Νομίζω πως τo ερώτημα που τίθεται πλέον επιτακτικά (κ έχει ξανατεθεί βέβαια) είναι τι πρέπει να γίνει.
Να παραμείνουμε άπραγοι, διαπιστώνοντας απλά την κατάσταση ή/και εφαρμόζοντας αποσπασματικές και ατελέσφορες πολιτικές, όπως έχει γίνει μέχρι στιγμής, και επομένως η θλιβερή αυτή κατάσταση να διαιωνίζεται;
Να πούμε με περισσή ευκολία ότι ήταν, απλά, ένα περιστατικό βίας, όταν καθημερινά συμβαίνουν εκατοντάδες ανάλογα περιστατικά;
Να λέμε με επικίνδυνη αφέλεια ότι μας ικανοποιεί, απλά, να συλληφθούν οι δράστες, όταν εκατοντάδες-χιλιάδες εν δυνάμει δράστες κυκλοφορούν δίπλα μας, στα Μέσα Μαζ. Μεταφοράς, στους δρόμους, στις πλατείες, στα αυτοκίνητα, στις καθημερινές μας δηλ. δραστηριότητες;
Να σταματήσουμε να βγαίνουμε από το σπίτι μας; Να μην ακολουθούμε πλέον τις 'αγαπημένες' μας δραστηριότητες;
Να ρίξουμε την ευθύνη στο παιδί που κρατούσε την κάμερα και αντιστάθηκε, όταν η αντίσταση απέναντι στη βία είναι πολλές φορές ενστικτώδης (και σε άλλες περιπτώσεις επιβεβλημένη);
Να ξεσηκωθούμε όλοι, όσοι τουλάχιστον διαθέτουν πνευματικές αντιστάσεις, και να βγούμε στους δρόμους;
Να κάτσουμε στα σπίτια μας, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει γύρω μας και βέβαια μπορεί να συμβεί (ή έχει ήδη συμβεί) και σε μας;
Να θεωρητικολογούμε (κ συνεπώς αερολογούμε);
Να κάτσουμε και να σχεδιάσουμε, όπως αναφέρθη, μεταναστευτική πολιτική, όταν στην Ελλάδα τίποτα δεν εραφμόζεται, αλλά και όταν οι καταστάσεις επιτάσσουν άμεση αντίδραση;
Να ενισχύσουμε τις κατάλληλες πολιτικές δυνάμεις, όπως ανέφερε και έταιρος φίλος του φόρουμ;
Τι πρέπει να γίνει;;;;;;;;
Δυστυχώς, -και λέω δυστυχώς γιατί υποτίθεται πως σε συντεταγμένες δημοκρατίες, υπάρχουν οι κατάλληλοι θεσμοί που οφείλουν να προστατεύουν τη ζωή και την περιουσία των πολιτών- οι θεσμοί δεν φαίνεται να λειτουργούν ως όφειλαν.
Δυστυχώς, οι αντιδράσεις είναι τόσο αναποτελεσματικές που φτάσαμε στο σημείο να θρηνούμε θύματα σε καθημερινή σχεδόν βάση.
Δυστυχώς, ενώ όλοι ζητούν να γίνει κάτι, δεν γίνεται τίποτα.
Δεν αναφέρομαι καθόλου βέβαια στις άστοχες τοποθετήσεις, περί ρατσισμού και ξενοφοβίας, όταν τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο κανείς δεν νομίζω να διακατέχεται, a priori, από τέτοιες απόψεις.
Αλλά, δεν νομίζω επίσης, ότι η Ελλάδα είναι φιλανθρωπικό Ίδρυμα, να περιθάλπει έναν αριθμό μεταναστών, που δεν χωράνε πλέον.
Ούτε νομίζω πως είμαστε διατεθιμένοι να θυσιάσουμε τη ζωή μας, στο βωμό μιας κακώς εννοούμενης προοδευτικής στάσης απέναντι σε ένα υπαρκτό πρόβλημα.
Εγώ πάντως, αν και θορυβημένος εδώ και καιρό μετά από ανάλογο περιστατικό κλοπής που μου συνέβη, σήμερα σοκαρίστηκα.
Και το ερώτημα παραμένει περισσότερο πιεστικό από ποτέ .. τι πρέπει να γίνει;