Εντάξει, τώρα για να είμαστε δίκαιοι, δεν νομίζω να χάρηκε κανείς με τον Αξαρλιάν.
Πιστεύω καλοπροαίρετα ότι ο φέρθουλας έχει μπλέξει τα πλήκτρα του και δεν του βγήκε σωστά στην έκφραση.
Ο Αξαρλιάν σαφώς και δεν ήταν ρουφιάνος, απλά ήταν πολύ άτυχος γιατί βρέθηκε σε λάθος σημείο, λάθος στιγμή.
Επίσης σαφώς και δεν ήθελε να τον σκοτώσει η 17Ν, αλλά δυστυχώς δεν μπήκε στον κόπο να ζητήσει συγνώμη παρά μόνο κατόπιν εορτής.
Μωρέ καλά τα λες (και έχεις δίκιο στα περισσότερα απο τα παραπάνω), απλά ο γνωστός ...καταγγέλλων (κατά την δική του έκφραση)
ρουφιάνος προσπάθησε να βγάλει τη ρετσινιά απο πάνω του και έγραφε ότι νάναι.
Διότι έγραψα οκτακόσιες φορές πως άλλο ο Αξαρλιάν (ο οποίος φυικά και δεν ήταν
ρουφιάνος σαν τον τράνυ, ήταν όμως πολύ άτυχος και φυσικά κανείς δεν χάρηκε για το θάνατό του) και άλλο τα
μουνόπανα Μάλλιος και Μπάμπαλης, που όλη η Ελλάδα ανακουφίστηκε με το που μας άδειασαν τη γωνιά.
(Πλην του ίσιου ενδεχομένως.)
Όσον αφορά λοιπόν στον
ρουφιανο- τράνυ, δεν γίνεται πάντως ΚΑΙ να αισθανόμαστε υπερήφανοι που
ρουφιανεύουμε ΚΑΙ να μη μας λένε
ρουφιάνους.
Η ρετσινιά του
ρουφιάνου θα τον συνοδεύει διά βίου εις το εξής.