευόταν η γιαγιά τους. Ήμουν επίμονος γάιδαρος όμως. Την
μάρκαρα στενά. Και ήμουν πολύ πάνω από τα κυβικά της προκειμένου να αρνηθεί.
Αφού είχε απορρίψει τις αρχικές μου προτάσεις για μια κατ’ ιδίαν συνάντηση, είχα αραιώσει τις
επαφές μου. Με γαργάλαγε η προοπτική της, αλλά όχι αρκετά ώστε να κάνω την υπέρβαση.
Διαισθανόμενη ίσως πως έχανα το ενδιαφέρον μου, με προσκάλεσε να βγω μαζί με την παρέα
της, σε κάποια μικρή μπουάτ στο Λυκαβηττό. Τραγουδούσε κάποια γνωστή τους, με τα μπούτια
παρά με το λαρύγγι. Κιθάρα έπαιζε ένας λίαν ευχάριστος συναγωνιστής, στο μεροκάματο του
μουνιού.
Η παρέα της, χέβι μέταλ πρίγκηπες ως το μεδούλι, με κοιτούσαν με μεγάλη καχυποψία. Το
φαύλο αρπακτικό ήρθε να φάει τη μικρή τους Πενυδύο. Πού έβρισκα το θράσος. Ήμουν
ανοιχτός, έξω καρδιά και διαχυτικός με τους πάντες. Σεμνός και μαζεμένος με την Πενυδύο,
παραμένοντας φυσικά, ανοιχτός. Η βραδιά κύλησε όμορφα, οριακά ξενέρωτα σε σχέση με τα
στάνταρ μου. Οι Πενοφύλακες πρέπει να θορυβήθηκαν. Πού ήταν ο γλοιώδης χλιμίντζουρας που
περίμεναν; Στην θέση του είχε έρθει ένας οριακά συμπαθητικός τύπος. Ανεπίτρεπτο.
Επρόκειτο για ένα ταλέντο που καλλιεργούσα από τότε. Σαν χαμαιλέοντας, άλλαζα τον τρόπο
και την συμπεριφορά μου ανάλογα με το περιβάλλον. Απολάμβανα να ανατρέπω τις όποιες
προσδοκίες είχε η ομήγυρη για τον χαρακτήρα ή την συμπεριφορά μου. Και διάβολε, τις
περισσότερες φορές ήταν τόσο εύκολο.
Η Πενυδύο, ενθαρρυμένη από την κόσμια συμπεριφορά μου και έχοντας λάβει το πράσινο φως
από την Μπακούρικη Τράπεζα των Ηρώων, υποχώρησε και βγήκε μαζί μου. Η φτιάξη
δρομολογήθηκε. Είχε πράγματι αρκετά παραπανίσια κιλά, αλλά το λάγνο της πρόσωπο σε
συνδυασμό με τα μακριά μαύρα της μαλλιά και την απίστευτη θηλυκότητα που εξέπεμπε, με
ερέθιζαν πολύ. Ήθελα να τη γαμήσω. Τα βυζιά της μου φαίνονταν μεγάλα, αλλά ήθελα να
εξακριβώσω πόσο ακριβώς. Τα ντροπιαστικά βλέμματα οίκτου από αγνώστους έκαιγαν τα
μάγουλά μου όταν την κυκλοφορούσα.
Εκεί νομίζω ήταν που την έχρισα ‘Πέννυ Δυο’ στο μυαλό μου. Διαπίστωνα με έντονο τρόπο πως
το σχήμα που είχα συναντήσει με την Πέννυ, επαναλαμβανόταν. Μια γυναίκα με παραπανίσια
κιλά και υπέρμετρη σεξουαλικότητα, η οποία με ντρόπιαζε κοινωνικά και εγωιστικά, αλλά παρ’
ολ ’αυτά με ερέθιζε απερίγραπτα. Μέσα μου γινόταν πάλη. Ο καυλωμένος γάιδαρος υπερίσχυσε,
όπως κάθε φορά.
