στρατηγε μου προς το παρον ας μεινουμε στα δεδομενα..
Το μεγάλο αφιέρωμα των Times στον Τσίλντρες και τον Ολυμπιακό..
Δεν είναι απλά τιμητικό, αλλά (πάλι αυτή η λέξη) ιστορικό το γεγονός ότι στους σαββατιάτικους Times, σε μία από τις κορυφαίες εκδόσεις του κόσμου, αφιερώνονται δύο σελίδες στον Τζος Τσίλντρες και τον Ολυμπιακό. Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος εξηγεί στον Αμερικανό συνάδελφο που ταξίδεψε στην Αθήνα, πώς πέτυχε να φέρει στην Ευρώπη έναν από τους καλύτερους έκτους παίκτες του ΝΒΑ κυρίως όμως, τι ετοιμάζει για του χρόνου.
"Έπρεπε να τους πείσω ότι έχω χρήματα"
Ξεκινάμε από τον άνθρωπο που οραματίστηκε την μετεγγραφή και την μεγαλύτερη ενόχλησή του σε όλη την ιστορία: "πριν από έναν χρόνο έχασα τον ύπνο μου προσπαθώντας να πείσω τον ατζέντη Μαρκ Μπατλεστάιν, ότι έχουμε τα χρήματα για να εγγυηθούμε συμβόλαια παικτών(σ.σ. Τζανέρο Πάργκο, Τσάρλι Μπελ). Ήταν ενοχλητικό", δηλώνει ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος στον δημοσιογράφο Πιτ Τέιμελ.
Η ιστορία κύλησε διαφορετικά με τον Τζιμ Τάνερ, τον μάνατζερ του Τσίλντρες: "όλα ξεκίνησαν καλύτερα διότι δεν ήρθε να με ρωτήσει που θα βρω τα χρήματα. Ήταν προφανές πως είχε συγκεντρώσει τις πληροφορίες του", τονίζει ο νεαρός παράγοντας τον οποίο οι Αμερικανοί συγκρίνουν αρκετά με τον Μαρκ Κουμπαν τον ιδιοκτήτη των Μάβερικς. Ο λόγος; Η προτίμησή του στο σπορ ντύσιμο αλλά και η άνεση στην επικοινωνία.
Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, τονίζουν και στις ΗΠΑ ότι τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα: "Κάναμε την έρευνά μας για την νέα χρονιά και θα είμαστε έτοιμοι ακόμα και για την περίπτωση που ο Τζος επιλέξει να επιστρέψει στο ΝΒΑ. Δεν θα αποκαλύψω όμως το ποσό το οποίο σκεφτόμαστε να δαπανήσουμε. Ίσως να ανοίξω ένα μικρό γραφείο στη Νέα Υόρκη για να δεχτώ …προσφορές από παίκτες του ΝΒΑ" προσθέτει γελώντας ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος.
Τσίλντρες: Θα ήμουν ο …ηλίθιος της χρονιάς
Λίγες μόνο ημέρες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, πριν δηλαδή τα γήπεδά μας, τους διαιτητές μας, τους φιλάθλους μας, τους δημοσιογράφους μας, ο Τζος Τσίλντρες λειτουργεί ως η μεγαλύτερη διαφήμιση για την Ελλάδα στην σύγχρονη ιστορία μας. Εξώφυλλο του ΕΟΤ: "όλα στην Ελλάδα είναι υπέροχα. Ο κόσμος λατρεύει τους παίκτες όπως στην Αμερική τους σταρ του σινεμά. Ότι και να κάνω γίνεται πρωτοσέλιδο. Ο κόσμος εδώ δεν αγαπάει απλά τον Ολυμπιακό. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα έβλεπα τατουάζ με το όνομα της ομάδας", δηλώσει ο Αμερικανός στους Times.
Η οικονομική και όχι μόνο ανάλυση της συμφωνίας, από τον Τσίλντρες δίνει την δική του άποψη για την επιλογή της Ελλάδας: "Φέτος μόνο θα βγάλω τα διπλάσια από ότι στις ΗΠΑ, έχω ένα υπέροχο σπίτι, αυτοκίνητο, μάγειρα, τα πάντα. Η συμπεριφορά όλων είναι υπέροχη και η ζωή στην Ελλάδα, αν εξαιρέσω το πρωϊνό, σπουδαία. Αν μέσα στην χρονιά ερχόμουν και σας ανέλυα την πρόταση του Ολυμπιακού, θα με χαρακτηρίζατε ηλίθιο της χρονιάς σε περίπτωση που την απέρριπτα.
Υπάρχει και αυτή η κόντρα με τον Παναθηναϊκό. Μου έλεγαν ότι θυμίζει την διαμάχη Ρεντ Σοξ-Γιάνκις στο μπέιζμπολ. Καμία σχέση. Εδώ απαγορεύεται οι φίλαθλοί μας να πάνε στην έδρα του αντιπάλου. Ο κόσμος ρίχνει αντικείμενα στους παίκτες και μετά τον αγώνα κανονίζουν ραντεβού για να παίξουν ξύλο. Είναι 100 φορές χειρότερα από ότι στην πατρίδα".
Στις προπονήσεις με το τραμ
Αγωνιστικά κι εξωαγωνιστικά, από τα λόγια του Αμερικανού καταλαβαίνουμε γιατί είναι ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος και όχι απλά ένας ακόμα αθλητής: "χάρηκα πολύ όταν μου εξήγησαν πως θα παίζω μέχρι 30 λεπτά και δεν ζητάνε από εμένα να σκοράρω 40 πόντους. Δεν μου ταιριάζει αυτό το μπάσκετ. Εδώ ο κόουτς θέλει τα πάντα πιο οργανωμένα. Επίσης, στην Ευρώπη δεν πληρώνουν με τον …πόντο. Τους ενδιαφέρουν οι παίκτες που αλλάζουν την ροή ενός αγώνα άσχετα με το σκοράρισμα. Παίκτες όπως ο Παπαλουκάς. Αυτός με έβαλε στη λογική μετά τον αγώνα με την Μακάμπι: "Έκανες ένα κλέψιμο και νικήσαμε. Αυτό μετράει", μου είπε όταν με είδε να γκρινιάζω επειδή δεν σκόραρα. Μου ταιριάζει πολύ αυτή η νοοτροπία.
Ίσως όμως τόσο το παιχνίδι όσο και η Ευρώπη να μην αρέσει σε πολλούς Ευρωπαίους. Δεν έχουμε δικό μας αεροπλάνο, τα ξενοδοχεία δεν είναι υπερπολυτελή, στο δωμάτιο μένεις πάντα με συμπαίκτη. Κάποιοι συμπαίκτες μου στις ΗΠΑ δεν θα τα ανέχονταν. Εγώ το βλέπω σαν μία εμπειρία η οποία θα με βοηθήσει για την ζωή μετά το μπάσκετ όταν όλα δεν θα είναι τόσο…υπερβολικά, όπως στο ΝΒΑ.
Γι αυτό το λόγο σκέφτομαι να πηγαίνω στις προπονήσεις με τραμ. Μου είπαν ότι θα φτάνει γρηγορότερα στο γήπεδο. Θα το δοκιμάσω".
