Από το 1943 και μετά ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΙ
και το θέμα ήταν ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣΑΝ
ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ.
ΝΑΙ , ΔΙΕΠΡΑΤΑ ΓΕΝΟΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ....
Τι γίνεται με τους Άγγλους ;;;;
ΤΟΥΣ ΒΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1944
αλλά όσο παίρναμε ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΙΡΕΣ ΤΟΥΣ
ΉΤΑΝ ΕΝΤΆΞΕΙ ;;;;;;
Όσο για τη συνεργασία ....
ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ ΟΙ ΝΑΖΙ
ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 1941
ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΝΑΥΠΛΙΑΣ, ΑΒΕΡΩΦ ΚΤΛ ΚΥΛ
ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΟΥΣ ;;;;;;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ.
Tις λεπτομέρειες της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΝΑΖΙ,
ΤΙΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ
Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ
ΤΟ 1941
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΝΑΥΠΛΙΑ
ΜΑΖΙ ΜΕ 50 ΑΛΛΑ ΑΤΟΜΑ, ΟΛΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ.
ΕΔΩ:
STO LINK ΠΟΥ ΕΒΑΛΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
αναφέρονται λεπτομέρειες σχετικά
ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΕΛΑΣ-ΓΕΡΜΑΝΩΝ
έτσι ώστε
ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΙ Ο ΕΛΑΣ
ΟΤΑΝ ΕΦΕΥΓΑΝ ....
To 41 εγινε η Γερμανικη εισβολη και το 44 αποχωρησαν απο την Ελλαδα.Το 43 ξεκινησαν οι ενοπλες συγκρουσεις.
Αυτα τα χρονια της Κατοχης ξερεις τι αφησαν πισω παρεα με τους ταγματασφαλιτες ?
Η κατοχή επέφερε τεράστια δεινά στον ελληνικό λαό και προκάλεσε ανυπολόγιστες καταστροφές. Οι ανθρώπινες απώλειες της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου υπολογίζονται μεταξύ 300.000 και 770.000 αμάχων και 20.000 έως 35.000 στρατιωτών. Ανυπολόγιστες υπήρξαν και οι υλικές καταστροφές, που οδήγησαν σε πλήρη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.
Παμε τωρα στους Αγγλους,
οι Κομμουνιστες ουδεποτε πηραν οπλα ή οποιαδηποτε αλλη βοηθεια απο αυτους.
Εδω ρε μπαμια οι Αγγλοι ειχαν κανει αποκλεισμο σε οποιαδηποτε βοηθεια προς την Ελλαδα,
και μαζι με τις Γερμανικες θηριωδιες,οδηγησαν στον μεγαλο λιμο που επληξε την Ελλαδα...
και καθεσαι και μου λες οτι στελναν και οπλα στον ΕΑΜ ?
Και οριστε και η αποδειξη...για να δουμε ποιοι ηταν οι προδοτες...
Από την μια μεριά βρισκόταν ο Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις με την συνδρομή δυνάμεων της Χωροφυλακής, των ΤΕΑ (Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας) και λαμβάνοντας αρκετή υλική στήριξη από τους δυτικούς Συμμάχους (αρχικά από τη Μ.Βρετανία και μετέπειτα τις ΗΠΑ). Στον Ελληνικό Στρατό επιστρατεύτηκαν Έλληνες πολίτες με κλήση κλάσεων με την υποστήριξη όλων των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα υπό τον γηραιό βενιζελικό ηγέτη Θεμιστοκλή Σοφούλη, αλλά και στρατιωτών, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της κατοχής είχαν συμμετάσχει στα τάγματα ασφαλείας (πολιτοφυλακή υπό γερμανική διοίκηση). Η Χωροφυλακή και η Εθνοφυλακή συνέδραμαν τον Ελληνικό Στρατό όπου ήταν δυνατό, ενώ αλλού κάλυπταν τα νώτα του με καθήκοντα φύλαξης σε αστικά κέντρα ή κεφαλοχώρια. Τέλος, στους άτυπους συμμάχους της κυβερνητικής παράταξης συγκαταλέγονται και παρακρατικές οργανώσεις αποτελούμενες από πλήθος κόσμου συντηρητικών και αντι-κομμουνιστικών φρονημάτων, οι οποίοι πολέμησαν αυτοβούλως τους κομμουνιστές μέχρι το πέρας των επιχειρήσεων. Επιπρόσθετα, η Ελληνική κυβέρνηση έκανε χρήση των μονάδων του Πολεμικού Ναυτικού (όπου ήταν δυνατό, για επικουρικές του στρατού επιχειρήσεις), αλλά και της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΕΒΑ), της οποίας η συνεισφορά ήταν καθοριστική σε όλες τις φάσεις του αντι-ανταρτικού αγώνα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο έδαφος.
