taurus1
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 8 Μαρ 2006
- Μηνύματα
- 5.515
- Κριτικές
- 31
- Like
- 1.467
- Πόντοι
- 6.305
Περι <<κριτικών>>
Επειδή κατά καιρούς γκρινιάζουν ορισμένοι για τις κριτικές και κατά πόσο είναι αληθινές/στγημένες κτλ ,ένα συναφές θέμα..
Με αφορμή την ιστορία του Todd Rutherford, ενός Αμερικανού που «βιομηχανοποίησε» την παραγωγή θετικών κριτικών για βιβλία επί πληρωμή, την οποία αποκάλυψαν οι Times της Νέας Υόρκης, έρχεται, ίσως για πρώτη φορά, στην επικαιρότητα το θέμα της αξιοπιστίας των διαδικτυακών κριτικών, ειδικά για το χώρο της λογοτεχνίας.
Ο Rutherford, όντας χαμηλόβαθμός υπάλληλος εταιρείας που προσπαθούσε να προωθήσει εκδόσεις, πείθοντας περιοδικά, ιστότοπους και ιστολόγια να γράψουν κριτικές γι’ αυτά, αποφάσισε να καταργήσει τον… εαυτό του ως μεσάζοντα και να αναλάβει ο ίδιος τη «δουλειά».
Φυσικά, οι κριτικές του ποτέ δεν έβρισκαν ένα λογοτεχνικό έργο μέτριο ή αδύναμο. Αντιθέτως, και αναλογικά με την αμοιβή, οι παιάνες και οι μεγαλοστομίες για τις ιδιότητες κάθε μυθιστορήματος ήταν ασταμάτητοι. Ο Rutherford έφτασε, μέσα στο 2011, να κερδίζει 28.000 δολάρια το μήνα μονάχα από όσους του «παράγγελλαν» κριτικές για τα πονήματά τους.
Η συγκεκριμένη υπόθεση αναδεικνύει το ζήτημα της αξιοπιστίας της βιβλιοκριτικής στο διαδίκτυο. Οι ειδικοί περί το διαδικτυακό εμπόριο τονίζουν συχνά το πόσο κομβικό ρόλο παίζουν οι ερασιτεχνικές, «αυθόρμητες» κριτικές που καταγράφονται στο Ίντερνετ για το on-line εμπόριο.
Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, το 60% των κριτικών στο διαδικτυακό τόπο Amazon έχει ένδειξη πέντε αστέρων, ενώ άλλο ένα 20% τεσσάρων, γεγονός που αποδεικνύει ότι ένα μεγάλο μέρος τους είναι κατασκευασμένες κατά το πρότυπο του Rutherford.
Το βασικότερο είναι ότι οι «ερασιτεχνικές», ιντερνετικές κριτικές, σε αντίθεση με όλα τα μέσα της διαφήμισης και του μάρκετινγκ, προσφέρουν την ψευδαίσθηση της αλήθειας και της αντικειμενικής, χωρίς κανένα συμφέρον, κρίσης. Κι όμως, τελικά, οι διαδικτυακές κριτικές του «απλού αναγνώστη» ή και γενικότερα του «απλού καταναλωτή», πωλούνται και αγοράζονται, όπως ο,τιδήποτε άλλο σε αυτό τον κόσμο.
Αμερικανοί επιστήμονες υπολογίζουν τον όγκο των «υποβολιμαίων» κριτικών στο 1/3 του συνόλου. Το πρόβλημα είναι ότι είναι από δύσκολο έως αδύνατο να ξεχωρίσει κανείς την αλήθεια από την «πληρωμένη» πένα…
Γεγονός είναι πως το συγκεκριμένο σύστημα πατά πολλές φορές στην ανάγκη ή και στη ματαιοδοξία νέων συγγραφέων για γρήγορη καταξίωση, καλλιτεχνική, εμπορική ή και τα δύο, πράγμα που τους οδηγεί να δαπανούν ειδικό «κονδύλι» από τα χρήματά τους για την «κριτική» υποστήριξη του έργου τους…
Η δε μορφή του e-book ευνοεί ιδιαίτερα όσους δεν έχουν τους πόρους ή το συμβόλαιο για έκδοση με την κλασσική μέθοδο, αφού πρακτικά δημιουργεί μια απ’ ευθείας σχέση μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη…
Επειδή κατά καιρούς γκρινιάζουν ορισμένοι για τις κριτικές και κατά πόσο είναι αληθινές/στγημένες κτλ ,ένα συναφές θέμα..
