Απόλυτα ρεαλιστική και πρακτική, τόσο η ιστορική αναδρομή, όσο και οι προγνώσεις για τον παγκόσμιο πληθυσμό. Ας μην ξεχνάμε οτι, για να φτάσουμε να περιμένουμε τη βιομηχανική επανάσταση για να φτάσουμε στο πρώτο δις ανθρώπων, μεσολάβησαν τρία πολύ σημαντικά γεγονότα που πετσόκοψαν ολόκληρες γενιές, κρατώντας τα νούμερα χαμηλα. Χωρίς την Πανώλη, που σκότωσε το 1/3 των ανθρώπων στον πλανήτη, την εισβολή των Μογγόλων υπο τον Τζέκινς Χάν, τις σταυροφορίες και τον Χριστιανοισλαμικό πόλεμο που εξελίχθηκε γύρω τους και τους φεουδαρχικούς πολέμους του μεσαίωνα, το δις θα το πιάναμε ίσως και πάνω απο 200 χρόνια νωρίτερα. Αλλά ακόμα και έτσι, η επίδραση δύο παγκοσμίων πολέμων και μιας πανδημίας φαίνεται. Όντας πλέον στην εποχή του χημικού καθαρισμού του νερού, της ανόδου των αντιβιοτικών, της αυξανόμενης ιατρικής τεχνολογίας και τεχνογνωσίας, της παστερίωσης τροφίμων, η αύξηση απο 1 δις σε 3 πήρεσχεδόν 60 χρόνια, λόγω πολέμων και πανδημίας, ενώ στο ίδιο διάστημα χωρίς μαζικούς πολέμους και πανδημικά ξεσπάσματα, αυξηθήκε ο πληθυσμός απο 3 σε 7 δις. Όσο για την διαφαινόμενη μειωτική καμπή στην πληθυσμιακή αύξηση, αυτή εύκολα βγάζει νόημα με την παγκόσμια υπογεννητικότητα. Όσο το προσδόκιμο ζωής αυξάνει, όσο οι ασθένειες γίνονται όλο και λιγότερο θανατηφόρες, τόσο μειώνεται η ανάγκη για πολύτεκνες οικογένειες.
Κάποτε, που η παιδική θνησιμότητα ήταν στο 25% με 40%, το να κάνεις τρία και παραπάνω παιδιά ήταν και εγγύηση οτι θα σου επιβιώσει ένα απο αυτά. Σήμερα που τα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας είναι κάτω απο 10% (κάτω απο 7% στις ανεπτυγμένες χώρες), οι πρόσθετες ευθύνες των παραπάνω παιδιών είναι βαρίδι που πολλοί δεν θέλουν να σηκώσουν. Όταν το ένα παιδί θα ενηλικωθεί στα σίγουρα, δεν ψήνεσαι να κάνεις πολλά. Αν σε αυτό το σύνολο ρίξουμε τα ποσοστά ομοφυλοφιλίας, ανεράστων ανδρών και γυναικών και εργασιακών συνθηκών, είναι φανερό οτι, λίγο μετά το 2140, τα ποσοστά αύξησης του πληθυσμού της γής θα αρχίσουν να αγγίσουν το μηδέν, και, γύρω στο 2200, αν δεν έχουμε κάνει τον πλανήτη πυρηνικό νεκροταφείο, θα αρχίσει να καταγράφεται μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, μέχρι να ξαναγίνει επιτακτική η ανάγκη της πολύτεκνης οικογένειας, αλλά, αν δεν επιστρέψουμε στη λίθινη εποχή, αυτό δεν θα το περίμενα πριν απο, περίπου, το 2250, όταν και θα αρχίσουμε να γινόμαστε πλανήτης γερόντων