ΑΝΤΙ ΚΡΙΤΙΚΗΣ (Αφιερωμενο στην Τ.)
Κλεινω τα ματια μου, και βλεπω την μορφη σου. Το προσωπο της παιδικης αθωοτητας που
γνωρισα για πρωτη φορα, πριν απο 7 χρονια και που δεν μπορεσε ο χρονος ακομη να αλλιωσει.
Μυριζω το δερμα μου, και μυριζω το αρωμα σου. Εχει μπει βαθεια μες στο πετσι μου,
και ακομα και αν το γδαρω απο τις σαρκες μου, δεν προκειται να φυγει.
Δαγκωνω τα χειλη μου, και εχω στο στομα μου την γευση των χειλιων σου, την γευση
απο τον γλυκο χυμο της ηβης σου, τη γευση απο τα αυτια σου, που τοσο πολυ σε πειραζει
οταν στα γλυφω, και συναμα τοσο πολυ σε φτιαχνει, οπως και οταν σου δαγκωνω τον σβερκο,
την υψιστη στιγμη της ερωτικης κορυφωσης καθως σε παιρνω σαν το ζωο απο πισω.
Ακουω μουσικη, και θυμαμαι παντοτε εκεινο το απογευμα, που αποκαμωμενος απο την
ερωτικη πραξη, σχεδον ειχα αποκοιμηθει, οταν στο διπλανο δωματιο ακουστηκε μια
μελωδια και γυριζοντας το κεφαλι μου προς την πορτα, ησουν εσυ, ολογυμνη, ζωσμενη
με το ακορτντεον σου, Φελινικη οπτασια απο την πολη των γυναικων, να παιζεις τις
μελωδιες της πατριδας σου.
Σειρηνα εσυ, και εγω Οδυσσεας, που ξεχασε να δεθει στο καταρτι, και με αλυσοδεσες εσυ
με την μουσικη σου και την γυμνη ομορφια σου, για παντα στο κρεβατι σου. Δεν το ειχες
ξανακανει για κανεναν αλλο, γυμνη, μου ειχες πει. Ουτε για τον πρωην ανδρα σου.
Κλεινω την πορτα σου, πισω μου, και τα ποδια μου κουβαλανε ενα αδειο, γερικο κουφαρι.
Εχουν μεινει ολα πισω, το μυαλο,η καρδια, η ψυχη, τα συναισθηματα, ολα τα χεις
κρατησει εσυ, πισω απο αυτη την πορτα. Παρολα αυτα, σαυτο το γερικο κουφαρι εδωσες
νεα πνοη, ενεργεια, ζωη.
Ποσο τυχερος και ευλογημενος ειμαι που σε γνωρισα. Εστω και τοσο αργα.
Σ ευχαριστω καρδια μου.