Με αφορμή την ιστορία του Todd Rutherford, ενός Αμερικανού που «βιομηχανοποίησε» την παραγωγή θετικών κριτικών για βιβλία επί πληρωμή, την οποία αποκάλυψαν οι Times της Νέας Υόρκης, έρχεται, ίσως για πρώτη φορά, στην επικαιρότητα το θέμα της αξιοπιστίας των διαδικτυακών κριτικών, ειδικά για το χώρο της λογοτεχνίας.
Ο Rutherford, όντας χαμηλόβαθμός υπάλληλος εταιρείας που προσπαθούσε να προωθήσει εκδόσεις, πείθοντας περιοδικά, ιστότοπους και ιστολόγια να γράψουν κριτικές γι’ αυτά, αποφάσισε να καταργήσει τον… εαυτό του ως μεσάζοντα και να αναλάβει ο ίδιος τη «δουλειά».
Φυσικά, οι κριτικές του ποτέ δεν έβρισκαν ένα λογοτεχνικό έργο μέτριο ή αδύναμο. Αντιθέτως, και αναλογικά με την αμοιβή, οι παιάνες και οι μεγαλοστομίες για τις ιδιότητες κάθε μυθιστορήματος ήταν ασταμάτητοι. Ο Rutherford έφτασε, μέσα στο 2011, να κερδίζει 28.000 δολάρια το μήνα μονάχα από όσους του «παράγγελλαν» κριτικές για τα πονήματά τους.
Η συγκεκριμένη υπόθεση αναδεικνύει το ζήτημα της αξιοπιστίας της βιβλιοκριτικής στο διαδίκτυο. Οι ειδικοί περί το διαδικτυακό εμπόριο τονίζουν συχνά το πόσο κομβικό ρόλο παίζουν οι ερασιτεχνικές, «αυθόρμητες» κριτικές που καταγράφονται στο Ίντερνετ για το on-line εμπόριο.
Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, το 60% των κριτικών στο διαδικτυακό τόπο Amazon έχει ένδειξη πέντε αστέρων, ενώ άλλο ένα 20% τεσσάρων, γεγονός που αποδεικνύει ότι ένα μεγάλο μέρος τους είναι κατασκευασμένες κατά το πρότυπο του Rutherford.
Το βασικότερο είναι ότι οι «ερασιτεχνικές», ιντερνετικές κριτικές, σε αντίθεση με όλα τα μέσα της διαφήμισης και του μάρκετινγκ, προσφέρουν την ψευδαίσθηση της αλήθειας και της αντικειμενικής, χωρίς κανένα συμφέρον, κρίσης. Κι όμως, τελικά, οι διαδικτυακές κριτικές του «απλού αναγνώστη» ή και γενικότερα του «απλού καταναλωτή», πωλούνται και αγοράζονται, όπως ο,τιδήποτε άλλο σε αυτό τον κόσμο.
Αμερικανοί επιστήμονες υπολογίζουν τον όγκο των «υποβολιμαίων» κριτικών στο 1/3 του συνόλου. Το πρόβλημα είναι ότι είναι από δύσκολο έως αδύνατο να ξεχωρίσει κανείς την αλήθεια από την «πληρωμένη» πένα…
Γεγονός είναι πως το συγκεκριμένο σύστημα πατά πολλές φορές στην ανάγκη ή και στη ματαιοδοξία νέων συγγραφέων για γρήγορη καταξίωση, καλλιτεχνική, εμπορική ή και τα δύο, πράγμα που τους οδηγεί να δαπανούν ειδικό «κονδύλι» από τα χρήματά τους για την «κριτική» υποστήριξη του έργου τους…
Η δε μορφή του e-book ευνοεί ιδιαίτερα όσους δεν έχουν τους πόρους ή το συμβόλαιο για έκδοση με την κλασσική μέθοδο, αφού πρακτικά δημιουργεί μια απ’ ευθείας σχέση μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη…