Από την άλλη μεριά βρισκόταν οι αντάρτες του αυτο-αποκαλούμενου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), με κυριο μέρος των όπλων, πυρομαχικών και άλλων εφοδίων (κυρίως στη βόρεια Πίνδο, καθώς οι πενιχρές μεταφορικές του δυνατότητες δεν επέτρεπαν σε μεγάλες ποσότητες εφοδίων να σταλούν νότια) να φτάνουν ως υλική στήριξη από τις γειτονικές κομμουνιστικές χώρες: Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία και Αλβανία μέσων των αμαξιτών δρόμων που κατασκεύασε στα όρη του Γράμμου και του Βιτσίου. Αρκετά εφόδιά ηταν λάφυρα από τη Γερμανική Κατοχή (1940-1944. Ιδιαίτερα η συνδρομή της Γιουγκοσλαβίας, η οποία ξεκίνησε το δεύτερο ήμισυ του 1946 και τελείωσε το δεύτερο ήμισυ του 1948, ήταν δωρεάν, άφθονη και είχε αποφασιστική σημασία για το αξιόμαχο του ΔΣΕ.[43] Ειδικά, αυτή η βοήθεια περιλάμβανε, εκτός από στρατιωτικό υλικό, ρουχισμό, τρόφιμα, φάρμακα, μέριμνα τραυματιών, υποστήριξη στην προπαγάνδα, χρηματική βοήθεια, ηθική και πολιτική υποστήριξη. Ακόμα και στρατιωτικούς σύμβουλους, που πήγαιναν στην Ελλάδα και παρείχαν επαγγελματική υποστήριξη στο επιτελείο του ΔΣΕ, όπως και στην εξάσκηση και χρήση οπλισμού, αλλά και στην δημιουργία στρατιωτικής ιατρικής υπηρεσίας. Επιπλέον, το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας ήταν μια βάση επιμελητείας όπου εκεί εκπαιδεύονταν μαχητές και στελέχη του ΔΣΕ[44].
Στο ΔΣΕ συσπειρώθηκαν μέλη και φίλοι του ΚΚΕ αλλά και τεράστιος αριθμός από γειτονικούς αλλά και γηγενείς σλαβόφωνους πληθυσμούς της Μακεδονίας άντρες και γυναίκες. Στις γυναίκες, όσο οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις οργανώνονταν καλύτερα και επιστράτευαν περισσότερους άντρες, όλο και μεγάλωνε το ποσοστό ένταξής τους στο ΔΣΕ. Ενώ το Νοέμβριο του 1948 ήταν 12-15%, τον Απρίλιο έφτασαν να αποτελούν το 70% στις βοηθητικές υπηρεσίες και το 30% στις μάχιμες μονάδες
Το γεγονος οτι σαν πηγες αναφερεις βιβλια απο Γερμανοτσολιαδες,δειχνει και το κατα ποσο πρεπει να σε παιρνουμε στα σοβαρα....
Ας δουμε λοιπον τι καναν οι Ηρωες σου...
Η γερμανική ζώνη ελέγχου περιελάμβανε τις σημαντικότερες στρατηγικά περιοχές της Ελλάδας, στις οποίες περιλαμβάνονταν η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Κεντρική Μακεδονία και ορισμένα νησιά του Αιγαίου, καθώς και η Κρήτη. Μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, τον Σεπτέμβριο του 1943, η γερμανική ζώνη ελέγχου επεκτάθηκε και στις περιοχές που έλεγχαν οι Ιταλοί. Η γερμανική κατοχή υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή και συνοδεύτηκε από φρικαλεότητες και εγκλήματα πολέμου, καθώς εφάρμοσε ευρέως την πρακτική των αντιποίνων σε βάρος άμαχου πληθυσμού.
Από το ξεκίνημα της κατοχής οι Γερμανοί προέβησαν σε εκτελέσεις αμάχων ως αντίποινα για την αντίσταση που συνάντησαν στις περιοχές τους. Από τις πρώτες περιπτώσεις μαζικών εκτελέσεων είναι οι σφαγές στα χωριά Κοντομαρί και Κάνδανος των Χανίων. Στις 2 Ιουνίου του 1941 (μία ημέρα μετά την ολοκλήρωση της κατάληψης της Κρήτης) οι Γερμανοί εκτέλεσαν στο χωριό Κοντομαρί 25 άνδρες ηλικίας 18 έως 50 ετών.[16] Στις 3 Ιουνίου 1941 κατέστρεψαν ολοσχερώς το χωριό Κάνδανος ως αντίποινα για την αντίσταση που συνάντησαν από τους κατοίκους του.[17]
Η αύξηση των επιθέσεων από αντάρτες τα τελευταία χρόνια της κατοχής είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των εκτελέσεων και των μαζικών σφαγών αμάχων. Από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα γερμανικής θηριωδίας υπήρξαν οι σφαγές στα χωριά Καλάβρυτα, Κομμένο και Δίστομο. Στις 16 Αυγούστου 1943, εκτελέστηκαν στο χωριό Κομμένο 317 άνθρωποι, ανάμεσά τους νήπια και παιδιά. [18] Αντίστοιχης αγριότητας υπήρξε η σφαγή των Καλαβρύτων στις 13 Δεκεμβρίου 1943. Το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς και εξοντώθηκε το σύνολο του αντρικού πληθυσμού του.[19] Παρόμοιας αγριότητας υπήρξε και η σφαγή του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944. Τα αντίποινα των Γερμανών στην περιοχή του Διστόμου είχαν ως αποτέλεσμα την εκτέλεση 218 κατοίκων και το κάψιμο του χωριού. Λόγοι αντιποίνων προκάλεσαν και το ολοκαύτωμα των χωριών του όρους Κέντρους (Γερακάρι, Άνω Μέρος, Βρύσες, Γουργούθοι, Σμιλές, Δρυγιές, Καρδάκι και Κρύα Βρύση), στις 22 Αυγούστου 1944, όπου υπήρξαν μαζικές εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού, από τις οποίες έχασαν τη ζωή τους 164 άνθρωποι.[20]
Πολλές ακόμα παρόμοιες περιπτώσεις περιλαμβάνονται στον μακρύ κατάλογο των γερμανικών εγκλημάτων. Από τον Οκτώβριο του 1941 οι Γερμανοί είχαν προβεί στις πρώτες πράξεις αντιποίνων στην ηπειρωτική Ελλάδα με την ομαδική εξόντωση των κατοίκων των χωριών Άνω και Κάτω Κερδύλια (17 Οκτωβρίου 1941), Μεσόβουνο Κοζάνης (23 Οκτωβρίου 1941) και Κλειστό, Κυδωνία και Αμπελόφυτο Κιλκίς (25 Οκτωβρίου 1941).[21] Aπό 14 μέχρι 16 Σεπτεμβρίου του 1943 εκτελέστηκαν 401 κάτοικοι των επαρχιών Βιάννου και Ιεράπετρας[22] Τον Οκτώβριο του 1943 σε επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης των Γερμανών στα ορεινά των Τρικάλων οι κατακτητές προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές στα χωριά κοντά στον Αχελώο (Ασπροπόταμος) και εκτέλεσαν μεγάλο αριθμό αμάχων. Στις 18 Δεκεμβρίου 1943 οι Γερμανοί εκτέλεσαν 133 κατοίκους στη Δράκεια Πηλίου.