Ήρθε σπίτι μου στο τρίτο ραντεβού. Αρκετά μαγκωμένη. Δεν με εμπιστευόταν. Μπήκε στην
κρεβατοκάμαρα και έψαξε αρκετή ώρα για κρυφές κάμερες. Δεν υπήρχε καμιά. Θαρρώ
αδυνατούσε να πιστέψει πως ένα ‘γυαλιστερό’ γκοθομεταλλοτεκνάκι πρώτης γραμμής (πάντοτε
μιλώντας για τον Αθηναϊκό μικρόκοσμο του MySpace) έδειχνε τέτοιο ενδιαφέρον για εκείνη. Τα
βάθη της λανθάνουσας χονδρολαγνείας μου ήταν δυσερμήνευτα.
Ικανοποιημένη από τον έλεγχό της, γύρισε προς το μέρος μου, έτοιμη να μου δοθεί. Την φίλησα
βαθιά, καθησυχάζοντάς την πως καθόλου δεν με είχε πειράξει η δυσπιστία της. Ήθελα να ξέρει
πως δεν είχα κανένα δόλο, ενδιαφερόμουν μονάχα για εκείνη σαν γυναίκα. Κατά διαστροφική
σύμπτωση, ήταν η αλήθεια. Έβγαλα την μπλούζα της και αποκάλυψα ένα ιδιαίτερα σέξι και
ασύλληπτα μεγάλο σουτιέν. Το άνοιξα και η καρδιά μου σταμάτησε.
Τα βυζιά της ήσαν τα Μαστάρια της Θεάς. Μου φάνηκε πως αιωρήθηκαν μια στιγμή, φωτισμένα
από υπερκόσμιο φως, προτού έρθουν στην φυσιολογική τους θέση. Τεράστια, μπαλονάτα, με
πλούσιες σκουρόχρωμες θηλές. Έπεσα επάνω τους με λαχτάρα κατάδικου απέναντι στο
τελευταίο του γεύμα. Έγλειφα, χούφτωνα, δάγκανα, πνιγόμουν μέσα τους. Βυζοπαράδεισος.
Τορπίλες. Ονείρο. Ήξερε καλά πως ήταν το δυνατό της σημείο και γουργούριζε από
ικανοποίηση που με έβλεπε έτσι ολοκληρωτικά παραδομένο στην δύναμή τους.
Την ξάπλωσα στο κρεβάτι και έβγαλα τα υπόλοιπα ρούχα της. Το πάχος της ήταν
συσσωρευμένο στον κώλο, την κοιλιά και τα μπούτια της. Οι απίστευτες βυζάρες της όμως,
εξαφάνιζαν τα πάντα. Το δε γεγονός πως φορούσε ένα έκφυλο δαντελένιο στρινγκάκι με
άνοιγμα, με ερέθισε ακόμη περισσότερο. Τράβηξα τις δαντελίτσες του προσεκτικά και φίλησα
το μοσχομυριστό της μουνάκι. Ήταν μούσκεμα. Η γεύση υπέροχη. Ένιωθα τον πούτσο μου να
έχει γίνει ήδη πέτρα. Την έγλειψα αχόρταγα και μανιασμένα. Μου έλεγε διαρκώς βρωμόλογα
και έσπρωχνε το κεφάλι μου. Νομίζω δεν είχα ξαναχαρεί ποτέ ως τότε γλειφομούνι τόσο πολύ.
Έχυσε ουρλιάζοντας. Το στρινγκάκι της ήταν μούσκεμα, το ίδιο και το σαγόνι μου. Κράτησε το
πρόσωπό μου πιεσμένο στη μουνάρα της για ώρα, τρέμοντας από ηδονή. Εκστατικά, κυνηγούσα
κάθε σταγόνα από το νέκταρ της με την γλώσσα μου.
