κ. Νηματοθέτα,
συγκλονιστική η ανακοίνωσίς σας, η οποία προφανώς και δεν έλαβε της δεούσης προσοχής της πλέμπας. Ουδείς βεβαίως ανέμενε κάτι καλύτερον εκπορευόμενον εκ της πλέμπας. Θα χρειαστούν ολίγας τινας ημέρας έως ότου το οπτικό ερέθισμα καταφθάσει εις τον εγκέφαλόν των.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά ...
Η αποχώρησις του κ. popov με συνεκίνησε τα μάλα!
Συμπολεμιστές [και ουχί μόνο] εκ των αρχαιοτάτων ου μην προϊστορικών χρόνων] ουδέποτε εγκαταλείψαμε ο εις τον άλλον.
Αφίχθη όμως η στιγμή, που πάντα αφικνύεται. Ο κ. popov έφυγε.
Παραμερίζοντας το προσωπικό παράπονό μου ότι δεν με αποχαιρέτησε, του εύχομαι από βάθους καρδίας να είναι καλά και χαρούμενος σε όποια μέρη η ζωή τον οδηγήσει ή σε όποια μέρη αυτός θα επισκεφθεί.
Ο κ. popov είναι ένας υπέροχος Άνθρωπος!
Ως ηλεκτρονικήν εξόδιον ακολουθίαν [μαζί με τας ευχαριστίας μου για όσα περάσαμε, σκεφθήκαμε και συζητήσαμε μαζί] του αφιερώνω το παρακάτω άσμα, με την ελπίδα ότι θα διαβάσει το μήνυμά μου αυτό και ότι θα ακούσει το άσμα τούτο:
So goodbye yellow brick road
Where the dogs of society howl
You can't plant me in your penthouse
I'm going back to my plough
Back to the howling old owl in the woods
Hunting the horny back toad
Oh, I've finally decided my future lies
Beyond the yellow brick road