Επιτέλους έγινε ένα ενδιαφέρον ματς. Οι Γουώριορς είναι καταφανέστατα καλύτερη ομάδα και έχουν προπονητή και μάλιστα καλό. Οι Καβς δεν έχουν προπονητή. Η γνωστή τακτική του Λεμπρόν. Να είναι στον πάγκο ένα υποχείριο. Θέλω να θίξω κάποια θεματάκια όμως :
1) Διαιτησία : Πολύ κακή. Τα κουκούτσια δόθηκαν στους Γουώριορς, αλλά σε γενικές γραμμές έχασαν τον έλεγχο και από τις δύο πλευρές.
2) Προπονητής Λου : Εδώ μπορώ να γράψω ολόκληρη έκθεση με τις παπαριές που είδα. Έχει μικρύνει επικίνδυνα το ρόστερ, ενώ χρειάζεται ότι όπλο μπορεί να βρει. Έχει απαξιώσει τον Μοζγκόφ που είναι καλός παίχτης και σε συγκεκριμένα χρονικά σημεία θα μπορούσε να δυσκολέψει πολύ τους Γουώριορς και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Ο Βαρεζάο είχε κάνει πουτάνα στα ριμπάουντ τον Λοβ και αυτός επέμενε στην ίδια πεντάδα. Ούτε καν Τόμπσον μέσα. Φοβάται να βγάλει Λεμπρόν και Ίρβινγκ από το παιχνίδι με αποτέλεσμα στο 4ο 12λεπτο να μην μπορούν να πάρουν φυσιολογικά τα πόδια τους. Και αυτό που είπε στην συνέντευξη τύπου ήταν τραγέλαφος. "Σκέφτηκα να τους κρατήσω λίγο μέσα να κάνουμε ένα σερί απέναντι στους παγκίτες των Γουώριορς και θα τους έβγαζα για κάνα-δυο λεπτά μετά"..........Τι να πω!!!!!!! Αυτό δείχνει πολλά(ειδικά για την εμπιστοσύνη που έχει στο ρόστερ του).
3) Λεμπρόν : Νομίζω πως βαθιά μέσα του έχει καταλάβει πως ουσιαστικά η εποχή του ξεπεράστηκε. Αυτός ο φόβος φαίνεται πολύ στο παιχνίδι του. Σε αυτό το ματς ήταν απλά κακός. Πως μπορεί ένας παίχτης που έκανε ουσιαστικά τριπλ-νταμπλ να είναι κακός??? Κι όμως........ Μιλάμε για έναν παίχτη που οι προσδοκίες είναι πολύ ψηλά, γιατί και οι δυνατότητες είναι πολύ ψηλά. Δεν μπορεί να φοβάσαι να μπεις προς το καλάθι και να σπας την μπάλα έξω λες και είσαι ο Διαμαντίδης ή να αναλώνεσαι σε ένας-εναντίον-ενός με παίχτες που φυσιολογικά τους έχεις και να κάνεις τρίποντα ή να σπρώχνεις σαν παλαιστής του σούμο για να πας στο καλάθι. Αυτό το παιδί έχει τρομακτικά προσόντα αλλά νομίζω πως ψυχολογικά ποτέ δεν ήταν νικητής μέσα του.
4)Ίρβινγκ : Το έχω ξαναπεί. Χαίρεσαι να τον βλέπεις, πραγματικός ταχυδακτυλουργός, αλλά πλέι-μέικερ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ!!!!! Κουράζει πολύ την μπάλα λες και παίζει σε αλάνες και δεν βλέπει γήπεδο. Στα δύο τελευταία ματς ήταν σε καλή μέρα επιθετικά. Όταν όμως δεν είναι η μέρα του, είναι καταστροφή......
5)Κάρι : Είδαμε επιτέλους τον MVP και το περίμενα πως και πως. Παρά την πολύ καλή άμυνα, ο χαρισματικός κοκαλιάρης, στα κρίσιμα σημεία είναι εκεί. Η ψυχολογία του είναι αυτή ενός νικητή.
Αν στο επόμενο ματς δεν παίξει ο Γκριν, ίσως οι Καβς έχουν κάποιες ελπίδες να είναι ανταγωνιστικοί. Αλλιώς μέσα στην έδρα τους, θα τους πολτοποιήσουν, αν συνεχίσουν να παίζουν με την ίδια τακτική οι Καβς. Αν αλλάξει κάτι στην τακτική τους(πράγμα που το βρίσκω απίθανο), τότε υπάρχει πιθανότητα. Όχι για να πάρουν πρωτάθλημα, αλλά για να είναι τα ματς λίγο πιο ανταγωνιστικά.