‘Σειρά μου τώρα!’
Με ξάπλωσε στο κρεβάτι και ελευθέρωσε τον πούτσο μου. Αισθανόμουν έτοιμος να εκραγώ.
‘Πήγαινε αργά’ της λέω, ‘με έχεις τρελάνει και νιώθω ότι θα χύσω αμέσως’
‘Να χύσεις τότε και να το χαρείς. Θα με γαμήσεις μετά.’
Με πήρε στο στόμα κοιτώντας με τα πρόστυχα μάτια της. Η θέα του λάγνου, μπουκωμένου της
προσώπου και των απίστευτων βυζιών της ήταν αρκετά για να κάνουν οποιονδήποτε άντρα να
χύσει σαν να μην υπήρχε αύριο. Με τιτάνια προσπάθεια κρατήθηκα λίγα λεπτά, προκειμένου νααπολαύσω την πίπα της. Η Πέννυ Δυο ήξερε να προσφέρει απολαυστικό Ισπανικό με τις
βυζάρες της, ενώ ταυτόχρονα εξαφάνιζε το κεφάλι του πούτσου στο στόμα της. Όταν ένιωσε τις
πρώτες συσπάσεις του πούτσου μου, τον εξαφάνισε στο πρόθυμο λαρύγγι της. Ένιωσα πως
έχυσα όπως δεν είχα ξαναχύσει ως τότε. Μούγκριζα, δάγκωνα τα μαξιλάρια, χτυπούσα τον
τοίχο. Η Πέννυ Δυο με κρατούσε στο στόμα της και χάιδευε τα αρχίδια μου με τα μακριά της
νύχια όσο στράγγιζα. Δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα ένιωσα πως κράτησε εκείνος ο πρώτος
οργασμός.
‘Πωπωπώ, τί έχυσες μωρό μου...’ μου χαμογέλασε όλο καμάρι για τη δουλειά της.
Την άρπαξα και την πλάκωσα στα φιλιά. Μου είχε χαρίσει μόλις ασύλληπτη ηδονή.
‘Θα ‘χουμε πολλή δουλειά απόψε εμείς.’
‘Τσιγαράκι πρώτα!’
Άναψε τσιγάρο και ανοίξαμε μπύρες. Πιάσαμε την κουβέντα. Ήταν έξυπνη και καλλιεργημένη.
Απολάμβανα την συζήτησή μας. Υποσυνείδητα ίσως, ζητούσα να αναπαράγω το μοντέλο της
Νεφέλης : άγρια γαμήσια, ποτό, τσιγάρα και ιστορίες. Μου φαινόταν πραγματική η ιδανική
έκφραση του έρωτα. Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα και ένιωσα τον πούτσο μου να σκληραίνει. Οι
βυζάρες της ήταν εξωπραγματικές. Την πρώτη μας βραδιά τη γάμησα τέσσερις φορές. Η
δεύτερη με την τρίτη συνεχόμενα, ο πούτσος μου απλώς δεν έπεφτε. Το βλέμμα, η λαγνεία και η
ηφαιστιογενής σεξουαλικότητά της με είχαν στείλει αδιάβαστο.
Συνέχισα να βρίσκομαι με την Πέννυ Δυο μέχρι που μπήκα φαντάρος, κανένα χρόνο περίπου
αργότερα. Απόφευγα όσο μπορούσα να την βγάζω έξω. Ακόμη ένιωθα τύψεις και ενοχές
απέναντι στον εαυτό μου που καύλωνα τόσο με μια γυναίκα χοντρή, που δεν μπορούσα να την
αποδεχτώ κοινωνικά. Ήταν ένα τέλειο παράδοξο. Δεν χόρταινα να την γαμάω και συνάμα, όταν
βγαίναμε έξω και ένιωθα τα ερωτηματικά βλέμματα των όμορφων γυναικών να πέφτουν επάνω
μου (‘Αυτός τί κουσούρι έχει και είναι με τη χοντρή;’) ήθελα να ανοίξει η Γη και να με καταπιεί.
