Λοιπόν, αδερφέ, στη θέση σου, το μόνο που θα με απασχολούσε θα ήταν ο τρόπος προσέγγισης μιας και τη βλέπεις στο χώρο εργασίας της (και ας μην είναι η βασική της δουλειά) κι όχι το αν γνωρίζονται οι γονείς ή όχι....Εγώ προσωπικά κολλάω μόνο στο να προσεγγίσω γυναίκα που τη βλέπω στο χώρο εργασίας της και πουθενά αλλού, κι όχι στο αν έχουμε κοινούς γνωστούς ή όχι, αν γνωρίζονται οι γονείς μας ή όχι, γιατί απλά είναι κάτι φυσιολογικό να γουστάρεις μια γυναίκα κι όποιος από τη γειτονιά σε σχολιάσει επειδή την προσέγγισες, είναι απλά μαλάκας και ζηλεύει μόνο και μόνο επειδή δεν είχε τα αρχίδια να το κάνει αυτός, οπότε στη θέση σου δεν θα ασχολιόμουν καθόλου με τη γειτονιά. Εγώ, λοιπόν, σε αντίστοιχη περιπτωση που γούσταρα μια κοπέλα που δούλευε σε ένα μαγαζί γνωστής εταιρείας τηλεπικοινωνιών στο οποίο πήγαινα για να πληρώσω το λογαριασμό του τηλεφώνου, έκανα το προφανές αφού κόλλαγα να την προσεγγίσω στο χώρο εργασίας της. Την έψαξα στο φατσοβιβλίο, της έστειλα ένα μήνυμα στο οποίο της έλεγα ότι δεν ήθελα να την φέρω σε δύσκολη θέση στη δουλειά της με το να την προσεγγίσω εκεί και από τη στιγμή που δεν υπήρχε περίπτωση να την δω πουθενά αλλού εκτός από το μαγαζί στο οποίο δούλευε, ο μόνος τρόπος προσέγγισης ήταν μέσω φατσοβιβλίου. Στα κάπακια της έκανα αίτημα φιλίας, η τύπισσα το αποδέχτηκε, μου έστειλε μήνυμα ευχαριστώντας με και λέγοντάς μου ότι ήμουν έτσι κι αλλιώς διακριτικός και όποτε πήγαινα στο μαγαζί, ανταλλάξαμε τηλέφωνα, μιλήσαμε, βγήκαμε μια φορά, βγήκαμε και δεύτερη...και έδεσε το γλυκάκι. Τόσο απλά ή τόσο δύσκολα είναι ορισμένες φορές τα πράγματα. Όσο ψάχνει κανείς λόγους και αιτίες, βασισμένες μόνο στο τι θα πει ο κόσμος γύρω, τόσο περισσότερο αυξάνει και τους λόγους για να μην κάνει τίποτα τελικά. Στην τελική, να την γνωρίσεις θέλεις, όχι να την βγάλεις στη βίζιτα..
και για 
...
