OP
OP
Διαγραμμένο μέλος 136408
Επισκέπτης
Εγώ σαν ερασιτέχνης πληκτράς δεν θα τολμούσα να παίξω στον δρόμο γιατί θεωρώ πως πρέπει να είσαι σε καλό επίπεδο μουσικά για να το κάνεις και ειδικά σόλο που το παραμικρό λάθος θα φανεί και θα γίνεις ρόμπα. Βέβαια η επόμενη ερώτηση είναι...Γιατί να πας να παίξεις στον δρόμο αν είσαι καλός μουσικός και να μην πας σε κάνα κέντρο με κάποιο δυνατό όνομα...
Eπειδή σε διάφορα ταξίδια μου έχω πετύχει αρκετούς μουσικούς του δρόμου, από διάφορες φυλές και διαφορετικού
μουσικού επιπέδου, με μερικούς που τους πέτυχα κοντά στο διάλειμμα έπιανα κουβέντα. Κατάλαβα, ότι για τους
περισσότερους είναι τρόπος ζωής και ζήτημα ανεξαρτησίας. Αρκετοί, δεν μένουν σε ένα μέρος αλλά μετακινούνται
σε διαφορετικές χώρες, όπου γνωρίζουν διαφορετικές κουλτούρες αλλά και έρχονται σε επαφή με άλλους ντόπιους
μουσικούς, και γενικά το κάνουν από επιλογή, επειδή δουλεύοντας για πάρτη τους ελεύθερα, με τους δικούς τους
όρους και μακριά από το συνάφι των επαγγελματιών που δουλεύουν σε χώρους και μουσικά σχήματα (και "καλλιεργούν"
συντεχνιακές νοοτρπίες και κλίκες) αυτοί, βασισμένοι στον εαυτό τους καθαρίζουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο,
βλέπουν κόσμο και παράλληλα δεν σαπίζουν στο νυχτοκάματο για να χτισουν "όνομα" και να ανεβάσουν κασέ.
Με δυό λόγια, είναι αυτάρκεις και ελεύθεροι. Φυσικά και πάρα πολλοί είχαν όλα τα skills για να εργαστούν
με επαγγελματικούς όρους και σε υποτίθεται "αξιοπρεπέστερους" και φανταχτερούς χώρους. Όπως μου έλεγαν,
είναι θέμα επιλογών και όχι επειδή δεν έχουν ή δεν μπορούν να κάνουν τίποτα καλύτερο.
Όσο για του τσιγγάνους που αναφέρθηκαν, έχω συναντήσει λ.χ. έναν καταπληκτικό ακορντεονίστα και τραγουδιστή,
ο οποίος τραγουδούσε χωρίς μικρόφωνο και τον άκουγαν πεντακάθαρα ακόμα και στα πενήντα μέτρα
απόσταση. Αυτός ο άνθρωπος, όπως μου εξήγησε, έπαιρνε κάθε μέρα το λεωφορείο και ταξίδευε δύο και άλλες δύο ώρες
επιστροφής, από το μέρος όπου ζούσε με την πολυμελή οικογένειά του, για να πηγαίνει στο τουριστικό μέρος που τον πέτυχα
και να καθαρίζει το μεροκάματο. Είχε μάλιστα φτιάξει και ένα ωραίο cd με δικές του ηχογραφήσεις
(μια πρακτική πολλών πλανόδιων μουσικών). Υπάρχουν βέβαια και οι καθαροί επαίτες, που χρησιμοποιούν το πρόσχημα
της μουσικής ψευτοπαίζοντας, για να δικαιολογήσουν τα κέρματα που τους δίνουν, από οίκτο και όχι από
αληθινή εκτίμηση της δουλειάς και του ταλέντου τους. Στον δρόμο όμως, υπάρχουν τα πάντα. Καλώς ή κακώς...