Η Πέννυ Δυο έπαιξε έξυπνα. Δεν ζήτησε κάτι παραπάνω από την βραδινή μας έκσταση. Έβλεπα
στα μάτια της πως το ήθελε, μα ήξερε να μην το ζητήσει. Ποτέ δεν συζητήσαμε τί έτρεχε μεταξύ
μας. Θαρρώ ξέραμε και οι δυο. Μετά το στρατιωτικό μου συνατιόμασταν σπάνια. Τα γαμήσια
μας ήταν ηλεκτρικά. Η ηδονή που ήξερε να προσφέρει με τα βυζιά και το στόμα της, δεν είχαν
ταίρι. Την τελευταία φορά που την είδα, ήρθε καταδρομικά σπίτι μου, περασμένα μεσάνυχτα.
Ήταν πριν σε ραντεβού με υποψήφιο γαμπρό. Δεν ήθελε να του κάτσει από νωρίς, για να μην
χαλάσει το γλυκό. Η αχόρταγη μουνάρα της όμως, είχε πάρει φωτιά. Ήξερε πού να έρθει για να
την ξεδιψάσει.
Της έδωσα αυτό που χρειαζόταν. Ελπίζω να είναι κάπου χαρούμενοι μαζί.
παρόμοιους τύπους γυναικών. Αν όχι τόσο φυσιογνωμικά, κυρίως ως προς τον ιδιαίτερο
‘γκομενικό’ χαρακτήρα τους. Η πρώτη μου τέτοια εμπειρία ήταν με την ‘Πέννυ Δυο’.
Σταμπαρισμένη και κορταρισμένη από το αθάνατο MySpace, υποπτευόμουν αρκετά
παραπανίσια κιλά. Είχε όμως πολύ όμορφο και λάγνο πρόσωπο και τα έλεγε νόστιμα. Ταίριαζε
άψογα λοιπόν στην πορνοδίαιτά μου.
Η Πενυδύο ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική απέναντι στις διαχύσεις μου. Είχε αρκετές επαφές στην
ροκ κοινότητα και η κακή μου φήμη σίγουρα είχε φτάσει στα αυτιά της. Ήταν τρομερό το πόσο
γρήγορα σε δαιμονοποιούσαν οι ροκ αντικομφορμίστριες πριγκηπέσσες, όταν αρνείσο να τους
δώσεις με το ‘καλημέρα’ όσα ονειρευόταν η γιαγιά τους. Ήμουν επίμονος γάιδαρος όμως. Την
μάρκαρα στενά. Και ήμουν πολύ πάνω από τα κυβικά της προκειμένου να αρνηθεί.
Αφού είχε απορρίψει τις αρχικές μου προτάσεις για μια κατ’ ιδίαν συνάντηση, είχα αραιώσει τις
επαφές μου. Με γαργάλαγε η προοπτική της, αλλά όχι αρκετά ώστε να κάνω την υπέρβαση.
Διαισθανόμενη ίσως πως έχανα το ενδιαφέρον μου, με προσκάλεσε να βγω μαζί με την παρέα
της, σε κάποια μικρή μπουάτ στο Λυκαβηττό. Τραγουδούσε κάποια γνωστή τους, με τα μπούτια
παρά με το λαρύγγι. Κιθάρα έπαιζε ένας λίαν ευχάριστος συναγωνιστής, στο μεροκάματο του
μουνιού.
