Τυγχάνει να μην αρέσει και εις ημάς το τέιον, το ευρίσκομεν βαρετόν.
Και μας εφάνει αστείο ότι ομιλείτε περί χυλόπιτας.
Κοιτάξτε, κύριε!
Όταν τις, μη Βρεττανός [non Brit, ως και η Αγγλίς τροφός μου θα εσχολίαζε] υπάγει δι΄ afternoon tea, υπάγει διά να παρακολουθήσει την τελετουργίαν [ritual, ως και η Αγγλίς τροφός μου θα ανέφερε].
Δεν υπάγει εκεί διά το τέϊον. Ο επισκέπτης δύναται εκεί να απολαύσει a glass of champagne ή κάποιο άλλο αφέψημα ή βότανο.
Το όποιο ποτό επιλέξει ο επισκέπτης σερβίρεται ομού μετά small sandwitches, scones and sweets. Ψιλά γράμματα διά την πλέμπαν βεβαίως ...
Διά να μην αρχίσω να ομιλώ περί των διαφορών ανάμεσα στο Afternoon tea και το High tea....
Προφανώς
κατανοείτε, κύριε, πλέον το μέγεθος της χυλόπιτας ήντινα η κα. Ιωάννα μου προσέφερε.
Πλην όμως η χυλόπιτα τούτη δεν με εξέπληξε.
Η χυλόπιτα τούτη προσετέθη εις μίαν ατελείωτον σειράν χυλοπιτών, που τα θήλεα μου προσφέρουν και όλα δεικνύουν ότι θα συνεχίσουν να μου προσφέρουν.