Σεβαστοί φίλοι, αγαπητά μου παιδια,
συχνάκις παρακολουθώ τα διαμυνηόμενα άνευ προσωπικής παρεμβάσεως καθ’ότι φρονώ πως είναι συνετώτερον να μεστωθεί η σκέψις πριν μεταμορφωθει εις γραπτόν λόγον.
Παλαιώτερα ο δασκαλάκος του δημοτικού, εγνώριζε εκ των προτέρων ποίοι μαθηταί δεν παιρνουνε τα γραμματα και θα γίνοσαντε υδραυλικοι, μπογιατζήδες, χαμάληδες, τσοπάνηδες κλπ.
Όπως και εγνώριζε επίσης ποιοι μαθηταί είναι ντουβάρια αλλά έχουν μπάρμπα στην Κορώνη και ώ ταλαίπωρη κοινωνία, θα εγένοντο ιατροί, δικηγόροι, βολευταί, δημόσιοι ξύστες όρχεων κλπ. Η κοινωνία άλλαξε, προόδευσε, η προσωπική επαφή εκμηδενίζεται , παρά ταύτα ο διδάσκων ακόμη και δια των κειμένων ημπορεί να διακρίνει ποιός είναι αυτιστικός, ποιός είναι μαμόθρεφτος, ποιός είναι κομπλεξικός, ποιός είναι φουκαράς, ποιός είναι παραμυθάς, ποιός έχει πραγματική δουλειά, ποιός είναι λεφτάς, ποιός είναι κομπιναδόρος, ποιός είναι θύμα, ποιός είναι βλάκας ή ποίος ωρίμασε και προτίθεται να διασχίσει τον Ρουβίκωνα της ζωής.
Εν τούτοις καθηκον παραμένει η διδασκαλία απάντων και των ευφυιών και των προχωρημένων και των αδυνάτων και των βραδύνοων, μέχρι εκεί που ημπορεί να αποροφήσει ο καθείς. Επομένως σήμερον θα αποπειραθώ να κινηθώ παραλλήλως σε δύο ατραπούς. Μίαν χαμηλή για τους αδυνάτους μπας και καταλάβουν επιτέλους να μην πιάνονται κορόιδα απ’τα ψεύδη αυτών των καριολών και μίαν υψηλοτέραν δια τους προχωρημένους μαθητάς, μπας και σταματήσουν να πιανονται κορόιδα από τας ψευδαισθήσεις της πνευματικής συγχίσεως που αφελώς καλείται «ζωή».
Μου έδιηγήτο προχθές η μαγείρισσα:
-«Ά ξερεις η Γιουλια δεν θα ξαναρθει πια στην δουλειά...»
-«Και τι θα κανει, πώς θα ζει;» Ερωτώ...
-«Είπε πώς δεν χρειάζεται να δουλεύει το μόνον που χρειάζεται ειναι να καθεται στο κομπιουτερ και να μιλα στο ιντερνέτ !» Η μαγείρισσα, (αφελής ?) , δεν εφάνη να μπάινει εις το νόημα και προβληματιζόταν με την επιλογή της συναδέλφου της μαγείρου για καινούργια...δουλειά.
-«Άααααα κατάλαβα», είπον «Ατπριαβλίαι μινια ντένγκι ! (στείλε μου λεπτά!)» Άλλη μια έξυπνη ουκρανίδα ανεδύθη απο την θαλασσαν εις την νήσον των βλακών.
Το’χω γραψει 20 φορές : μακρυα απο τις καριόλες που αυτοπροάγονται εις το ιντερνετ. Ειναι όλες πουτάνες. ...Εσείς τώρα νομίζετε, στ’αρχίδια σας, «τι με νοιαζει αν ειναι πουτανα ή όχι», να γαμήσετε θελετε έστω και επι έμμεσον πληρωμή. Αμ δε... Μακάρι να ήσαν μόνον πουτάνες , είναι απατεώνισσες που ενώ θα γαμηθουν για φυάλη ζύθου με έναν ιθαγενή, επιδιώκουν να αποσπάσουν χρήματα απ τους ξένους και να τους αφήσουν με το πουλί στο χέρι διότι το τοιούτον στην Ουκρανία θεωρείται ανδραγάθημα, όπως θεωρείται στην Ελλάδα να σωσουμε έναν πνιγμένο.
Πώς να το κάνουμε δηλαδή, η Ουκρανία πρόκειται περί χώρας λευκών κάφρων, μόνον που οι αράπηδες είναι πολύ πιο ανθρώπινοι και θα μοιρασθώσιν μαζί σας τον χυλό των , αντιθέτως οι ουκρανοι θα κοιτάξουν να χλαπακιάσουν το φαί το δικό σας και μετα θα ηπάγουν εις μιαν γωνια μόνοι για να ντερλικώσουν και το φαί το δικό τους.
