To Μαιάμι έκανε το 2-1, κυρίως χάρη στην ενέργεια, την επιθετικότητα και τις καίριες αλληλοκαλύψεις στο αμυντικό κομμάτι και φυσικά χάρη στους μεγάλους παίχτες που διαθέτει στο επιθετικό κομμάτι. Την θεωρώ παρεξηγημένη ομάδα, γιατί πραγματικά είναι πολύ καλή αμυντικά και όλοι αυτοί οι αιφνιδιασμοί ξεκινούν ακριβώς από αυτό. Τώρα στην επίθεση όσο υπάρχει αυτό το δίδυμο Λεμπρόν-Γουέιντ και είναι σε καλή μέρα, δε νομίζω ότι μπορεί να χάσουν από καμία ομάδα. Και όταν έχεις κι αυτή την γεροντάρα τον Ρέι Άλεν, να τα βάζει όλα, ε.............τότε είσαι ανίκητος. Πάντως έχει δρόμο ακόμα η σειρά...
Από την άλλη φάνηκε πόσο σημαντικός είναι ο Ιμπάκα για τους Θάντερ. Δεν ξέρω την κατάστασή του, πόση ξυλοκαΐνη πήρε και τι ενέσεις έκανε, αλλά σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει παίχτης που δεν θα έκανε τα πάντα για ν' αγωνιστεί, ακόμα κι αν αυτό μπορεί να σημαίνει μελλοντικά μεγαλύτερα προβλήματα για την υγεία του. Ο Ιμπάκα δένει την άμυνα και δημιουργεί άγχος στους αντίπαλους επιθετικούς που προσέχουν πως θα πετάξουν την μπάλα ακόμα κι αν βρίσκονται κάτω απ' το καλάθι κι αυτός είναι στο τρίποντο. Είναι μεγάλη η συνεισφορά του και ψυχολογικά. Παρόλα αυτά δε νομίζω ότι έχουν ελπίδες σαν ομάδα γιατί οι επιλογές τους είναι μετρημένες, αντίθετα με τους Σπερς που έχουν ρόστερ και προπονητή στον πάγκο. Αν καταφέρουν και τους περάσουν θα μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες υπερβάσεις στην ιστορία του ΝΒΑ. Βέβαια για να γίνει αυτό, θα πρέπει να παίξει και ο Ντουραντ σαν MVP κι όχι απλά καλά. Χρωστά μια μεγάλη εμφάνιση......