Ο Δημήτρης έφυγε στα 53 του από ξαφνικό καρδιακό επεισόδιο. Και άφησε κόσμο πίσω του ... Αυτοί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο κάποια στιγμή θα ορθοποδήσουν, όπως συνήθως συμβαίνει. Αυτός όμως δεν θα είναι πια εκεί. Και θα ξεχαστεί όπως επίσης συνήθως συμβαίνει. Ένα ή δύο άτομα θα συνεχίσουν να τον θυμούνται στα επόμενα χρόνια. Αλλά αυτή είναι η ζωή. Και το ήξερε. Και τα είχαμε συζητήσει ιδιωτικά με αλληλογραφία αφού ούτε αυτός ούτε εγώ πιστεύουμε στην ζωή μετά τον θάνατο.
Μου είχε ζητήσει πολλές φορές να γνωριστούμε ζωντανά. Το απέφυγα για λόγους που δεν αφορούσαν όμως αυτόν. Προσπάθησα κάποια στιγμή να του το εξηγήσω. Έδειξε να το καταλαβαίνει. Ήταν καλός άνθρωπος. Ζεστός, διακριτικός, ευγενικός.
Τελικά το πιο οδυνηρό αντίο που απευθύνουμε σε κάποιον είναι όταν ξέρουμε ότι δεν θα έχουμε την ευκαιρία να του πούμε καλημέρα ξανά στην ζωή μας. Και γι΄ αυτό είναι οδυνηρό το αντίο μου προς τον Δημήτρη.
Κάποτε είχα αναρτήσει ένα τραγούδι για την μνήμη ενός φίλου μου, που έφυγε στα 39 μας. Είχε αρέσει πάρα πολύ στον Stihlord και μου είχε στείλει σχετικό π.μ. Από τότε το είχα ξανανεβάσει έτσι απλά και χωρίς να απευθύνεται σε κάποιον. Σήμερα όμως απευθύνεται ...
Για σένα Δημήτρη!