Η παρέα της, χέβι μέταλ πρίγκηπες ως το μεδούλι, με κοιτούσαν με μεγάλη καχυποψία. Το
φαύλο αρπακτικό ήρθε να φάει τη μικρή τους Πενυδύο. Πού έβρισκα το θράσος. Ήμουν
ανοιχτός, έξω καρδιά και διαχυτικός με τους πάντες. Σεμνός και μαζεμένος με την Πενυδύο,
παραμένοντας φυσικά, ανοιχτός. Η βραδιά κύλησε όμορφα, οριακά ξενέρωτα σε σχέση με τα
στάνταρ μου. Οι Πενοφύλακες πρέπει να θορυβήθηκαν. Πού ήταν ο γλοιώδης χλιμίντζουρας που
περίμεναν; Στην θέση του είχε έρθει ένας οριακά συμπαθητικός τύπος. Ανεπίτρεπτο.
Επρόκειτο για ένα ταλέντο που καλλιεργούσα από τότε. Σαν χαμαιλέοντας, άλλαζα τον τρόπο
και την συμπεριφορά μου ανάλογα με το περιβάλλον. Απολάμβανα να ανατρέπω τις όποιες
προσδοκίες είχε η ομήγυρη για τον χαρακτήρα ή την συμπεριφορά μου. Και διάβολε, τις
περισσότερες φορές ήταν τόσο εύκολο.
Η Πενυδύο, ενθαρρυμένη από την κόσμια συμπεριφορά μου και έχοντας λάβει το πράσινο φως
από την Μπακούρικη Τράπεζα των Ηρώων, υποχώρησε και βγήκε μαζί μου. Η φτιάξη
δρομολογήθηκε. Είχε πράγματι αρκετά παραπανίσια κιλά, αλλά το λάγνο της πρόσωπο σε
συνδυασμό με τα μακριά μαύρα της μαλλιά και την απίστευτη θηλυκότητα που εξέπεμπε, με
ερέθιζαν πολύ. Ήθελα να τη γαμήσω. Τα βυζιά της μου φαίνονταν μεγάλα, αλλά ήθελα να
εξακριβώσω πόσο ακριβώς. Τα ντροπιαστικά βλέμματα οίκτου από αγνώστους έκαιγαν τα
μάγουλά μου όταν την κυκλοφορούσα.
Εκεί νομίζω ήταν που την έχρισα ‘Πέννυ Δυο’ στο μυαλό μου. Διαπίστωνα με έντονο τρόπο πως
το σχήμα που είχα συναντήσει με την Πέννυ, επαναλαμβανόταν. Μια γυναίκα με παραπανίσια
κιλά και υπέρμετρη σεξουαλικότητα, η οποία με ντρόπιαζε κοινωνικά και εγωιστικά, αλλά παρ’
ολ ’αυτά με ερέθιζε απερίγραπτα. Μέσα μου γινόταν πάλη. Ο καυλωμένος γάιδαρος υπερίσχυσε,
όπως κάθε φορά.
Ήρθε σπίτι μου στο τρίτο ραντεβού. Αρκετά μαγκωμένη. Δεν με εμπιστευόταν. Μπήκε στην
κρεβατοκάμαρα και έψαξε αρκετή ώρα για κρυφές κάμερες. Δεν υπήρχε καμιά. Θαρρώ
αδυνατούσε να πιστέψει πως ένα ‘γυαλιστερό’ γκοθομεταλλοτεκνάκι πρώτης γραμμής (πάντοτε
μιλώντας για τον Αθηναϊκό μικρόκοσμο του MySpace) έδειχνε τέτοιο ενδιαφέρον για εκείνη. Τα
βάθη της λανθάνουσας χονδρολαγνείας μου ήταν δυσερμήνευτα.
Ικανοποιημένη από τον έλεγχό της, γύρισε προς το μέρος μου, έτοιμη να μου δοθεί. Την φίλησα
βαθιά, καθησυχάζοντάς την πως καθόλου δεν με είχε πειράξει η δυσπιστία της. Ήθελα να ξέρει
πως δεν είχα κανένα δόλο, ενδιαφερόμουν μονάχα για εκείνη σαν γυναίκα. Κατά διαστροφική
σύμπτωση, ήταν η αλήθεια. Έβγαλα την μπλούζα της και αποκάλυψα ένα ιδιαίτερα σέξι και
ασύλληπτα μεγάλο σουτιέν. Το άνοιξα και η καρδιά μου σταμάτησε.
