Αν και καινούργιος στον αγοραίο έρωτα, θα πω και γω, αυτό που "κυνηγάω".
Ξεκίνησα δειλά δειλά στο στούντιο Φρατζή 47 (νομίζω) πριν μερικούς μήνες. Μου άρεσε η ψιλοπαρακμιακή αίσθηση που μου άφησε η φάση. Μετά από 2-3 επισκέψεις στο στούντιο, προ 5 ημερών, είπα να δοκιμάσω κατι ποιό hard core. Έτσι ο δρόμος με έβγαλε στο Μεταξ. Ανέβηκα τα υγρά απο βροχή σκαλιά και έκατσα στο σαλόνι με άλλον έναν λάτρη της παρακμής. Μπήκα σε ένα δωμάτιο που με παρέπεμψε σε ταινία γυρισμένη σε κάποια τριτοκοσμική χώρα. Λερωμένο απο καυσαέριο ταβάνι, άθλια μπογία στους τοίχους και ένας καθαρός, βρόμικος νυπτήρας. Το μωρό καλόυτσικο. Σίγουρα παίζει ρόλο αν θα περάσεις καλά με το κορίτσι, αλλά για μένα, υπάρχει κάτι ποιό βαθύ. Η όλη εμπειρία. Που μετά φεύγεις και αφήνεις ένα μικρό κομμάτι αθοώτητας στο δωμάτιο που άλλοι απλά φαντάζονται πως μπορεί να μοιάζει, πως θα μυρίζει, τι ήχους ακούς.
Είμαι καλυτέχνης στην φύση, και η αλήθεια είναι (όπως έγραψα στην κριτική μου σήμερα) αρχίζω να κολάω με την φάση. Και δεν είναι η έλειψει sex. Φίλη που γενικά παίζει και σεξακι υπάρχει. Αλλά είναι το "παράνομο", οι έντονες εικόνες, τα ερεθίζματα που δέχεσαι σ'αυτους τους χώρους. Γυρνάω σπίτι και μου έρχονται ιδεές, σκιτσάρω, σημειώνω... Ανταλάσεις κουβέντες με ανθρώπους, που σε άλλη φάση μάλλον δεν θα μίλαγες. Όλα αυτα, και άλλα, είναι αυτό που "ζητάω". Απλά δεν το έχω με τον γραπτώ λόγο, οπότε δεν μπορώ να γράψω αναλυτικά πιο πολλά.
Σκέφτομαι κάποια στιγμή να πάρω καμμια κοπέλλα απ'τον δρόμο και να την πάω στον χόρο μου... Εμπειρίες από αυτό, έχετε? Θα μου άρεσε να ακούσω μερικές εμπειρίες....