1) Διαιτησία : Πολύ κακή. Τα κουκούτσια δόθηκαν στους Γουώριορς, αλλά σε γενικές γραμμές έχασαν τον έλεγχο και από τις δύο πλευρές.
2) Προπονητής Λου : Εδώ μπορώ να γράψω ολόκληρη έκθεση με τις παπαριές που είδα. Έχει μικρύνει επικίνδυνα το ρόστερ, ενώ χρειάζεται ότι όπλο μπορεί να βρει. Έχει απαξιώσει τον Μοζγκόφ που είναι καλός παίχτης και σε συγκεκριμένα χρονικά σημεία θα μπορούσε να δυσκολέψει πολύ τους Γουώριορς και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Ο Βαρεζάο είχε κάνει πουτάνα στα ριμπάουντ τον Λοβ και αυτός επέμενε στην ίδια πεντάδα. Ούτε καν Τόμπσον μέσα. Φοβάται να βγάλει Λεμπρόν και Ίρβινγκ από το παιχνίδι με αποτέλεσμα στο 4ο 12λεπτο να μην μπορούν να πάρουν φυσιολογικά τα πόδια τους. Και αυτό που είπε στην συνέντευξη τύπου ήταν τραγέλαφος. "Σκέφτηκα να τους κρατήσω λίγο μέσα να κάνουμε ένα σερί απέναντι στους παγκίτες των Γουώριορς και θα τους έβγαζα για κάνα-δυο λεπτά μετά"..........Τι να πω!!!!!!! Αυτό δείχνει πολλά(ειδικά για την εμπιστοσύνη που έχει στο ρόστερ του).
3) Λεμπρόν : Νομίζω πως βαθιά μέσα του έχει καταλάβει πως ουσιαστικά η εποχή του ξεπεράστηκε. Αυτός ο φόβος φαίνεται πολύ στο παιχνίδι του. Σε αυτό το ματς ήταν απλά κακός. Πως μπορεί ένας παίχτης που έκανε ουσιαστικά τριπλ-νταμπλ να είναι κακός??? Κι όμως........ Μιλάμε για έναν παίχτη που οι προσδοκίες είναι πολύ ψηλά, γιατί και οι δυνατότητες είναι πολύ ψηλά. Δεν μπορεί να φοβάσαι να μπεις προς το καλάθι και να σπας την μπάλα έξω λες και είσαι ο Διαμαντίδης ή να αναλώνεσαι σε ένας-εναντίον-ενός με παίχτες που φυσιολογικά τους έχεις και να κάνεις τρίποντα ή να σπρώχνεις σαν παλαιστής του σούμο για να πας στο καλάθι. Αυτό το παιδί έχει τρομακτικά προσόντα αλλά νομίζω πως ψυχολογικά ποτέ δεν ήταν νικητής μέσα του.
4)Ίρβινγκ : Το έχω ξαναπεί. Χαίρεσαι να τον βλέπεις, πραγματικός ταχυδακτυλουργός, αλλά πλέι-μέικερ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ!!!!! Κουράζει πολύ την μπάλα λες και παίζει σε αλάνες και δεν βλέπει γήπεδο. Στα δύο τελευταία ματς ήταν σε καλή μέρα επιθετικά. Όταν όμως δεν είναι η μέρα του, είναι καταστροφή......
5)Κάρι : Είδαμε επιτέλους τον MVP και το περίμενα πως και πως. Παρά την πολύ καλή άμυνα, ο χαρισματικός κοκαλιάρης, στα κρίσιμα σημεία είναι εκεί. Η ψυχολογία του είναι αυτή ενός νικητή.
Αν στο επόμενο ματς δεν παίξει ο Γκριν, ίσως οι Καβς έχουν κάποιες ελπίδες να είναι ανταγωνιστικοί. Αλλιώς μέσα στην έδρα τους, θα τους πολτοποιήσουν, αν συνεχίσουν να παίζουν με την ίδια τακτική οι Καβς. Αν αλλάξει κάτι στην τακτική τους(πράγμα που το βρίσκω απίθανο), τότε υπάρχει πιθανότητα. Όχι για να πάρουν πρωτάθλημα, αλλά για να είναι τα ματς λίγο πιο ανταγωνιστικά.