Προ δεκαετιας περιπου.
Συνομιλω σε ενα τσατ με μια τυπισσα για πρωτη φορα. Δειχνει πολυ ενδιαφερουσα και λεω να κανω κινηση.
Εχει παει 4 το πρωι και δινουμε ραντεβου στις 5 στη διασταυρωση Λεωφορο Κηφισού και Καβάλας.
Πάω και εμφανιζεται μεσα στο σκοταδι με μαυρο γυαλι και ασπρο μακρυ φορεμα.
Και ενα μακρυ μαυρο μαλλι να ανεμιζει.
Προς στιγμην με σκεφτηκα με κανενα νεφρο ή πνευμονι λιγοτερο μεχρι να ξημερωσει.
Σκεφθηκα να το βαλω στα ποδια αλλά ειπα να το ρισκαρω.
Μπαινει στο αυτοκινητο και τραβαμε για εναν λοφο στον Κορυδαλλο (με μια καφετερια πανω, ούτε ξερω πώς φτασαμε, όπου μου ειπε πηγαμε).
Στο δρομο μου τραβαγε τα μαλλια και εσφιγγε τα δοντια "τι μαναρακι εισαι εσυ"?
Εγω κοιταζα με την ακρη του ματιου μου τον πυροσβεστηρα μηπως της τον φερω στο κεφαλι.
Τελος παντων καθομαστε εκει σε κατι τραπεζακια, βγαζει ενα θερμος με καφε και αρχιζει να μου λεει διαφορα. Οτι στο σπιτι της εχει ονομασει καθε δωματιο με το ονομα μιας ηπειρου (ασια, αφρικη, ευρωπη) και στο καθενα εχει αντικειμενα απο την ηπειρο αυτή, οτι κοιμαται σε ενα στρωμα χωρις κρεβατι σε δωματιο με μαυρους τοιχους και αστερακια στο ταβανι, ότι οι αμερικανοι ψεκαζουν μικροσωματιδια τα οποια μπορεις να διακρινεις αν κοιταξεις πολλη ωρα στον ουρανο στο ιδιο σημειο. Τελος παντων επεσε ενα χαμουρεματακι και κατι φιλακια, πιο πολυ για να το βουλωσει και κατα τις 7 μου ζηταει να παμε σπιτι της.
ΔΕΝ πηγα, επικαλεσθηκα οτι ειχε περασει η ωρα και επρεπε να επιστρεψω.
Ανταλλαξαμε τηλεφωνα, ΔΕΝ πηρα.
Ισως αν ειχα παει σπιτι της να μην μιλουσαμε αυτη τη στιγμη...
Ενταξει τωρα?