Τα βυζιά της ήσαν τα Μαστάρια της Θεάς. Μου φάνηκε πως αιωρήθηκαν μια στιγμή, φωτισμένα
από υπερκόσμιο φως, προτού έρθουν στην φυσιολογική τους θέση. Τεράστια, μπαλονάτα, με
πλούσιες σκουρόχρωμες θηλές. Έπεσα επάνω τους με λαχτάρα κατάδικου απέναντι στο
τελευταίο του γεύμα. Έγλειφα, χούφτωνα, δάγκανα, πνιγόμουν μέσα τους. Βυζοπαράδεισος.
Τορπίλες. Ονείρο. Ήξερε καλά πως ήταν το δυνατό της σημείο και γουργούριζε από
ικανοποίηση που με έβλεπε έτσι ολοκληρωτικά παραδομένο στην δύναμή τους.
Την ξάπλωσα στο κρεβάτι και έβγαλα τα υπόλοιπα ρούχα της. Το πάχος της ήταν
συσσωρευμένο στον κώλο, την κοιλιά και τα μπούτια της. Οι απίστευτες βυζάρες της όμως,
εξαφάνιζαν τα πάντα. Το δε γεγονός πως φορούσε ένα έκφυλο δαντελένιο στρινγκάκι με
άνοιγμα, με ερέθισε ακόμη περισσότερο. Τράβηξα τις δαντελίτσες του προσεκτικά και φίλησα
το μοσχομυριστό της μουνάκι. Ήταν μούσκεμα. Η γεύση υπέροχη. Ένιωθα τον πούτσο μου να
έχει γίνει ήδη πέτρα. Την έγλειψα αχόρταγα και μανιασμένα. Μου έλεγε διαρκώς βρωμόλογα
και έσπρωχνε το κεφάλι μου. Νομίζω δεν είχα ξαναχαρεί ποτέ ως τότε γλειφομούνι τόσο πολύ.
Έχυσε ουρλιάζοντας. Το στρινγκάκι της ήταν μούσκεμα, το ίδιο και το σαγόνι μου. Κράτησε το
πρόσωπό μου πιεσμένο στη μουνάρα της για ώρα, τρέμοντας από ηδονή. Εκστατικά, κυνηγούσα
κάθε σταγόνα από το νέκταρ της με την γλώσσα μου.
‘Σειρά μου τώρα!’
Με ξάπλωσε στο κρεβάτι και ελευθέρωσε τον πούτσο μου. Αισθανόμουν έτοιμος να εκραγώ.
‘Πήγαινε αργά’ της λέω, ‘με έχεις τρελάνει και νιώθω ότι θα χύσω αμέσως’
‘Να χύσεις τότε και να το χαρείς. Θα με γαμήσεις μετά.’
Με πήρε στο στόμα κοιτώντας με τα πρόστυχα μάτια της. Η θέα του λάγνου, μπουκωμένου της
προσώπου και των απίστευτων βυζιών της ήταν αρκετά για να κάνουν οποιονδήποτε άντρα να
χύσει σαν να μην υπήρχε αύριο. Με τιτάνια προσπάθεια κρατήθηκα λίγα λεπτά, προκειμένου νααπολαύσω την πίπα της. Η Πέννυ Δυο ήξερε να προσφέρει απολαυστικό Ισπανικό με τις
βυζάρες της, ενώ ταυτόχρονα εξαφάνιζε το κεφάλι του πούτσου στο στόμα της. Όταν ένιωσε τις
πρώτες συσπάσεις του πούτσου μου, τον εξαφάνισε στο πρόθυμο λαρύγγι της. Ένιωσα πως
έχυσα όπως δεν είχα ξαναχύσει ως τότε. Μούγκριζα, δάγκωνα τα μαξιλάρια, χτυπούσα τον
τοίχο. Η Πέννυ Δυο με κρατούσε στο στόμα της και χάιδευε τα αρχίδια μου με τα μακριά της
νύχια όσο στράγγιζα. Δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα ένιωσα πως κράτησε εκείνος ο πρώτος
οργασμός.
