Και τέλος διαβάστε αυτό που ακολουθεί...κάντε αντιπαράθεση, βρείτε τα και πείτε μου μετά την άποψή σας...
Μήπως τελικά η αλήθεια είναι κάπου στη μέση;
Στο "Συμπόσιον" τού Πλάτωνος, (179) αναφέρει τον θεσμό των Ιερών Λόχων που αποτελούνταν από εραστές και ερωμένους. Στο 182 αναφέρει την ομοφυλοφιλία στην Σπάρτη, την Θήβα κλπ, όπου πρέπει οι άνδρες να προκαλούν ευχαρίστηση στους εραστές τους. Στο 191-192 περιγράφεται και επαινείται η παιδεραστία ως "αρρενωπή", ενώ στο 209 λέει πως ο παιδεραστής γκαστρώνει τον ερωμένο με αρετές! Τέλος, στο 222 λέει διάφορα για εραστές και ερωμένους. Λέτε να τα έλεγε όλα αυτά ο Πλάτωνας στον αέρα; Λέτε να έλεγε ψέματα, επειδή κάποιοι αρχαιόπληκτοι σήμερα υποτίθεται ότι... απέδειξαν την μη ύπαρξη ομοφυλοφιλίας στην αρχαία παγανιστική Ελλάδα;
Πλάτων, Φαιδρός, (254) γράφει πως ο παιδεραστής πείθει τον ερωμένο να κάνουνε «αφροδίσια», δηλαδή σεξ. Στο 256 περιγράφει το πως ο παιδεραστής παροτρύνει τον άβουλο ερωμένο να αγγιχθούνε με πάθος, να φιληθούν και να πλαγιάσουν μαζί.
Πλάτων, Παρμενίδης, 127. Αναφέρει πως ο φιλόσοφος Ζήνων ήταν «παιδικός» του Παρμενίδη, δηλαδή ερωμένος του.
Πλάτων, Χαρμίδης, 155d. Λέει πως ο Σωκράτης πόθησε έναν νεαρό, όταν τον είδε γυμνό στην παλαίστρα. Ντροπή σου Σωκράτη! Δεν το περίμενα από σένα!!!
Στράβων, Γεωγραφικά Ι' 4, 12 και Ι' 4,21. Αναφέρεται ότι στην Κρήτη ήταν πολύ συνηθισμένη η παιδεραστία και είναι νόμιμο το να απαγάγει κάποιος ένα αγόρι για σεξουαλικό σκοπό.
Πλούταρχος, Ερωτικός, 17. Γράφει για τις προτιμήσεις του Θηβαίου στρατηγού Επαμεινώνδα (αγοράκια), για την ομοφυλοφιλία στον Θηβαϊκό ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ που αποτελούνταν από 150 ζευγαράκια και για τους όρκους των εραστών στον ΤΑΦΟ του Ιολάου, που ήταν ερωμένος του Ηρακλή.
Πλούταρχος, Πελοπίδας, 16: Γράφει για την ομοφυλοφιλία στον Θηβαϊκό ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ.
Ξενοφών, Ελληνικά ΣΤ' 4. Μιλά για τον ομοφυλόφιλο Θηβαϊκό Ιερό Λόχο.
Ξενοφών, Λακεδαιμονίων Πολιτεία, Β' 12: Λέει πως στην Σπάρτη ο έρωτας για τα παιδιά ήταν στωικός και παιδαγωγικός, αλλά στην Βοιωτία ο παιδεραστής συζούσε με τον ερωμένο, σαν παντρεμένο ζευγάρι, και στην Ήλιδα ο εραστής κέρδιζε τον ερωμένο με χατήρια. Β' 14: «εν πολλαίς γαρ των πόλεων οι νόμοι ΟΥΚ εναντιούνται ταις προς τους παίδας επιθυμίαις», δηλαδή στις περισσότερες πόλεις οι νόμοι δεν εναντιώνονται στις επιθυμίες για αγοράκια. Άρα γενική η διαφθορά τών ηθών στην αρχαία Ελλάδα!
Ιουστίνος, Πρώτη Απολογία, 27: Αναφέρει τον ευνουχισμό στις τελετές της «μητέρας των θεών» Κυβέλης για χάρη του σοδομισμού κλπ.
Στους Νόμους του Πλάτωνος, ο ανοιχτόμυαλος Αθήναιος λέει ότι ο μύθος του Γανυμήδους εφευρέθηκε από τους Κρήτες "ίνα επόμενοι δή τώ θεώ καρπώνται και ταύτην τήν ηδονήν" (Νόμοι 636 d). Αλλά τα κατορθώματα του Δία χρησιμοποιούσαν σε όλη την Ελλάδα οι παιδεραστές για να δικαιολογηθούν...
"Υπάρχει κάποια απόλαυση στον έρωτα με έναν έφηβο, εφόσον μάλιστα ο γιος του Κρόνου [ο Δίας], βασιλιάς των αθανάτων, ερωτεύθηκε τον Γανυμήδη, τον άρπαξε, τον πήγε στον Όλυμπο και τον έκανε θεό, διατηρώντας το υπέροχο άνθισμα της νεότητάς του." (Θέογνις 1,1345).
Ο Στράβων στο ΙΔ' 1, 23 αναφέρει τον ευνουχισμό νεαρών στο ναό της Αρτεμης στην Εφεσο: "ιερέας δ' ευνούχους είχον ους εκάλουν Μεγαβύζους".
Ο Παυσανίας στο Η' 13, 1 μιλάει για ευνούχους της Άρτεμης στην Ορχομενό και την Εφεσο.
Ο Αριστοφάνης, (Αχαρνείς 263) μιλάει για τον Φαλή, που ήταν φαλλικός θεός προστάτης της "ΜΟΙΧΕΙΑΣ" και της "ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ".
