Αγαπητέ μου κύριε Άγιε.
Δεχτήκατε το γεγονός ότι «απέδειξα» με παντοειδή δικά σας παραθέματα πως είστε ένας «πούστης». Θιγμένος, λοιπόν, με προκαλείτε-προσκαλείτε να συμμετέχω σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μαζί σας (γιατί όχι και σε ραντεβού θανάτου), προτείνοντας, με τον ίδιο τρόπο (ή το ίδιο "νόμισμα") να «αποδείξετε» κι εσείς, μέσα από δικά μου παντοειδή παραθέματα, ότι είμαι ένας «κολομπαράς» ή τέλος πάντων, ότι είχα και άλλη ομοφυλοφιλική σχέση (εκτός από την όμορφη, δική μας). Δεν θα σχολιάσω εδώ, τις απαιτήσεις και τους όρους σας, καθώς ο αγαπητός συνάδελφος και διαιτητής μας, κ. Μακλαύδιος, τα έθεσε όλα πολύ εύστοχα, όταν σας αφαιρούσε, αστειευόμενος, έναν πόντο (σημειώνοντας συνάμα, και κάποια καθόλου αστεία πράγματα που προφανώς επίτηδες αγνοήσατε για δικούς σας λόγους - αλλά και την αγαπητή μας Καραλιέβα, επίσης) και έτσι δεν σκοπεύω να επαναλάβω, όσα είναι αυτονόητα ακόμα και για μικρά παιδιά.
Για να τελειώνουμε, λοιπόν, με όλο αυτό το «καραγκιοζιλίκι» (επειδή, αν θυμάστε, από ένα δικό μου τρολλάρισμα-απάντηση στην Πενταγιώ, με αφορμή την φιγούρα του Καραγκιόζη, και την δική σας εμπάθεια και επίθεση, όπου με αποκαλούσατε «αυλικό του νηματοθέτη, κλπ.», ξεκίνησαν όλα) θα ήθελα να σας κάνω εδώ μια συνταρακτική αποκάλυψη:
Μα φυσικά και μπορείτε πολύ εύκολα να «αποδείξετε» οτιδήποτε επιθυμείτε (ακόμα και κάτι ανύπαρκτο, καθότι θαυματουργός Άγιος) μιας και έχετε θέσει έναν προαποφασισμένο στόχο ή συμπέρασμα, τα οποία σκοπεύετε να υπηρετήσετε πιστά, παρερμηνεύοντας δεδομένα, θολώνοντας το τοπίο, αποπροσανατολίζοντας, υπερτονίζοντας ή αποσιωπώντας, τα πάντα σε σχέση με ό,τι σας εξυπηρετεί και συμφέρει προκειμένου να "εκπληρωθεί" η "προφητεία", και γενικώς να μεταχειριστείτε όλα εκείνα τα διαθέσιμα τεχνάσματα και τρικλοποδιές που κατέχουν όλοι οι επιτήδειοι, καθώς ο σκοπός, ως γνωστόν, πάντα αγιάζει τα μέσα. Το ίδιο έπραξα, ασφαλώς, κι εγώ μαζί σας (και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; παλιά μου τέχνη, ήδη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) με τη διαφορά όμως ότι τρόλλαρα, παίζοντας εξ αρχής «στη δική σας σκακιέρα», ακολουθώντας τον δρόμο που παλαιόθεν εχαράξατε δηλ. της πικρόχολης ειρωνείας, της υποδόριας κακεντρέχιας, της υφέρπουσας χαιρεκακίας, και τέλος -φεύ- της ωμής χυδαιότητας, πασπαλισμένα, ίσως, με μια (αντάξια της δικής σας, θέλω να ελπίζω) εμπνευσμένη και ευρηματική γλωσσική προσέγγιση.
Εξυπακούεται ότι θα μπορούσα να «αποδείξω» αν ήθελα, ότι είστε, όχι μόνο «πούστης», αλλά ακόμα, ίσως, και «νεκρόφιλος» ή «κοπρολάγνος», κλπ. Εννοείται, ότι δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία, πως κι εσείς με τη σειρά σας, θα μπορούσατε να επιστρατεύσετε επιτυχημένα κάθε μέσο, προκειμένου να «αποδείξετε» ότι είμαι ένας «κτηνοβάτης» ή «βιαστής», κλπ. κλπ.
Το βαθύτερο όμως που δεν καταλάβατε, από την ερωτική μας αλληλογραφία, είναι ότι όλο αυτό το διάστημα, εκείνο που προσπάθησα, τελικά, να «αποδείξω» (μάλλον, περισσότερο στον εαυτό μου), είναι όχι το κατά πόσο είστε «πούστης» (σιγά το διακύβευμα) αλλά το κατά πόσο μπορώ να λειτουργήσω απέναντί σας, ως ένα κάτοπτρο ή έστω ως ένα κούφιο «κύμβαλον αλαλάζον» αποδίδοντας απλώς «τα σά εκ των σών» (για να μιλήσω και λίγο με θρησκευτικούς όρους, που σαφώς γνωρίζετε καλύτερα από μένα). Ελπίζω, να καταλαβαίνετε τώρα, και το υπόβαθρο του οβιδιακού "fas est et ab hoste doceri" που σας είχα γράψει παλαιότερα...
Και εδώ, θα ήθελα με πάσα φιλική διάθεση να σας θέσω το ακόλουθω ερώτημα (που αποτελεί νομίζω μια ουσιαστική και "ενήλικη" πρόσκληση-πρόκληση, η οποία δεν αφορά στην τελική, ούτε εμένα, ούτε και όσους μας διαβάζουν, παρά μόνο εσάς τον ίδιο): μπορείτε να αποδείξετε, στον εαυτό σας, ειλικρινά, ότι δεν τα κατάφερα έστω και στο ελάχιστο;
Σκεφτείτε το με την ησυχία σας. Προσωπικά, ποσώς με ενδιαφέρει οποιαδήποτε απάντηση.