Πάντοτε ευπρόσδεκτος ο διάλογος.
Ομαλή Κοινωνικοοικονομική Ζωή:
[li] 1 Ελευθερία στην επιλογή της εργασίας σε αυτόν που είναι πρόθυμος και ικανός να δουλέψει[/li]
[li] 2 Ελευθερία στη μετακίνηση κεφαλαίου και εργασίας (τουλάχιστον!) εντός των συνόρων[/li]
[li] 3 Αποδαιμονοποιηση του κερδους[/li]
[li] 4 Προστασία των επενδύσεων και περιουσιών των κατοικων[/li]
[li] 5 Υποχρεωτική ασφάλιση και καταβολή εισφορών[/li]
[li] 6 Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής[/li]
[li] 7 Προστασία των ασθενεστέρων στρωμάτων και μικροεπιχειρηματιών (τουλάχιστον) από βίαιες μεταβολές των τιμών των αγαθών[/li]
[li] 8 Μέριμνα για να ισοζυγούν εισαγωγές κι εξαγωγές[/li]
[li] 9 Μέριμνα για επανένταξη στην αγορά εργασίας, των ανέργων και γενικώς στήριξη των αναπήρων, των ανικανων να βγάλουν τα προς το ζην και μεριμνα ο κατωτατος μισθός να απέχει πολύ από τα βοηθήματα που παράσχονται[/li]
Μερικά από αυτά που μου έρχονται στο μυαλό...
(έβαλα αριθμάκια για να μη μου βγουν τα χέρια στις παραθέσεις)
1. Ελευθερία στην επιλογή εργασίας σημαίνει ταυτόχρονα κι ελευθερία στην επιλογή ποσοστού κέρδους εκάστης εργασίας?(θα αναφερθεί και παρακάτω). Πέραν αυτού, συμφωνώ ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει το δικαίωμα να μπορεί να επιλέξει τι εργασία (κι όχι δουλειά!) θα κάνει στη ζωή του, και να υπάρχει ως ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι άσχετα με το τι είδους εργασία θα είναι αυτή, θα μπορεί να ζήσει κι όχι απλά να επιβιώσει.
2. Εξαρτάται από το ποιοι συμπεριλαμβάνονται σε αυτή την εργασία και στη δημιουργία του κεφαλαίου το οποίο καταλήγει ως κέρδος στα χέρια του "ιδιοκτήτη" της "εργασίας".
Κοινώς άλλο το να έχεις ένα περίπτερο και να θες να το μεταφέρεις 200 χιλιόμετρα μακριά γιατί θα μετακομίσεις στην επαρχία, κι άλλο να έχεις ένα εργοστάσιο που απασχολεί 50-100 εργαζόμενους και να θες να κάνεις το αντίστοιχο για διάφορους λόγους.
3. Η αποδαιμονοποίηση του κέρδους είναι το πιο εύκολο. Θα προκύψει από μόνη της όταν το ίδιο το κέρδος και ο αποδέκτης αυτού δε θα λειτουργούν ως "σατανάδες"* εις βάρος τρίτων. *τη λέξη "δαίμων" τη χρησιμοποιώ διαφορετικά μιας και άλλο πράγμα σήμαινε/ει.
4. Προστασία από ποιον? Από το κράτος? Συμφωνώ απόλυτα υπο την προυπόθεση της νόμιμης κατοχής αυτών. Αν είναι παράνομες, τότε, ανάλογα με το οικονομικοκοινωνικό επίπεδο του πολίτη, από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση και δήμευση.
5. Σαφέστατα!
6. Ασφαλώς!
7. Συμφωνώ. Μυρίζομαι όμως πως θα διαφωνήσουμε ως προς το "πώς". Το μυρίζομαι και για όλα τα υπόλοιπα αυτό..
8. Ασφαλώς, αλλά αυτό μαζί με άλλα θα δημιουργήσει μια ελαφριά απόκλιση από το "ελεύθερο εμπόριο".
9. Κοινώς όπως συνηθίζω να λέω " ακόμα κι ο τεμπέλης έχει δικαίωμα στην τροφή, τη στέγη, την περίθαλψη" πόσο μάλλον ο αδύναμος!
Και ερωτώ: Πως πιστευεις ότι μπορούν να επιτευχθούν αυτά?
Γιατί μέχρι στιγμής, αν δεν κάνω λάθος, η ιστορία έχει αποδείξει, πως τα ίσα δικαιώματα καταργούνται όταν κάποιος θέλει κάτι παραπάνω, και κάπου εκεί βρίσκονται κι άλλοι που να θέλουν κάτι παραπάνω, οργανώνονται όμορφα κι ωραία και τα παίρνουν από τους υπόλοιπους and the rest is history που λένε και οι αγγλόφωνοι.
Κοινώς όλα αυτά όμορφα κι ωραία αλλά προσωπικά δεν πιστεύω ότι μπορουν να γίνουν υπο την κηδεμονία νόμων που βασίζονται στο βιβλίο της ζούγκλας.
Κοινωνία χωρίς ηθική, απλά με νόμους δεν γίνεται να επιτύχει σε αυτά και σε πολλά άλλα.
) με βρίσκει αντίθετο. Η επιχειρηματικότητα και το "ρίσκο" που κάθε επιχειρηματίας επικαλείται δε χρίζουν αμοιβής πολλαπλάσιας της εργασίας του εργαζομένου. Εκτός βέβαια κι αν θεωρήσουμε τον τζόγο ηθικό, και το κάθε είδους "ρίσκο" άξιο ανταμοιβής. Τότε ναι, από τη στιγμή που ρισκάρει κάποιος να χάσει το κεφάλαιο του, εξισώνεται στους κινδύνους, αλλά ουδέποτε στα κέρδη, με αυτόν που παράγει έργο. Αν αυτό το θεωρείς ορθό, ηθικό, πρέπον, δέον δικαίωμά σου.