"Σε αυτόν τον Αντίταυρο υπάρχουν βαθιές και στενές κοιλάδες, όπου είναι τα Κόμανα και ο ναός της Ενυούς, η οποία αποκαλείται εκεί "Μα". Είναι αξιόλογη πόλη, αλλά οι κάτοικοί της αποτελούνται κυρίως από τους θεόπνευστους ανθρώπους και από τους ιερόδουλους που μένουν εκεί. Οι κάτοικοι είναι Κατάονες που, παρ' όλο που είναι υποτελείς του βασιλιά, είναι περισσότερο υποτελείς του ιερέα. Ο ιερέας είναι αφέντης του ναού και των ιερόδουλων, οι οποίοι ήταν έξι χιλιάδες, όταν πήγα, άνδρες και γυναίκες." (Στράβων Γεωγραφικά ΙΒ' 2,3)
Και να μην πει κανείς ότι η Ενυώ δεν ήταν Ελληνίδα "θεά", γιατί υπήρχε και άγαλμά της στον ναό του Άρη στην Αττική, κατασκευασμένο από τους γιους του Πραξιτέλη! (Παυσανίας Α 8,4)
Στην περιγραφή τού αγάλματος που κατασκεύασε ο Φειδίας ως ένα από τα 7 θαύματα τού κόσμου, λέει ο Παυσανίας ότι υπάρχει μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Αναφερόμενος στο θρόνο και συγκεκριμένα σε ένα οριζόντιο τμήμα του, γράφει ότι παριστάνονταν νέοι σε παλιά αγωνίσματα: «Ο νέος που δένει μόνος του την ταινία του νικητή στο κεφάλι του, λένε πως μοιάζει με τον Παντάρκη, έναν νεαρό από την Ηλιδα, που τον είχε ερωτευθεί ο Φειδίας». (Από σχολιασμό του δευτέρου ψηφιακού δίσκου (SVCD) της σειράς του Discovery, στο ένθετο της Ελευθεροτυπίας 1-2-2004. σελ. 18. Αρχαιολογία).
Στο περιοδικό Focus Νο 45 τού Νοεμβρίου 2003, σε αφιέρωμα στην ομοφυλοφιλία, γράφει μεταξύ άλλων, στις σελίδες 55 και 56, πως η ομοφυλοφιλία:
"Είχε ως αφετηρία τη ζωή τού στρατοπέδου και εστία της τα γυμνάσια, όπου μπορούσε κάποιος να θαυμάσει τα ωραία σώματα τών νέων που αθλούνταν γυμνοί. Ο εραστής ήταν συνήθως ένας ώριμος άνδρας που αναλάμβανε την ηθική και πνευματική καθοδήγηση τού νεαρού ερωμένου του, παράλληλα με τη σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση.
Στην Ηλεία και στη Βοιωτία η σχέση τού εραστή και τού ερωμένου γινόταν γνωστή δημοσίως (Πλάτωνας 182b), ενώ στη Σπάρτη ο εραστής (εισπνήλας) αναγνωριζόταν ως κηδεμόνας και ήταν υπεύθυνος απέναντι στην πολιτεία για τις παρεκτροπές τού ερωμένου (άιτας).
Όπως μας πληροφορεί ο Στράβων, στο θεσμό απέδιδαν παιδαγωγικό χαρακτήρα οι Κρήτες. Εξάλλου ο Ιερός Λόχος τών Θηβών, ονομαστός για την ανδρεία τών πολεμιστών του, αποτελούνταν από εραστές και και ερωμένους (Πλούταρχος, Ερωτικός 761 d).
Όμως στο βαθμό που υπήρχε σαρκική σχέση μεταξύ εραστή και ερωμένου το πρωκτικό σεξ ήταν απαγορευμένο. Αντ' αυτού, όπως αναφέρει ο Τζ. Μάικλ Μπέιλι, καθηγητής ψυχολογίας στο Northwestern University, στο βιβλίο του The Man Who Would Be Queen (Joseph Henry Press), "ο εραστής έτριβε το πέος του ανάμεσα στα μπούτια τού ερωμένου". Η αγοραία παιδεραστία διωκόταν, όπως και η διαιώνισή της έξω από το εκπαιδευτικό τυπικό..."
Στο περιοδικό Φόκους (πάλι), αριθμός 45, του Νοεμβρίου 2003, στη σελίδα 56, μας εξηγεί το περιοδικό τα πραγματικά αίτια της δολοφονίας του Τυράννου Ιππάρχου από τους Τυραννοκτόνους! Μας διαφωτίζει ότι η δολοφονία του Ιππάρχου το 514 π.Χ. από τους τυραννοκτόνους Αρμόδιο και Αριστογείτονα, ήταν ΕΡΩΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΑΘΟΥΣ, και όχι αγώνας για την απαλλαγή της πόλης από τον τύραννο Ίππαρχο.
Συγκεκριμένα, ο Θουκιδίδης και ο Αριστοτέλης αναφέρουν ότι ο ομοφυλόφιλος Ίππαρχος, ερωτεύτηκε τον Αρμόδιο, ο οποίος όμως ήταν ερωμένος του Αριστογείτονα. Τότε ο τελευταίος, άρχισε να σχεδιάζει την ανατροπή του τυράννου, για να μη χάσει τον αγαπημένο του, και όχι για την ελευθερία. Τελικά τον δολοφόνησε μαζί με τον Αρμόδιο! Ακόμα και οι τυραννοκτόνοι στην αρχαία Ελλάδα ήταν... Γκέι!!!
Σόρυ για το σεντόνι αλλά έχει ενδιαφέρον, διαβάστε το...