Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Το πρώτο που είδα πολλά παιχνίδια και είχα άποψη λόγω ηλικίας είναι του '82. Ίσως είμαι και πιο συναισθηματικά δεμένος γιατί ήμουν στην εφηβεία και τα έβλεπα κάπως πιο αγνά τα πράγματα. Ίσως να ήταν κιόλας. Και μάλλον προς τα εκεί κλίνω. Τρομερή η Βραζιλία παιδιά τότε, αλλά και η Ιταλία είχε εκπληκτική ομάδα. Ίσως η καλύτερη Ιταλία όλων των εποχών και δίκαια το πήρε.
Και του '86 ήταν καλό, είχε μερικά πολύ ωραία ματς και του '90, αλλά δεν θα τα έβαζα στη συζήτηση. Το '98 ήταν πολύ καλό επίσης και το 2002, γιατί υπήρχαν πολλοί παίχτες προσωπικότητες που έκαναν και πολύ καλές εμφανίσεις.
Από εκεί και πέρα νομίζω πήραμε την κάτω βόλτα από πλευράς θεάματος. Άρχισε να αλλάζει και το ποδόσφαιρο με πολλούς αγώνες σε συλλογικό επίπεδο, πολλά συμφέροντα, με αποτέλεσμα οι παίχτες να εμφανίζονται σε κακή κατάσταση ή να σκέφτονται άλλα πράγματα αντί για τα ματς. Άρχισε να γίνεται μπίζνα κι όχι τόσο παιχνίδι, οπότε μοιραία χάθηκε και η μαγεία του θεάματος. Υπήρχαν κάποιες εκλάμψεις και καλές στιγμές, αλλά σε σύνολο δεν τα συγκρίνω με τα προαναφερθέντα.
Τώρα, οι παλιότεροι, στην ηλικία του πατέρα μου, λένε για το 1970 και εκστασιάζονται. Πιθανόν να έχουν δίκιο γιατί έχω δει στιγμιότυπα, αλλά δεν το πρόλαβα. Πάμε πολύ πίσω μετά.
www.newsit.gr
Και το πρωτο του Εκουαδαρ με το Καταρ που ακυρωθηκε δεν μου κατσε καλα αλλα τεσπα
