[size=15pt]
Ποιό είναι το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που είχε "τυχαία" προσαχθεί από την αντιτρομοκρατική και τώρα διαφημίζει Κουφοντίνα;[/size]
Τυχαία είχε "προσαχθεί" με πλαστό δελτίο ταυτότητας δίπλα από τους "πυρήνες", τυχαία έγραφε υπέρ των εμπρησμών των πατριωτικών βιβλιοπωλείων!
Η εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου ανέφερε ότι το μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Δημοσθένης Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος διαφήμισε στην ιστοσελίδα rednotebook.gr, το βιβλίο. «Στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Δ. Παπαδάτος - Αναγνωστόπουλος, σπεύδει να διαφημίσει το βιβλίο του αρχιτρομοκράτη και κατ' εξακολούθηση δολοφόνου Δ. Κουφοντίνα. Πλέκει, ταυτόχρονα, το εγκώμιο του συντρόφου του Ν. Γιαννόπουλου που προλογίζει το βιβλίο. Τίποτε δεν είναι τυχαίο και ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί πλέον να προσποιείται πως δεν βλέπει και δεν ακούει».
Ποιός είναι όμως ο Δημοσθένης Παπαδάτος Αναγνωστόπουλος; Το στέλεχος αυτό του ΣΥΡΙΖΑ; Μα κανεις δεν τον θυμάται;
Ας δούμε μερικά τυχαία από το παρελθόν του!
Ανάμεσα στις συλλήψεις, το βράδυ της Πέμπτης 13 Ιανουαρίου του 2011 τεσσάρων καταζητούμενων της "Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς" στην Θεσσαλονίκη, είχαμε και την προσαγωγή ενός στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, πάλι από την αντιτρομοκρατική, σε έναν δρόμο στο Παγκράτι.
Το όνομα του στελέχους, το οποίο τυχαία προσήγαγε η αντιτρομοκρατική (πόσες προσαγωγές τον χρόνο κάνει η αντιτρομοκρατική άραγε;) σε έναν τυχαίο δρόμο στο Παγκράτι, έχοντας πάνω του ένα κλεμμένο δελτίο ταυτότητας, το οποίο τυχαία βρήκε πριν λίγη μόλις ώρα, όπως ισχυρίζεται, σε ένα τυχαίο στενό λίγο πιο κάτω, και κατά τύχη πήγαινε εκείνη την ώρα να παραδώσει στο πλησιέστερο αστυνομική τμήμα, είναι Δημοσθένης Παπαδάτος - Αναγνωστόπουλος.
Και να ήταν μόνον αυτό;
Εντελώς τυχαία, πρόκειται για έναν ακόμη πιο παλιό γνώριμο, που εντελώς τυχαία, πριν τον Δεκέμβριο του 2008, λίγο μετά τις τέσσερεις απανωτές επιθέσεις στα πατριωτικά βιβλιοπωλεία του κέντρου της Αθήνας, είχε τυχαία γράψει ένα άρθρο στην εφημερίδα "Αυγή" στο οποίο μιλούσε για "αποδεκτά ποσοστά βίας" στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό. Αλλά και για "απόκρουση της νομιμότητας".
Συγκεκριμένα έλεγε: "ι «η εξίσωση της κινηματικής με τη συμβολική και φυσική κρατική βία, είναι ανεπίτρεπτη για την Αριστερά: ακόμα κι όταν η πρώτη είναι τυφλά "αντικρατική", αυτοκαταστροφική και αναντίστοιχη με αυτό που δηλώνει πως υπερασπίζεται, έχει άλλη πολιτική προέλευση και στόχευση, συνεπώς άλλο αξιακό περιεχόμενο... Καταλαβαίνουμε ότι για τη στοιχειώδη κοινωνική αυτοάμυνα, απαιτούνται συγκεκριμένα "ποσά" βίας, υποστηρίξιμα τουλάχιστον στα τμήματα της κοινωνίας που μας ενδιαφέρουν προνομιακά· "ποσά" που αντιστοιχούν στην υπόθεση που υπερασπιζόμαστε και που λειτουργούν απελευθερωτικά για τους κυριαρχούμενους, αναδεικνύοντάς μας ταυτόχρονα ως παραδειγματική και ηθική δύναμη. Τέτοια δύναμη, βεβαίως, δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ αν οι πολιτικές μας παρεμβάσεις εξαντλούνται σε δελτία τύπου αγχωμένα μέσα στη νομιμοφροσύνη τους»