Νέα

Οι παππούληδες και οι «μικροτσούτσουνοι» του μπου!

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα blizardeye
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 483K
  • Εμφανίσεις 6M
  • Ετικέτες
    bou classics
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 28 άτομα (0 μέλη και 28 επισκέπτες)

Φευ ή 7ακις φευ; (Έως 4 ψήφους )

  • Φευ.

  • 7ακις φευ.

  • Φευ + 7ακις φευ = 14.

  • Where the Gypsy angels go...

  • You won't sleep alone tonight.

  • Γ.Ο.Κ. + @amjik=Sugar αρμεγουσα!

  • Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται με φευ!

  • Ο κ. @κωλογερος και ο κ. @ιζνογκουντ.

  • Μια μελαχρινή!


Τα αποτελέσματα είναι ορατά μόνο αφού ψηφίσεις.
Εγγρ.
25 Οκτ 2015
Μηνύματα
5.820
Like
492
Τσαγάκι, λαπαδάκι και άραγμα. Συνταγή γιατρού  ;)

οχι τετοιος πονος ...περιοδου με γαμησε.....παω να κλειστω στα ιδιαιτερα γιατι θα πνιξω κανεναν και δεν πρεπει....Καληνυχτα  κοριτσια..και κ.Τρουμπακη μας
 

lookatme21

Μέλος
Εγγρ.
6 Μαρ 2015
Μηνύματα
7.624
Like
0
Πόντοι
66
Δ

Διαγραμμένο μέλος 136408

Επισκέπτης

Ημέρα Ποίησης σήμερα!  :woldman:
Ένα αφιερωμένο στις αγαπημένες κυρίες του νήματός μας, μαζί με την καλησπέρα μου!  :hi:

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Γυναίκα (Ν. Καββαδίας)

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούντζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα.

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ' είδες.
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.

Πράσινο. Αφρός, θαλασσινό βαθύ και βυσσινί.
Γυμνή. Μονάχα ένα χρυσό στη μέση σου ζωστήρι.
Τα μάτια σου τα χώριζαν εφτά Ισημερινοί
μες στου Giorgione το αργαστήρι.

Πέτρα θα του 'ριξα και δε με θέλει το ποτάμι.
Τι σου 'φταιξα και με ξυπνάς προτού να φέξει.
Στερνή νυχτιά του λιμανιού δεν πάει χαράμι.
Αμαρτωλός που δε χαρεί και που δε φταίξει.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.

(Ινδικός Ωκεανός 1951)
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom