Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Αλλά αν το ζευγάρι, δε μιλάμε για ακραίες περιπτώσεις, δεν είναι καλά μαζί, τα παιδιά μη φανταστείς ότι δεν το καταλαβαίνουν. Ούτε είναι και σωστό πρότυπο να έχεις για γονείς ανθρώπους που απλα ζουν σαν ξένοι μπροστά στα παιδιά. Αν για κάποιους λόγους δεν θέλουν να είναι μαζί, μπορούν ώριμα μαζί να βρούν τον τρόπο να χωρίσουν και τα παιδιά να είναι μια χαρά. Κατά τη γνώμη μου τα ευτυχισμένα παιδιά θέλουν ευτυχισμένους γονείς.
υπαρχουν διαφορα επιπεδα και οταν μιλαμε για μικρα παιδια (εως 12-13) νομιζω οτι ειναι πιο σημαντικο να μην βιοσουν μια τοσο μεγαλη αναταραχη στη ζωη τους και λιγοτερο να εχουν δυο γονεις ενθουσιασμενους. Οταν ειπα το καταπινεις και το πνιγεις αυτο εννουσα...σωπαινεις δε τσακωνεσαι και δε δειχνεις την δυσφορία σου....
Τα παιδια ειναι σα τα σκυλια...δε μπορεις να το παρεις σπιτι σου και μετα επειδη εχεις νευρα να το δινεις στο γειτωνα να το φροντιζει. Επίσης δε θεγετε κατι πολυ σημαντικο...
Τα παιδια ιδανικα χρειαζονται και τον πατερα και την μανα να επιρεαζουν τις ζωες τους..ουτε μονο τον εναν ουτε μονο τον αλλον. Λεω ιδανικα δε σημαινει οτι αν γινει αλλιως θα βγουν χαλασμενα. Μετα απο καποια ηλικια τα παιδια μπορουν να καταλαβουν οτι οι γωνεις τους πρεπει να φυγουν απο το σπιτι αλλα περιμενετε ενα παιδι πχ 8-10 χρονων να το καταλαβει και να πει ''ναι ετσι ειναι καλυτερα τα πραγματα?''
Και να γινει αυτο γιατι? για να μπορει η μανα και ο πατερας να πηδανε και να γυρνανε ελευθερα? Δεν μπορουν δλδ 2 ανθρωποι που εκαναν μαζι παιδια να το φανε για καποια χρονια μεχρι να φτασουν σε μια ηλικια να καταλαβαινουν?
Αυτα...και πολλά ειπα...απο δω και περα μονο βυζια