‘Πωπωπώ, τί έχυσες μωρό μου...’ μου χαμογέλασε όλο καμάρι για τη δουλειά της.
Την άρπαξα και την πλάκωσα στα φιλιά. Μου είχε χαρίσει μόλις ασύλληπτη ηδονή.
‘Θα ‘χουμε πολλή δουλειά απόψε εμείς.’
‘Τσιγαράκι πρώτα!’
Άναψε τσιγάρο και ανοίξαμε μπύρες. Πιάσαμε την κουβέντα. Ήταν έξυπνη και καλλιεργημένη.
Απολάμβανα την συζήτησή μας. Υποσυνείδητα ίσως, ζητούσα να αναπαράγω το μοντέλο της
Νεφέλης : άγρια γαμήσια, ποτό, τσιγάρα και ιστορίες. Μου φαινόταν πραγματική η ιδανική
έκφραση του έρωτα. Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα και ένιωσα τον πούτσο μου να σκληραίνει. Οι
βυζάρες της ήταν εξωπραγματικές. Την πρώτη μας βραδιά τη γάμησα τέσσερις φορές. Η
δεύτερη με την τρίτη συνεχόμενα, ο πούτσος μου απλώς δεν έπεφτε. Το βλέμμα, η λαγνεία και η
ηφαιστιογενής σεξουαλικότητά της με είχαν στείλει αδιάβαστο.
Συνέχισα να βρίσκομαι με την Πέννυ Δυο μέχρι που μπήκα φαντάρος, κανένα χρόνο περίπου
αργότερα. Απόφευγα όσο μπορούσα να την βγάζω έξω. Ακόμη ένιωθα τύψεις και ενοχές
απέναντι στον εαυτό μου που καύλωνα τόσο με μια γυναίκα χοντρή, που δεν μπορούσα να την
αποδεχτώ κοινωνικά. Ήταν ένα τέλειο παράδοξο. Δεν χόρταινα να την γαμάω και συνάμα, όταν
βγαίναμε έξω και ένιωθα τα ερωτηματικά βλέμματα των όμορφων γυναικών να πέφτουν επάνω
μου (‘Αυτός τί κουσούρι έχει και είναι με τη χοντρή;’) ήθελα να ανοίξει η Γη και να με καταπιεί.
Η Πέννυ Δυο έπαιξε έξυπνα. Δεν ζήτησε κάτι παραπάνω από την βραδινή μας έκσταση. Έβλεπα
στα μάτια της πως το ήθελε, μα ήξερε να μην το ζητήσει. Ποτέ δεν συζητήσαμε τί έτρεχε μεταξύ
μας. Θαρρώ ξέραμε και οι δυο. Μετά το στρατιωτικό μου συνατιόμασταν σπάνια. Τα γαμήσια
μας ήταν ηλεκτρικά. Η ηδονή που ήξερε να προσφέρει με τα βυζιά και το στόμα της, δεν είχαν
ταίρι. Την τελευταία φορά που την είδα, ήρθε καταδρομικά σπίτι μου, περασμένα μεσάνυχτα.
Ήταν πριν σε ραντεβού με υποψήφιο γαμπρό. Δεν ήθελε να του κάτσει από νωρίς, για να μην
χαλάσει το γλυκό. Η αχόρταγη μουνάρα της όμως, είχε πάρει φωτιά. Ήξερε πού να έρθει για να
την ξεδιψάσει.
Της έδωσα αυτό που χρειαζόταν. Ελπίζω να είναι κάπου χαρούμενοι μαζί.