Η γριά θειά μου έλεγε το απρεπές ρητόν: «από κώλους μην περιμένεις καλιγραφίες» .
Επομένως τι ημπορεί να περιμένει κανείς από απογόνους ατόμων που ζουσαν στα δέντρα (οι ντεριβλιάνι) και δούλους. Εις το ιντερνέτι κυκλοφορεί το γνωστόν βιβλίον του Χόφμαν «Δει γουέρ γουάιτ , αντ δέι γουέρ σλέιβζς», παρακαλώ διαβάσατε το.
Εσυζήταγα με έναν ουκρανό φίλο, «Ά ξέρεις του ταδε, μεγάλου και τρανού γνωστού, ο προπάπος ήρθε από την ρωσία διότι τον αντάλαξαν μ’έναν... σκύλο!
Πληροφορούμαι ότι άλλο ένα αθώο ελληνόπουλο έπεσε θυμα μιας καριόλας την παρελθουσα εβδομάδα και έτρεχε για πουρνάρια.
Τα λέμε, τα λέμε, τα λέμε, τα συμφωνούμε αλλά στο τέλος δεν τα ακολουθούμε...
Μία η αλεπού, δέκα τ’αλεπόπουλα...
Για να τις γαμήσει κανείς τζάμπα και να τις κάνει ζαφτι κάποιος πρέπει να’ναι δέκα φορές πιο κάφρος από δαύτους, ολίγα τέτοια άτομα έχω γνωρίσει όπως πχ ο γνωστός προαγωγός της πόλεως Yekaterini, Georgi Bala, με τον οποίον εσυζητούσα κάποτε, το αιώνιον ανθρώπινον ερώτημα : που’ναι καλύτερα να εκσπερματώνει κανείς εις το αιδείον,ή εις τον πρωκτόν;
«Α μα τι λες τώρα, είπε ο συμπαθής Georgi, άμα γαμάς κώλο είναι σαν να γαμάς δέκα φορές μουνί» ζέχνοντας ωσάν εργατης χοιροτροφείου. Ποίο ήτο το μυστικόν του; Τις εκαλουσε εις ρομαντικό δείπνο μετά κηρίων; Τις έταζε γάμον; Τις έλεγε πόσο πλούσιος ήτο εις την Ελλάδα; Αρκίντια ρίγανη, εφήρμοζε το εξής απλούστατο, όποια γκόμενα του φέρνανε και καλά για δουλειά, τον έβγαζε κατ’ευθείαν όξω και σαστισμένη όπως ήτανε της κατεβαζε το βρακί να την γαμήσει. Εαν αποτύγχανε προχωρούσε εις την επομένη.
Οι ουκρανοι ειναι άνθρωποι οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται τις ισότιμες σχέσεις: Ή θα είσαι απο πάνω ή από κάτω. Εις το αυτό επίπεδο είναι αδύνατον.
Και θα αναρωτηθούν ορισμένοι:
«τι μας νοιάζουν τώρα αυτά δεν μας δίνει κάνα τηλέφωνο απο καμια γκόμενα ο χριστιανός , δεν μας δείχνει καμια φωτογραφία?»
Ε λοιπόν αυτήν την είχα γνωρίσει μια φορά κι έναν καιρό στο Ο Μπράιενς ήτανε απο την Οδησσό, κάτι μου κανε κλικ ότι ήτανε μεγαλο πουτανακι που’χε έρθει να δει την μεγάλη πόλη και να φάει κάνα μεγάλο ψώλο, της έπιασα τον κώλον, την κέρασα κάτι βίσκια για να την μεθύσω, πήγαμε σπίτι μου και την ξέσκισα.
Ερωτευθήκαμε παντοτινά, για καμια βδομάδα, μέχρι που της γυάλισε το διαμέρισμα κάποιου άλλου και ενόμισε ότι μπορούσε να του το φάει κι η άτιμη ζωή μας χώρισε.
Δεν νομίζω όμως ότι κάτι ωφεληθήκατε απ’αυτην την διήγησιν. Πελάτες ήσασταν, πελάτες παραμείνατε. Και δια την ιστορίαν άλλη μία απονοηματοδωτημένη λέξις, πελάτης είναι ο πολίτης εκείνος που δεν έχει τίποτ’άλλο παρα μόνον τα πολιτικά του δικαιώματα.
Βλέπετε είχαμε όλοι την ατυχίαν να γεννηθούμε εις μίαν κοινωνία που ευνουχίζει τους άρρενες και σ’ένα σουλτανάτο που καταδίδει τους υπηκόους στους ξένους. Διάβαζα, προ καιρού την περιπέτεια κάποιου φίλου, που όταν αυτό το κράτος γρεκύλων και πάνηδων με το έτσι θελω άλλαξε τα διαβατηρια για να πληρώσουν οι μαλακες 80 Ε, βρέθηκε στην Σιγκαπούρη με το παλιο διαβατήριο και τον γυρίσαν πίσω οι κινέζοι διότι το Γκρετσικισταν είχε φροντίσει να καρφώσει ότι τα διαβατήρια είναι άκυρα. Μου θυμίζει το γνωστόν : «κυρία, κυρία ξεχάσατε να ελέγξετε τα τετράδια.»
Ερχόμενος στο Benny Jelo είδα πάλι το κατάντημα: γεωργιανός με ελληνικό διαβατήριο. Κι όταν σταμάτησε στον έλεγχο διαβατηρίων άρχισε η κουφάλα να μιλά σπαστα «αντριούχα, αντριούχα έλα δω» στο μουλικό του, για να τον ακούσει ο χωροφύλακας, ενώ πριν κατα ην διάρκεια του ταξιδίου εννοείται ότι μιλούσε ρώσικα. Η ξεφτύλα...
Διάβαζα επίσης κάποιον άλλον φίλον που ανεκάλυψε... την Αμερική κι έγραφε γιομάτος χαρά ότι συντόμως το καλοκαίρι θα φέρει και το...πρώτο μωρό απο την Ουκρανία για πάντα. Αχχχ βρε ταλαίπωρε κι αυτό το πάνικο το κράτος. Εδώ τόσα χρόνια και δεν ξέρω ποιά να εμπιστευτώ, εσύ με κάτι μέρες ανακάλυψες την γυναίκα της ζωής σου, που αυτό το γαμημένο κράτος θα σου φορτώσει αναγκαστικά ως νόμιμη σύζυγο για να την φέρεις και να την πληρώνεις εφ’όρου ζωής αντί να της δώσει μια βίζα, να την ξεσκίσεις, να ξεχαρμανιάσεις και να πάμε γι’άλλα...
Που θέλω να καταλήξω: σταματήστε να είστε θύματα με όλα αυτα τα κατακάθια και να φέρεστε αναλόγως. Πάρετε απόφασιν να μην είστε βορρά της κάθε πουτάνας απο την ουκρανία, απο την αλβανία , απο την ουγκάντα δεν ξέρω που και του κάθε πάνου και περάστε στην αντεπίθεση. Από πρόβατα, γίνετε λύκοι. Και τας αλλαγάς προς το καλύτερον να μην τις περιμένουμε από τους άλλους, απο τον Θεόν, την μοίραν κλπ αλλά από τον ίδιον τον εαυτόν.
Και ολοκληρώνοντας :
Ερωτούν ορισμένοι φίλοι για την επιδημία της γρίπης. Γεγονός είναι ότι εσημειώθη εις τας δυτικάς επαρχίας της χώρας, απεβίωσαν περί τα 100 άτομα και ελήφθησαν δρακόντεια μέτρα (κλεισιμο σχολείων, πανεπιστημίων, κινηματογράφων, υποχρεωτική μέτρηση θερμοκρασίας, επιβολή προσωπίδος κ.α.) Προχθές ο ουκρανός πρόεδρος Τσου Τσεν Κα συνέστησε αποφυγη του πανικου! Αν είναι δυνατόν, κατόπιν τούτων ! Προβλέπω ότι τα μέτρα θα ελλατωθούν τις επομένες μέρες και τότε ακριβώς η επιδημία θα ευρεθεί εντός του Κιέβου. Μην γελιόμαστε είναι τέτοιες οι συνθήκες ενδιαιτίεσης εις την ουκρανία και ο χειμών που τώρα αρχίζει, που εάν κολλήσει ένας θα κολλήσουν και οι υπόλοιποι. Ανησυχητικόν είναι επίσης το γεγονός ότι η επιδημία ήτο κοινής γριπης η οποία προηγείται του θανατηφόρου ιού, εξασθενεί ο οργανισμός και κατόπιν προσβάλεται απο τον μεταλλαγμένο ιό. Με άλλα λόγια: Καλού, κακού εγώ φέτος τουλάχιστον θα καθόμουν εις τα ωά μου, δεν νομίζω ότι επιθυμεί τις να ευρεθεί εντός ουκρανικού νοσοκομείου που'ναι σε κατασταση γκα-γκα ούτως ή άλλως...
Σας ευχαριστώ δια τον πολύτιμον χρόνον σας
Με τιμή
Ιωσήφ Μπλάσκος.