[23] Στις 5 Απριλίου 1944 εκτέλεσαν 270 άμαχους στο χωριό Κλεισούρα Καστοριάς[24] και λίγες μέρες αργότερα, στις 23 Απριλίου 1944, εκτέλεσαν 318 άμαχους στους Πύργους Κοζάνης. Στις 17 Αυγούστου, στο μπλόκο της Κοκκινιάς εκτελέστηκαν περισσότεροι από 200 Έλληνες και ένας μεγάλος αριθμός μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου. Στις 13 Αυγούστου οι Γερμανοί πυρπόλησαν τα Ανώγεια στην Κρήτη και εκτέλεσαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τους, ενώ στις 2 Σεπτεμβρίου επιχειρήσεις τους στην Κεντρική Μακεδονία κατέληξαν στη σφαγή του Χορτιάτη. Πολλά ακόμα χωριά και πόλεις της Ελλάδας αντιμετώπισαν αντίστοιχες πράξεις των Γερμανών και απέκτησαν τα επόμενα χρόνια τον χαρακτηρισμό του μαρτυρικού οικισμού.
Συχνά χρησιμοποιήθηκαν ως πράξεις αντιποίνων μαζικές εκτελέσεις κρατουμένων. Το σκοπευτήριο της Καισαριανής υπήρξε τόπος εκτέλεσης κρατουμένων αγωνιστών. Τραγικότερη στιγμή υπήρξε η μαζική εκτέλεση 200 αγωνιστών της αντίστασης την Πρωτομαγιά του 1944. .[25] Στις 25 Απριλίου 1944 εκτελέστηκαν μαζικά 134 αγωνιστές στη θέση Καρακόλιθος. Οι 110 ήταν κρατούμενοι στις φυλακές Λιβαδειάς. Παρόμοιες μαζικές εκτελέσεις υπήρξαν στο Χαϊδάρι, στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, στη Ριτσώνα της Βοιωτίας, στη Λαμία και σε πολλές ακόμα περιοχές της Ελλάδας.
Οι πράξεις βαρβαρότητας των γερμανικών δυνάμεων κατοχής επεκτάθηκαν και εναντίον των πρώην συμμάχων τους Ιταλών. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, τον Σεπτέμβριο του 1943, ο διοικητής των ιταλικών στρατευμάτων στην Eλλάδα υπέγραψε σύμφωνο παράδοσης των ιταλικών μονάδων στους Γερμανούς. Από αυτές δεν υπάκουσαν άμεσα δύο μεραρχίες, η μεραρχία Pinerolo στη Θεσσαλία και η μεραρχία Acqui στην Κεφαλονιά. Η τελευταία αριθμούσε 12.000 στρατιώτες. Στις 15 Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί ξεκίνησαν επιχείρηση για την εξουδετέρωση της μεραρχίας Acqui. Μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου, οπότε και αναγγέλθηκε η εξουδετέρωση της μεραρχίας, υπήρξε διαρκές σφυροκόπημα της Κεφαλονιάς με αεροπορικούς βομβαρδισμούς και ομαδικές εκτελέσεις Ιταλών στρατιωτών που συλλαμβάνονταν από γερμανικές στρατιωτικές μονάδες. Το σύνολο των εκτελεσθέντων Ιταλών στρατιωτών υπολογίζεται σε 9.500, με αποτέλεσμα το γεγονός αυτό να αποτελεί τη μεγαλύτερη σφαγή ένστολων κατά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[26] Αντίστοιχα στην Κω πραγματοποιήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1943 γερμανική επίθεση κατά των ιταλικών ταγμάτων που παρέμεναν στο νησί. Οι Ιταλοί στρατιώτες συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στο κάστρο της Κω, ενώ 103 αξιωματικοί τους εκτελέστηκαν
Βικιπαιδεια
[/URL
