Δεν αποφασίζουμε εμείς οι πολίτες πολεμικό αγώνα, είτε ο εχθρός επιβάλει αναμέτρηση είτε η κυβέρνηση μας αποφασίζει ότι δεν πάει άλλο. Παντού έτσι γίνονται οι πόλεμοι όπου υπάρχουν συντεταγμένα κράτη. Ξεκινούν πόλεμο σε κάποιο κανονικό κράτος αγανακτισμένοι πολίτες έτσι από μόνοι τους; Αναταραχές εσωτερικές έως και εμφυλίους ναι.
Τα εθνικά προβλήματα είναι γνωστά αλλά εντωμεταξύ παντού σε όλα τα έθνη άλλοι πολίτες αγωνιούν και άλλοι αδιαφορούν. Όταν γίνει πόλεμος τελικά, γιατί όποιο κράτος δεν ετοιμάζεται για πόλεμο το βρίσκει πόλεμος, εφόσον δεν δημιουργεί δέος αποτροπής και δεν τιμωρεί προκλήσεις, τότε όποιος τον καλέσουν και δεν πάει έχει βαριές επιπτώσεις. Εδώ μένουμε δεν είμαστε εξωτερικό να την κάνουμε αβαβά. Πρόθυμοι και απρόθυμοι όλοι αναγκαστικά στην υπηρεσία.
Στην Ιωνία αγωνιστήκαμε ήδη 100 χρόνια πριν ξεκινώντας με αβαντάζ και χάσαμε το 1922 λόγω κακής στρατηγικής εθνικού διχασμού. Εφόσον έγινε η καταστροφή και δεν έχουμε πληθυσμούς πλέον εκεί, δεν υπάρχει ρεαλιστική δυνατότητα επιστροφής μας στο ορατό μέλλον ειδικά με την τροπή των δημογραφικών συσχετισμών. Για Βόρεια έχουμε ένα πάτημα σε Ήπειρο, για Ανατολικά αν γίνει μπαμ σε Κύπρο. Αλλού δεν, πρέπει να έχεις απειλούμενους η αλύτρωτους πληθυσμούς. Μόνο αμυντικά, η σε ευκαιρία γενικού πολέμου για εδαφικά. Αλλά σε προκλήσεις γοήτρου πρέπει να δίνουμε φάπες.
Φίλτατε όλα αυτά που γράφεις είναι σεβαστά, αλλά, υποτίθεται ότι ο κόσμος ψηφίζει. Οποίος ψηφίζει λαμβάνει αποφάσεις.
Αν βγω εγώ με ένα κίνημα με σκοπό την απελευθέρωση της υπόλοιπης Ελλάδας και εσύ με σκοπό την αύξηση μισθών και συντάξεων, άσχετα αν λες αλήθεια, θα βγεις παμψηφεί. Τι πόλεμος να γίνει και ποιος αγώνας, με αυτόν τον λαό που έβγαλε κυβέρνηση το ΣΥΡΙΖΑ, που έλεγε: το Αιγαίο ανοίκει στα ψάρια, θα κάνουμε αγώνα να ελευθερώσουμε την Μακεδονία από τους Έλληνες δυνάστες, είμαστε άθεοι και αλλά….η βγάζει κυβέρνηση την ΝΔ με τον Παυλοπουλο να λέει: ευχαριστούμε τους μετανάστες που μας προτιμάνε.
Ο λαός με την ψήφο του μπορεί να κάνει τα πάντα, ακόμα και πόλεμο. Όταν οι Γερμανοί ψήφιζαν τον Χίτλερ και εκείνος ευαγγελιζόταν την απελευθέρωση της Γερμανίας, ταυτόχρονα ψήφιζαν και τον αγώνα που έπρεπε να γίνει για αυτό.
Ο λαός δεν χρειάζεται να πάρει τα όπλα, ούτε στους δρόμους να κάνει απεργίες, μια ψήφο χρειάζεται να ρίξει σε οποιοδήποτε κόμμα δεν ξέρει τι θα κάνει. Όχι εκεί που ξέρει ότι σίγουρα θα τον καταστρέψουν, θα τον ληστέψουν, θα τον κάψουν ζωντανό, θα τον κλείσουν φυλακή μέσα στο ίδιο του το σπίτι κοκ.