Εκπληκτική η νέα κριτική του κ. Vlandis [ aka βιζιτοπαλουκωτής ] υπό το νικ Nick1000!!!
*bowing humbly at your feet*, Sir!
Απόσπασμα από την κριτική του:
Η αναπόληση του παρελθόντος γίνεται ακόμη πιο όμορφη γιατί είναι τόσο σουρεαλιστική! Αποκομμένες εικόνες που κάποτε θα συναρμολογήσουμε, αν ποτέ τα καταφέρουμε. Είμαστε προγραμματισμένοι να είμαστε δυστυχισμένοι με αυτά που έχουμε. Μας λείπουν πάντα αυτά που χάσαμε. Ποτέ δεν καταφέρνουμε να καλύψουμε εντελώς το κενό μιας γυναίκας που αγαπήσαμε. Εδώ έρχεται λοιπόν μια Lianna και ενεστωτοποιεί το χαμένο μας παρελθόν. Μας βιάζει να δούμε μέσα από την κλειδαρότρυπα έναν κόσμο που δε θα έχουμε ποτέ πρόσβαση. Κι εμείς από την άλλη, ενώ ευελπιστούμε σε μια Βαλπούργια νύχτα, τελικά ακροβατούμε επικίνδυνα στο χείλος ενός γκρεμού αυτολύπησης.
Απόσπασμα από δική μου κριτική [ Ο blizardeye και Εκείνη ]:
Η πόρτα άνοιξε σιγά - σιγά και πρώτα εμφανίσθηκε το μουτράκι Εκείνης. Έμεινα άναυδος. Ήταν υπέροχο!
Μπήκα μέσα. Εκείνη ήταν ντυμένη με μίνι φορεματάκι, γόβες και μαύρες κάλτσες. Ζεστά καστανά μάτια.
Μα την ξέρω αυτή την γυναίκα, λέω στον εαυτό μου.
Ήταν Εκείνη που τάϊζε τα περιστέρια στην πλατεία της Βαστίλης. Εκείνη που ταξιδεύαμε μαζί στην Ανατολική Γερμανία για Βερολίνο. Ήταν δίπλα μου στο ξενοδοχείο στη Μαδρίτη. Την είχα κεράσει μπύρα μάλιστα. Μα την έχω δει και στην Αθήνα. Στο μετρό. Η σχέση με την συμφοιτήτρια που δεν ξεπέρασα ποτέ.
Εκείνη που κάνει τον ήρωα δειλό και το παιδί γενναίο [ ... Μποντλέρ ].
Ανείπωτη ομορφιά για μένα. Ομορφιά που έρχεται από τα βάθη του ουρανού ή από τα ύψη της αβύσσου. Η Κόλαση και ο Παράδεισος μαζί.
Εκείνη και η μνήμη μιας ολόκληρης ζωής μπροστά μου.