Λοιπον, τυχαίνει να την ξερω την περιπτωση.
Εχετε παρερμηνευσει εντελως το νοημα.
Ως γνωστον (στους νομικους), κατά την περιοδο της διαστασης (ΟΧΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ), η συζυγος δικαιουται διατροφης, ΑΝ Η ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΕ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ.
Η απόφαση εκρινε επομενως, οτι εξαιτιας της αρνησης του συζυγου να τεκνοποιησει, κριθηκε ΥΠΑΙΤΙΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ και επομενως οσο η διασταση διαρκει, η συζυγος δικαιουται πληρους διατροφης, οπως σε καθε περιπτωση υπαιτιοτητας (μοιχεία, ενδοοικογενειακη βια, εγκαταλειψη κλπ).
Τοσο απλο ειναι.
Ελπιζω να αντιληφθηκατε το νοημα.
Φυσικα αυτο που εκ πρωτης οψεως φαινεται, οτι "ο συζυγος πληρωνει για παντα τη συζυγο αν αρνηθηκε να της κανει παιδια" ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.
Την καλησπερα μου